Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μιγκέλ Ντίας Κανέλ: Ένας πρόεδρος που δεν είναι Κάστρο





Ο πρόεδρος της Κούβας, Ραούλ Κάστρο ,αποσύρθηκε από την προεδρία σχεδόν 12 χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων του όταν επιδεινώθηκε η υγεία του αδελφού του Φιντέλ. Η Κούβα γυρίζει σελίδα. Αυτή θα είναι η πρώτη φορά μετά το 1959, όταν ο Φιντέλ ανέτρεψε την κυβέρνηση Μπατίστα, που η χώρα δεν θα κυβερνάται από έναν Κάστρο. Ποιος είναι λοιπόν ο διάδοχος του Ραούλ Κάστρο;

Ο Μιγκέλ Ντίας Κανέλ ήταν ένας πολιτικός χαμηλού προφίλ όταν ορίστηκε για πρώτη φορά αντιπρόεδρος και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚ Κούβας, το 2013, αλλά έκτοτε έγινε το δεξί χέρι του Ραούλ Κάστρο.

Την τελευταία πενταετία, προετοιμαζόταν για τη προεδρία και την ανάληψη της εξουσίας. Αλλά ακόμη και πριν οριστεί πρώτος αντιπρόεδρος της χώρας, ο 57χρονος είχε ήδη διανύσει μια μακρά πολιτική πορεία.

                                         Σταθερή άνοδος

Γεννημένος τον Απρίλιο του 1960, περίπου έναν χρόνο αφού ο Φιντέλ Κάστρο ορκίστηκε για πρώτη φορά πρωθυπουργός, o Κανέλ σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός και ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα περίπου στα 20 του ως μέλος της Κομμουνιστικής Λίγκας της Νεολαίας στην Σάντα Κλάρα, εκεί όπου έγινε η τελευταία μάχη της Κουβανικής Επανάστασης στα τέλη του 1958 και όπου βρίσκεται το Μαυσωλείο του Τσε Γκεβάρα.

Ενώ δίδασκε μηχανολογία στο τοπικό πανεπιστήμιο, ανέβαινε παράλληλα στην ιεραρχία της Λίγκας της οποίας έγινε δεύτερος γραμματέας σε ηλικία 33 ετών. Είχε επίσης σημαντικό ρόλο στους κόλπους του Κομμουνιστικού Κόμματος στην γενέτειρά του, την επαρχία Βίλα Κλάρα, η οποία κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο τιμόνι της περιφερειακής κυβέρνησης λέγεται ότι απολάμβανε περισσότερες ελευθερίες από άλλες περιοχές της χώρας.

Εκεί επιτρέπονταν οι συναυλίες της ροκ, κάτι που σε άλλες περιοχές της Κούβας θα απαγορευόταν, λένε οι κάτοικοι της Βίλα Κλάρα, ενώ από το 1985 η πόλη φιλοξενεί ένα από τα διασημότερα πολιτιστικά κέντρα της ΛΟΑΤΙ, το El Mejunje.

Ο ιδιοκτήτης του λέει ότι το κλαμπ δεν θα είχε επιβιώσει αν δεν είχε την υποστήριξη του Ντίας Κανέλ. Το κλαμπ καλωσόριζε «κάθε διαφορετικό άνθρωπο» σε μια εποχή που δεν έκανε το ίδιο και η κομμουνιστική Κούβα.

                                "Δεν είναι τυχάρπαστος"

Παρά το σταθερό έργο του σε περιφερειακό επίπεδο, χρειάστηκαν άλλα δέκα χρόνια μέχρι το 2003 για να φθάσει ο Ντίας Κανέλ στο Politburo, το εκτελεστικό όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Το 2009 προήχθη στη θέση του υπουργού ανώτερης εκπαίδευσης και το 2013 στη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.

Ο κυριότερος υποστηρικτής του, ο Ραούλ Κάστρο, εξήρε τη σταθερή άνοδό του και την "ιδεολογική του αποφασιστικότητα".

Την εποχή που τον έχρησε υπ΄αριθμόν δύο, ο Κάστρο επέμενε ότι ο Ντίας Κανέλ "δεν είναι τυχάρπαστος", μια φιλοφρόνηση προερχόμενη από ένα κόμμα στο οποίο κυριάρχησαν εκείνοι που είχαν πολεμήσει στο πλευρό του Φιντέλ στην επανάσταση.

Ωστόσο ακόμη και αν ο Ντίας Κανέλ προετοιμαζόταν να αναλάβει την εξουσία από τον πρόεδρο Ραούλ Κάστρο την τελευταία πενταετία, δεν είναι εύκολο να γνωρίζει κάποιος τις θέσεις του για βασικά θέματα.

Οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν ότι ακόμη και αν θέλει να κάνει ανατροπές, τα χέρια του θα είναι δεμένα ειδικά δεδομένου ότι ο Ραούλ Κάστρο αναμένεται να συνεχίσει να ασκεί μεγάλη επιρροή στην πολιτική ζωή της χώρας ακόμη και εκτός προεδρίας.

Ο Ραούλ Κάστρο αναμένεται να διατηρήσει μια θέση-κλειδί στο Κομμουνιστικό Κόμμα και να μην παραδώσει τον έλεγχο στον "εκλεκτό" του μέχρι να βεβαιωθεί ότι εκείνος θα συνεχίσει την ίδια πορεία με εκείνη που ακολούθησαν οι αδελφοί Κάστρο τις τελευταίες δεκαετίες.

ΠΗΓΗ: BBC

 
 


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία