Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




«Τι είναι ο αντισημιτισμός;»,  Πιέρ Αντρέ Ταγκιέφ 



Αθήνα

 

Μέσα στο φορτισμένο ανά τον κόσμο κλίμα από το μακελειό του 32χρονου αντισημίτη και αντιϊσλαμιστή Νορβηγού ’ντερς Μπρέϊβικ, ο οποίος στο 1500 σελίδων μανιφέστο μίσους έχει 683 φορές τη λέξη «Εβραίος» και «Ισραήλ», κυκλοφορεί στην Ελλάδα το βιβλίο «Τι είναι ο αντισημιτισμός», του Γάλλου πολιτειολόγου Πιέρ -Αντρέ Ταγκιέφ, από τις εκδόσεις Εστία.

Σε αυτό το τραγικά επίκαιρο δοκίμιο των 87 σελίδων, ο συγγραφέας αναφέρεται στο πλάτος του όρου «αντισημιτισμός», που περιλαμβάνει τις στάσεις και τις συμπεριφορές διαφόρων υπευθύνων για βίαιες ενέργειες με στόχο τον εβραϊκό λαό: από απειλές, ύβρεις, διαχωρισμούς, αποκλεισμούς, στιγματισμό, απελάσεις, μέχρι δολοφονικές επιθέσεις και μαζικές εξοντώσεις.

Μελετώντας ιστορικά τον «ρατσισμό που στρέφεται κατά των Εβραίων» εντοπίζει την πρώτη αντιεβραϊκή πολιτική στον 4ο αιώνα μ Χ όταν, κατά τη βασιλεία του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο χριστιανισμός θεσμοθετήθηκε υπό τη μορφή κρατικής θρησκείας. Στο εξής η προσπάθεια για μεταστροφή των Εβραίων καθίσταται ταυτόχρονα θρησκευτική υποχρέωση, ενώ η ο προσηλυτισμός συνοδεύτηκε από διάφορους διωγμούς οι οποίοι συστηματοποιήθηκαν στο τέλος του 11 αιώνα.

Μιλάμε για την εποχή που οι σταυροφόροι κατηγορούν τους Εβραίους για τελετουργικά εγκλήματα και… κανιβαλισμό. Το 1242 παραδόθηκαν στην πυρά 24 κάρα γεμάτα με το ιερό βιβλίο Ταλμούδ . Και το 1543 ο μεταρρυθμιστής Λούθηρος, σε ένα λίβελό του με τίτλο «Για τους Εβραίους και τα ψεύδη τους», τους καταγγέλλει ότι θέλουν να κυριαρχήσουν στον κόσμο χαρακτηρίζοντάς τους «θεοκτόνους».

Ο συγγραφέας αναλύει τους 6 μεγάλους «αντιεβραϊκούς μύθους», που είναι : η κατηγορία «μισοξενίας», η κλίση στο φόνο ως πολιτισμικό χαρακτηριστικό, «οι δολοφόνοι του Χριστού», η τοκογλυφία, η τάση συνομωσίας και η ιδέα της φυλετικής ανωτερότητας που απορρέει από θεία επιλογή.

Η περίοδος της Ναζιστικής περιόδου αναπτύσσεται με συνταρακτικά στοιχεία: ανάμεσα στο 1933 και το 1945 περίπου 2.000 αντιεβραϊκές διατάξεις και διατάγματα θεσμοθετήθηκαν από το Γ΄ Ραϊχ.

Ο συγγραφέας παραθέτει τα τρομερά λόγια του Χίμλερ, του επιφορτισμένου από τον Χίτλερ να αφανίσει αυτό τον κατατρεγμένο λαό ,σε δημόσια ομιλία στελεχών του καθεστώτος, στις 6 Οκτωβρίου του 1943, στο Πόζεν:

«Τέθηκε ενώπιόν μας το ακόλουθο ερώτημα: τι να κάνουμε με τις γυναίκες και τα παιδιά; Αποφασιστικά βρήκα και εδώ μια ξεκάθαρη λύση. Στην πραγματικότητα δεν ένοιωθα ότι είχα το δικαίωμα να εξοντώσω τους άνδρες- πείτε , αν θέλετε, να τους σκοτώσω ή να βάλω να τους σκοτώσουν- και να αφήσω να μεγαλώσουν τα παιδιά τους , τα οποία θα έπαιρναν εκδίκηση από τους γιούς και τους εγγονούς μας. Χρειάστηκε να πάρω τη βαριά απόφαση να εξαφανίσω αυτό το λαό από προσώπου γης!».

Μελετώντας το δοκίμιο- που ,πάντως, δεν εξαντλεί ερευνητικά το μεγάλο αυτό ζήτημα, αναρωτιέσαι, πως μετά από μισό αιώνα η εγκληματική μισαλλοδοξία του Χίμλερ έχει τους απογόνους της…

Την μετάφραση υπογράφουν οι Αναστασία Ηλιαδέλη και Ανδρέας Πανταζόπουλος. Ο Πιέρ -Αντρέ Ταγκιέφ γεννήθηκε το 1946 στο Παρίσι. Τα κύρια θέματα των ερευνών του είναι ο ρατσισμός, ο αντισημιτισμός, ο εθνικισμός, ο λαϊκισμός, η θεωρίες συνομωσίας και η άκρα δεξιά.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία