Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δέκα ιδιοφυείς άνθρωποι και οι παράξενες συνήθειές τους





Όλοι έχουμε μικρές παραξενιές τις οποίες θεωρούμε πολύ ντροπιαστικές και παράξενες για να τις δείξουμε δημόσια.

Αυτές οι μικρές εκκεντρικές συνήθειες, που μας κάνουν αυτό που είμαστε, δεν απαντώνται μόνο στους «κοινούς θνητούς» αλλά (ειδικά) και στις ιδιοφυΐες.

Πυθαγόρας

Ο Πυθαγόρας έχει επηρεάσει όσο λίγοι άλλοι την ιστορία της φιλοσοφίας των μαθηματικών. Παράλληλα, ήταν και ο «πατέρας» της χορτοφαγίας. Παρ' ότι έτρωγε μόνο χόρτα, δεν άντεχε καθόλου να τρώει φασόλια, σε τέτοιο βαθμό που δεν επέτρεπε σε κανέναν από τους μαθητές του να τα τρώνε ή ακόμα και να τα αγγίζουν.

Λούντβιχ Μπετόβεν

Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες του κόσμου, αλλά ο τρόπος που συνέθετε μουσική ήταν ιδιαίτερα... παράδοξος.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Independent, ο Γερμανός δημιουργός έγραφε μουσική στα διαλείμματα που έκανε μεταξύ ντους.

Ονορέ ντε Μπαλζάκ

Ο Γάλλος νοβελίστας έπινε περίπου 50 φλιτζάνια καφέ την ημέρα, μια ιδιαίτερα επικίνδυνη ποσότητα καφεΐνης.
Μάλιστα, μια φορά υποστήριξε ότι κατάφερε να μείνει ξύπνιος, δουλεύοντας, για 48 ώρες, με μόλις τρεις ώρες ξεκούρασης, επομένως, μάλλον ο καφές τον βοηθούσε...

Ιγκόρ Στραβίνσκι

Κάθε πρωί ο μουσικός συνθέτης στεκόταν με το κεφάλι ανάποδα για 15 λεπτά, για να «καθαρίσει το μυαλό του».

Λεονάρντο ντα Βίντσι

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι δεν ήταν ένθερμος οπαδός του ύπνου. Μάλιστα, λέγεται ότι κοιμόταν κάθε 24 ώρες για λίγα διαστήματα.

Νικολά Τέσλα

Άλλος ένας εφευρέτης που δεν κοιμόταν πολύ. Ο Τέσλα κοινόταν μόλις δύο ώρες την ημέρα, αλλά το πιο παράξενο ήταν ότι πριν πάει για ύπνο κουλούριαζε τα δάχτυλά του 100 φορές γιατί πίστευε πως έτσι ενδυνάμωνε τα κύτταρα του εγκεφάλου.

Αγκάθα Κρίστι

Η διάσημη συγγραφέας μυθιστορημάτων δεν έγραφε ποτέ σε γραφείο. Χρησιμοποιούσε το τραπέζι της κουζίνας, ή το δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, και πολλές φορές ξεκινούσε να γράφει ιστορίες χωρίς να έχει καν σκεφτεί την πλοκή.

Άλμπερτ Άινσταϊν

Ο Άινσταϊν ήταν γνωστός για τις εκκεντρικότητές του. Δεν φορούσε κάλτσες, απέφευγε τους κουρείς (γι' αυτό και είχε μακριά μαλλιά) και μία φορά, ένας σοφέρ του, δήλωσε πως έφαγε ζωντανή μια ακρίδα.

Φρίντριχ Νίτσε

Ο Νίτσε θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς φιλοσόφους της Ευρώπης αλλά ήταν ιδιαίτερα δύσκολος άνθρωπος. Δούλευε πάντα όρθιος και μάλιστα ήταν ιδιαίτερα επικριτικός όταν οι άλλοι δεν έκαναν το ίδιο. Απ' ότι φαίνεται όμως δεν ήταν ο μόνος... Λέγεται ότι η Βιρτζίνια Γουλφ και ο Λούις Κάρολ επίσης απολάμβαναν να γράφουν όρθιοι.

Τσαρλς Ντίκενς

Ο συγγραφέας ήταν ιδιαίτερα εκκεντρικός με τα μαλλιά του, σε σημείο που τα χτένιζε σχεδόν ψυχαναγκαστικά κάθε μέρα, ώστε να μην πετάει ούτε μια τρίχα.

Πηγή: newmoney.gr



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία