Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




...που έσωσε 108.000 ΄Ελληνες Πόντιους στη διάρκεια τού ξεριζωμού

Ομογενείς τής Αυστραλίας τίμησαν τον Αυστραλό ανθρωπιστή...



Μελβούρνη.

Τα μέλη τού φιλανθρωπικού ιδρύματος «Μέριμνα», μαζί με τούς προσκεκλημένους τους, γιόρτασαν την 12η επέτειο της λειτουργίας του φορέα τους με εκδήλωση στο Xenia, 202 Lygon Street, East Brunswick.

Μεταξύ των προσκεκλημένων ήταν μέλη της Παμμεσσηνιακής Αδελφότητας «Παπαφλέσσας», ο ιστορικός και συνεργάτης του «Νέου Κόσμου», Jim Claven, οι χορηγοί της οργάνωσης Marble Centre, Eleni?s Ktchen, Ithea και η οικογένεια του κ. Τσεπραϊλίδη

Η εκδήλωση απέφερε το ποσόν των $7,500 τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για την ανέγερση μνημείου του George Devive Treloar στο Ballarat όπου γεννήθηκε.

Σύμφωνα με την πρόεδρο της «Μέριμνας», Λίτσα Αθανασιάδη, τρεις είναι υποψήφιοι καλλιτέχνες από τους οποίους θα επιλεγεί αυτός που θα σχεδιάσει το μνημείο και τα σχέδιά του θα δημοσιοποιηθούν το Μάρτιο του 2019..

Την όλη προσπάθεια στηρίζουν ακόμα ο Δήμος Ballarat, το Ballarat RSL και η Ποντιακή Εστία.

Η «Μέριμνα» Αυστραλίας έχει τις ρίζες της στη Μέριμνα Ποντίων Κυριών, έναν ιστορικό φιλανθρωπικό σύλλογο, ο οποίος ιδρύθηκε στην Τραπεζούντα του Πόντου το 1904, με κύριο στόχο να προσφέρει μέριμνα σε κοπέλες που είχαν ανάγκη. Αν και δρούσε σε δύσκολες συνθήκες, σε μία κοινωνία εχθρική προς τους Έλληνες ορθόδοξους, κατάφερε να προσφέρει πολύτιμο έργο. Μετά τον ξεριζωμό και χωρίς μεγάλη διάρκεια διακοπής, επανιδρύθηκε το 1923 στην προσφυγομάνα Θεσσαλονίκη, όπου και ανέπτυξε αξιόλογη δράση προσφέροντας σημαντικό φιλανθρωπικό αλλά και πολιτιστικό έργο τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης του προσφυγικού πληθυσμού στη νέα του πατρίδα.

Οι βασικοί σκοποί της ίδρυσης τμήματος της Μέριμνας στην Αυστραλία, με έδρα τη Μελβούρνη ταυτίζονται πλήρως με τους στόχους του πρώτου Σωματείου που ιδρύθηκε το 1904 στην Τραπεζούντα. Ο πρώτος στόχος είναι να βοηθά άπορους συμπολίτες που έχουν διάφορες ανάγκες οικονομικά ή και ηθικά. Μέσω αυτού του στόχου, δημιουργείται ο δεύτερος στόχος, η διατήρηση, διάσωση και προβολή των ηθών και εθίμων του Ποντιακού Ελληνισμού σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία όπως είναι της Μελβούρνης.

Στο πλαίσιο αυτό, η «Μέριμνα» στηρίζει την προσπάθεια της Επιτροπής Ανέγερσης Μνημείου προς τιμήν του George Devine Treloar, ο οποίος, ως αντιπρόσωπος της Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ ? προπομπού του ΟΗΕ) μετεγκατέστησε 108.000 Πόντιους πρόσφυγες στην Ελλάδα και ίδρυσε στην Κομοτηνή το χωριό που φέρνει το όνομά του: Θρυλόριον.

Το μνημείο θα απεικονίζει τον μεγάλο αυτόν άντρα στην πιο χαρακτηριστική του στάση: προσφέροντας περίθαλψη σε ένα μικρό προσφυγόπουλο.

Η ιστορία του George Devine Treloar είναι συνταρακτική. Γόνος μιας από τις επιφανέστερες οικογένειες του Ballarat, το έργο του είχε τεράστιο αντίκτυπο στον κόσμο ? όχι μόνο ως στρατιώτη, αλλά και ως ανθρωπιστή. Για πολύ καιρό η μνήμη του είχε σχεδόν ξεχαστεί.

Τιμώντας τον με αυτό το μνημείο θα δημιουργηθεί μια μόνιμη κληρονομιά που θα ενημερώνει τις μελλοντικές γενιές για τη δράση του μεγάλου αυτού άνδρα που έσωσε τις ζωές τόσων πολλών συνανθρώπων του.

Ο ιστορικός Jim Claven, επισήμανε ότι το έργο του Treloar αποτελεί μέρος μιας μακράς και περήφανης παράδοσης πολιτών του Ballarat που πολέμησαν στον ελληνικό χώρο, ως στρατιώτες και ως νοσοκόμες.

ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία