Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η βία κατά των γυναικών στην Τουρκία αποτελεί καθημερινό φαινόμενο



ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η βία κατά των γυναικών στην Τουρκία έχει λάβει τα τελευταία χρόνια
διαστάσεις συστηματικού φαινομένου. Γυναίκες βρίσκουν επί καθημερινής
σχεδόν βάσεως τον θάνατο, χτυπημένες κατά κανόνα από πρόσωπα του
οικογενειακού του περιβάλλοντος. Οι εφημερίδες και η τηλεόραση βοούν,
κυβέρνηση και αντιπολίτευση ερίζουν στο κοινοβούλιο (όλοι αποποιούνται
τις ευθύνες τους) ενώ φεμινιστικές οργανώσεις σοσιαλιστικού
προσανατολισμού αλλά και ισλαμικές μη κυβερνητικές οργανώσεις σπεύδουν
να δραστηριοποιηθούν για την αντιμετώπιση μιας κατάστασης που
χειροτερεύει από μέρα σε μέρα.

Ο συλλογικός τόμος «Τουρκία. Βία, αντίσταση και πολιτική στον καιρό
της κρίσης. Κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις απέναντι στην έμφυλη
βία», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ηρόδοτος σε επιμέλεια
Έφης Κάννερ, διερευνά εις βάθος το θέμα μέσα από μια σειρά
προσεγγίσεων οι οποίες το παρακολουθούν και το καταγράφουν στις πιο
διαφορετικές εκδοχές του. Ό,τι κ αν πούμε πάντως για το ζήτημα τη
έμφυλης βίας στην Τουρκία (ο όρος καλύπτει και τα μέλη της LGBTI
κοινότητας), θα πρέπει να έχουμε κατά νουν πως η τουρκική κοινωνία
παραμένει κοσμική, με τις κινητοποιήσεις των γυναικών να
χρονολογούνται από την εποχή των Νεότουρκων και του Κεμάλ. Μιαν
εμπεριστατωμένη ιστορία του τουρκικού φεμινισμού από τις απαρχές του,
νωρίς τον 20ο αιώνα, μέχρι τις ημέρες μας δίνει στην εκτεταμένη
εισαγωγή της η επιμελήτρια του τόμου. Η περίοδος πάντως στην οποία
αναφέρεται το κυρίως σώμα των κειμένων του βιβλίου είναι πολύ
πρόσφατη: ξεκινάει από το 2007, με την αποκάλυψη της συνομωσίας
Εργκένεκον και φτάνει μέχρι την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου
2016.

Οι μελετητές που συμμετέχουν στον τόμο άρχισαν την έρευνά τους το
2015, στο πλαίσιο του μαθήματος «Ζητήματα κοινωνικού φύλου στη
σύγχρονη Τουρκία», στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών
Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η θεματική βεντάλια είναι μεγάλη. Οι
νομικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις που ανέλαβε να προωθήσει το
τουρκικό κράτος προκειμένου να αναζητηθούν λύσεις για τον έλεγχο του
προβλήματος, σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις των διεθνών φορέων (τα
βίαια γεγονότα στην Τουρκία πέρασαν πολύ γρήγορα τα σύνορα), η σχετική
καθυστέρηση της επιστημονικής έρευνας να συνειδητοποιήσει και
συνακόλουθα να εξετάσει και να αποτιμήσει το ζήτημα, η χαρτογράφηση
των οργανώσεων που κινούνται κατά της έμφυλης βίας (η συζήτηση
καλύπτει εδώ ένα πολύ διευρυμένο φάσμα), ο τρόπος με τον οποίο
αντιλαμβάνεται και κατανοεί την κατάσταση το πολιτικό Ισλάμ (κάτι πολύ
διαφορετικό από τις αντιδράσεις τόσο της Ευρώπης όσο και των κοσμικών
οργανώσεων στο εσωτερικό της χώρας), οι απηχήσεις στην κοινή γνώμη και
η προβολή της απαξίωσης και της κακομεταχείρισης των γυναικών σε
δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές, η στάση των πολιτικών κομμάτων, είτε
διαθέτουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση είτε όχι, όπως και η προσπάθεια
να απαντηθεί ένα πολύ κρίσιμο ερώτημα. Διαμορφώνεται «πολιτική από τα
κάτω» στην Τουρκία σε ό,τι αφορά το θέμα της αντιμετώπισης της έμφυλης
βίας; Με άλλα λόγια, η πρακτική και η ρητορική των κινημάτων
επηρεάζουν ή συνομιλούν με τις θέσεις για τη βία κατά των γυναικών
τόσο της πολιτικής του κυβερνώντος κόμματος (ΑΚΡ) όσο και των
πολιτικών προγραμμάτων και πρωτοβουλιών των αντιπολιτευτικών κομμάτων;

Ένα πεδίο πολλαπλών διερευνήσεων για μια πραγματικότητα η οποία
παραμένει εν πολλοίς άγνωστη, για μια πραγματικότητα που τείνει να
χαθεί πίσω από την πολιτική ειδησεογραφία η οποία δεν προλαβαίνει να
συμπεριλάβει στην ατζέντα της το εκρηκτικό κοινωνικό υλικό της
καθημερινότητας. Σημειώνει χαρακτηριστικά η Έφη Κάννερ στον πρόλογό
της: «Θεωρώ ότι η μελέτη της αντίστασης στην έμφυλη βία στην Τουρκία
μπορεί να βοηθήσει να διακρίνουμε σημαντικές διεργασίες που
συντελούνται στην τουρκική κοινωνία. Η κοινωνία αυτή είναι ο μεγάλος
άγνωστος για τους περισσότερους συμπολίτες μας καθώς τα ελληνικά ΜΜΕ
επικεντρώνονται κυρίως σε στρατιωτικές και πολιτικές κινήσεις κορυφής
που αφορούν τη γείτονα».

Στον τόμο συμμετέχουν οι Έφη Κάννερ, Αθηνά Ελευθερίου, Κωνσταντίνος
Μπόρας, Κατερίνα Βογιατζή, Μαρκέλλα Φιδανάκη, Στέλιος Κριθαράς,
Ροδιάνθη Γαβαλάκη, Αγγελική Μουρτζούχου, Σταυρούλα Καραλή, Χάρις Μέξα,
Στέλλα Ζαργάνη, Ραχήλη Παναγιωτίδου και Αγγελική Τσουκάτου.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία