Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κατασκευασαν εξεληγμένη συσκευή παραγωγής νερού από τον αέρα τής ερήμου

Σωτήριο επίτευγμα απο Ρώσους επιστήμονες



Μόσχα.-

Επιστήμονες του κρατικού πανεπιστημίου ερευνών της ρωσικής πόλης
Σαμάρα, κατασκεύασαν μια νέα συσκευή, η οποία μπορεί να παράγει πόσιμο
νερό από τον αέρα της ερήμου.

Η συσκευή λειτουργεί με βάση την αρχή της υγροποίησης. Ο ατμοσφαιρικός
αέρας περιέχει υγρασία και όταν ψύχεται, η υγρασία υγροποιείται με
αποτέλεσμα να παράγεται καθαρό αποσταγμένο νερό. Η βασική διαφορά
μεταξύ της συσκευής του πανεπιστημίου της Σαμάρα από άλλες ανάλογες
συσκευές βρίσκεται στο ότι η συσκευή αυτή αξιοποιεί τις στροβιλοειδείς
ροές.

«Η ιδέα να παίρνεις νερό από τον αέρα δεν είναι καινούργια. Σε
σημειώσεις που κρατούσαν Άραβες περιηγητές, υπάρχουν αναφορές που
λένε, ότι κατά μήκος της διαδρομής που ακολουθούσαν τα καραβάνια στον
Μεγάλο Δρόμο του μεταξιού, υπήρχαν πηγάδια με νερό, η κατασκευή των
οποίων ήταν τέτοια που δημιουργούσε στο εσωτερικό τους πτώση
θερμοκρασίας, η οποία με της σειρά της προκαλούσε στροβιλοειδείς ροές.
Χάρη σ’ αυτές τις ροές, ο πυρακτωμένος αέρας της ερήμου μετατρέπονταν
σε κρύο νερό», λέει ο καθηγητής της έδρας θερμοτεχνικής και θερμικών
κινητήρων του πανεπιστημίου της Σαμάρα Βλαντίμιρ Μπιριούκ, ο οποίος
είναι ένας από τους κατασκευαστές της συσκευής.

Η λήψη νερού με τη συσκευή συντελείται με την αξιοποίηση του ανέμου, ο
οποίος διερχόμενος μέσω της συσκευής, μετατρέπεται σε στροβιλοειδή ροή
και ψύχεται έως «το σημείο υγροποίησης». Ως αποτέλεσμα της απότομης
πτώσης των θερμοκρασιών που υπάρχουν στα υδρόφοβα τοιχώματα της
συσκευής διαμορφώνεται ένα συμπύκνωμα, η υγρασία ρέει και συσσωρεύεται
στο τμήμα του υδροσυλλέκτη, ενώ ο αποξηραμένος αέρας κατευθύνεται προς
τα άνω και διοχετεύεται στην ατμόσφαιρα, παράγοντας παράλληλα
ηλεκτρική ενέργεια η οποία θέτει σε λειτουργία την αντλία, που παρέχει
νερό στους καταναλωτές.

Μέσα σε διάστημα ενός εικοσιτετραώρου η «Στροβιλοειδής πηγή» παράγει
περίπου 0,8 κυβικά μέτρα καθαρού κρύου νερού. Η συσκευή είναι
κατασκευασμένη από πλαστικό, ενώ το ύψος όλης της εγκατάστασης μπορεί
να φθάσει τα 10 μέτρα και η διάμετρός της τα 2 μέτρα.

Η «Στροβιλοειδής πηγή», όπως επισημαίνει το πανεπιστήμιο της Σαμάρα
στην ανακοίνωση του, δεν απαιτεί πρόσθετες δαπάνες και είναι μια
καθόλα οικολογική συσκευή.

Στην ανακοίνωση πάντως του πανεπιστημίου της Σαμάρα αναφέρεται ότι «οι
μηχανικοί του πανεπιστημίου της Σαμάρα κατοχύρωσαν στην Ομοσπονδιακή
Υπηρεσία πνευματικών δικαιωμάτων την άδεια ευρεσιτεχνίας για την
ενεργειακά αυτόνομη συσκευή που φέρει την ονομασία «Στροβιλοειδής
πηγή», η οποία μπορεί να παράγει πόσιμο νερό από τον αέρα της
ατμόσφαιρας κάνοντας χρήση της ενέργειας του ανέμου».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία