 |
|
|  |  |  | 
Η ζωή και το έργο ενός σπουδαίου απόδημου ΄Ελληνα
Η Eπιστροφή - Η αληθινή ιστορία τού Μιχαήλ Θεοδόροβιτς Κυριάκοβ
Θεσσαλονίκη
Το νέο βιβλίο του Απόστολου Παπαγιαννόπουλου «Η Επιστροφή: Η
αληθινή ιστορία του Μιχαήλ Θεοδόροβιτς Κυριάκοβ», παρουσιάστηκε σε
εκδήλωση στο βιβλιοπωλείο «Ιανός».
Πρόκειται για το αποτέλεσμα πολύχρονης έρευνας του συγγραφέα σε
αρχειακό υλικό και στο οικογενειακό αρχείο, που του εμπιστεύτηκαν οι
συγγενείς ενός σπουδαίου απόδημου Έλληνα, ο οποίος με την επιμονή και
σκληρή δουλειά κατάφερε να ανέβει στις πιο υψηλές βαθμίδες της
εξουσίας της πρώην ΕΣΣΔ μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση και να
παραμείνει αξιοσέβαστη προσωπικότητα μέχρι το τέλος της ζωής του.
«Είναι αληθινή ιστορία, μέσα από την οποία γίνεται αντιληπτή η
πορεία όχι μόνο ενός προσώπου και της οικογένειας του, αλλά ότι αυτό
εκπροσωπούσε, έναν ρωμαλέο ελληνισμό που έζησε και ανδρώθηκε στην
πρώην ΕΣΣΔ μέσα από δύσκολες συνθήκες. Μου εμπιστεύθηκαν συγγενείς
του, το οικογενειακό τους αρχείο, μαζί με σπάνιες φωτογραφίες της
εποχής και πλούσιο υλικό» τόνισε αναφερόμενος στο νέο του βιβλίο ο κ.
Παπαγιαννόπουλος.
Ο Μιχαήλ Θεοδόροβιτς Κυριακόβ γεννήθηκε στο Κάρς το 1915 και
αγωνίστηκε μαζί με τους άλλους πόντιους για την επιβίωση στα βουνά του
Καυκάσου. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση αναδείχθηκε, χάρη στις
ικανότητες και το σθένος του σε υψηλά αξιώματα, φτάνοντας να γίνει και
υφυπουργός στην πρώην ΕΣΣΔ. Διακρίθηκε με υψηλές τιμές και μετάλλια,
πολέμησε εθελοντής κατά των γερμανών στην πολιορκία του Λένινγκραντ
και ετάφη με κρατική δαπάνη σε κοιμητήριο επισήμων προσώπων στη Μόσχα.
Μέσα από τη δική του ζωή, ο συγγραφέας αναφέρεται στο έπος του
ποντιακού ελληνισμού στην πρώην ΕΣΣΔ, ως την «Επιστροφή» των νέων
Αργοναυτών στην Ελλάδα.
«Η αυτογνωσία του Κυριάκοβ στη διάρκεια της ζωής του περνάει
μέσα από διάφορες παραδοχές και αναθεωρήσεις και δίνει τα δικά της
μηνύματα. Ο άνθρωπος αναπτύσσεται μόνο μέσα στη δημοκρατία. Μέσα από
τις δικτατορίες δε βγαίνει φως. «"Εύδαιμον το ελεύθερον" αναφέρει η
αρχαιοελληνική γραμματεία» τόνισε, σχολιάζοντας το βιβλίο, ο ομότιμος
καθηγητής της Νεοελληνικής Γλώσσας του Α.Π.Θ. Χρίστος Τσολάκης.
«Ο συγγραφέας δίνει αλήθειες καλογραμμένες και αξίες διαχρονικές
του ελληνισμού, όπως η παιδεία, η οικογένεια, η ορθοδοξία, αυτά που
εκπροσωπούσε ο ελληνισμός σε αυτές τις περιοχές, οι νέοι Αργοναύτες»
πρόσθεσε ο πρόεδρος του Σωματείου Παναγία Σουμελά, Γιώργος
Τανιμανίδης.
Τη συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος Νατάσα Μποζίνη, η οποία
ανέγνωσε αποσπάσματα από το νέο βιβλίο του συγγραφέα.
Ο Απόστολος Παπαγιαννόπουλος γεννήθηκε στην Καρδίτσα και ζει και
εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στην Πολυτεχνική
Σχολή Θεσσαλονίκης και επί 35 χρόνια υπήρξε διευθυντής στις τεχνικές
υπηρεσίες του δήμου Θεσσαλονίκης αρμόδιος για αρχιτεκτονικά,
πολεοδομικά, αναπτυξιακά και περιβαλλοντικά θέματα. Ασχολήθηκε με την
ιστορία της Θεσσαλονίκης, της Μακεδονίας και της Σύγχρονης Ελλάδας ,
με την μελέτη και ανάδειξη ιστορικών μνημείων και τόπων καθώς και με
την αξιοποίηση της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς. Η «Επιστροφή» είναι το
δέκατο βιβλίο του και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διόπτρα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
