 |
|
|  |  |  |  Μήνυμα από το παρελθόν... - Έπειτα από μισό αιώνα, ανοίχτηκε μήνυμα που έγραψαν κάτοικοι μιας ρωσικής πόλης προς τους μελλοντικούς κατοίκους
Μόσχα
Μισός αιώνας χρειάστηκε προκειμένου οι κάτοικοι της πόλης Γιαροσλάβλ (Yaroslavl), στη Ρωσία, να ανακαλύψουν τι σκέφτονταν οι άνθρωποι που κατοικούσαν εκεί δεκαετίες πριν απ' αυτούς.
Το 1960, οι κάτοικοι του Γιαροσλάβλ έγραψαν μια επιστολή προς τους μελλοντικούς κατοίκους της ρωσικής αυτής πόλης, την "έκλεισαν" σε μια κάψουλα και ζήτησαν να ανοιχτεί το 2010 και, μάλιστα, ανήμερα της επετείου των 1.000 χρόνων από την ίδρυση της πόλης.
"Να ανοιχτεί το 2010, την ημέρα των 1.000 χρόνων του Γιαροσλάβλ", έγραφε η ιστορική "κάψουλα"- ουσιαστικά μια μεταλλική μακέτα του πρώτου τεχνητού δορυφόρου της Γης- που οι κάτοικοι της σύγχρονης πόλης άνοιξαν τελικά , στο πλαίσιο των εορτασμών της Παγκόσμιας Διαστημικής Εβδομάδας.
Μικροί και μεγάλοι συγκεντρώθηκαν στο μουσείο "Cosmos" της πόλης και διάβασαν πώς οι πρόγονοί τους "έβλεπαν" το μέλλον, όχι μόνο του ίδιου του Γιαροσλάβλ, αλλά ολόκληρης της χώρας.
Οι αποστολείς της ιδιότυπης αυτής επιστολής άφησαν το μήνυμά τους στο μουσείο τον Αύγουστο του 1960, με παραλήπτες τους απογόνους τους στην "Κομμουνιστική Ρωσία", όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν.
Οι αποστολείς, εκφράζουν το θαυμασμό, αλλά και τη ? "ζήλια" τους, που, έπειτα από 50 χρόνια, όπως αναφέρουν, οι συμπατριώτες τους ζουν πλέον "σε μια ελεύθερη κομμουνιστική κοινωνία, όπου ο καθένας είναι ευτυχισμένος και δημιουργικός, σε μια κοινωνία όπου δεν υπάρχουν χρήματα και μαγαζιά".
"Από τη μακρινή, αλλά όμορφη εποχή του έτους 1960, στέλνουμε χαιρετισμό σ' εσάς, στους ευτυχισμένος κάτοικους της Κομμουνιστικής Γης. Όταν την ημέρα της χιλιετούς επετείου της ένδοξης πόλης μας, του Γιαροσλάβλ, εσείς και τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας, θα συγκεντρωθείτε για να γιορτάσετε αυτή τημεγάλη ημέρα, θυμηθείτε εμάς, που ζήσαμε την εποχή της οικοδόμησης μιας κομμουνιστικής κοινωνίας και αγωνιστήκαμε για το θρίαμβό της", αναφέρει το μήνυμα.
Στο δοχείο της κάψουλας βρέθηκε, εκτός της επιστολής, με τις υπογραφές γνωστών και σεβαστών κατοίκων της πόλης -επιστημόνων, καλλιτεχνών, δάσκαλων, γιατρών- και μια κασέτα με το ηχητικό μήνυμα πιονέρων, καθώς και το ίδιο μήνυμα σε έντυπη μορφή. Όπως και μια λίστα, με τα ονόματα παιδιών που γεννήθηκαν στο Γιαροσλάβλ, την ημέρα της γιορτής της πόλης.
Πολλοί απ' αυτούς που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση, παραδέχτηκαν πως αισθάνθηκαν ξαφνιασμένοι, αλλά και ενθουσιασμένοι. "Δεν μπορεί- δήλωσαν- κάποιος να ακούσει, χωρίς ενθουσιασμό, τα αισιόδοξα κι όμορφα λόγια αυτών που έγραψαν αυτό το μήνυμα, πριν από 50 χρόνια. Οι πρόγονοί μας είχαν μεγάλες φιλοδοξίες για το κομμουνιστικό μέλλον τους, και δεν είχαν καν υποψιαστεί τι κατάληξη θα μας επιφύλασσε η ζωή".
Όταν διαβάστηκε η επιστολή, σε μια έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα, "έτρεμα ολόκληρη από τη συγκίνηση", ανέφερε από την πλευρά της η διευθύντρια του Μουσείου, Ελένα Νταβίντοβα.
Οι κάτοικοι του 1960 επεφύλασσαν και μια προτροπή για τους απογόνους τους. "Να μεταφέρετε κι εσείς τη δάδα της ευτυχίας. Αποφασίστε και στείλτε μια επιστολή στο μέλλον, στη γενιά που θα κατοικήσει στην πόλη, έπειτα από 50 χρόνια", γράφουν χαρακτηριστικά.
Έτσι, όπως αναφέρει σε σχετικό τηλεγράφημά του το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων "RIA Novosti", οι συμμετέχοντες στην τελετή συνέταξαν και υπέγραψαν μια επιστολή, με αποδέκτες τους κατοίκους της πόλης έπειτα από μισό αιώνα (το 2060).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
