Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τεχνολογία

Ένα νέο ρομπότ-κατσαρίδα που τρυπώνει παντού!



Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ/ Καλιφόρνια

  Οι κατσαρίδες δεν είναι πολύ δημοφιλείς, ιδίως μεταξύ του γυναικείου πληθυσμού. Ένας λόγος -πέρα από την εμφάνισή τους- είναι ότι όχι μόνο ξεπετάγονται από τα πιο απρόσμενα σημεία, αλλά συρρικνώνουν το σώμα τους και τρυπώνουν στις παραμικρές σχισμές πάχους λίγων μόλις χιλιοστών. Αυτή ακριβώς η ικανότητα της κατσαρίδας αποτελεί την έμπνευση για το νέο ρομπότ που δημιούργησαν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ.

         Το κατσαριδόμορφο ρομποτάκι, ύψος 7,6 εκατ. και βάρος 46 γραμμαρίων, με μήκος 18 εκατοστών μπορεί να αυτοσυμπιεστεί, έτσι ώστε να χωθεί σε πολύ μικρές ρωγμές. Η δυνατότητα αυτή, πρωτοφανής για ρομπότ, αναμένεται να αξιοποιηθεί μελλοντικά σε αποστολές αναζήτησης και διάσωσης μετά από φυσικές καταστροφές, εκρήξεις κ.α., όταν πρέπει να βρεθούν επιζώντες ανάμεσα σε συντρίμια.

         Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Καούσικ Τζαγιαράμ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), ονόμασαν το ρομπότ CRAM (Compressible Robot with Articulated Mechanisms). Όπως δήλωσαν, στο μέλλον τέτοια ρομπότ-κατσαρίδες θα χρησιμοποιούνται πρώτα-πρώτα και σε μεγάλους αριθμούς σε ένα τόπο καταστροφής, προτού αρχίσουν οι διασώστες το έργο τους.

         Η έρευνα του Τζαγιαράμ έγινε στο Εργαστήριο Poly-PEDAL του Μπέρκλεϊ, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή ολοκληρωμένης βιολογίας Ρόμπερτ Φουλ. Όπως είπε ο τελευταίος, «τα έντομα είναι τα πιο πετυχημένα ζώα στη Γη. Καθώς τρυπώνουν σχεδόν παντού, πρέπει να τα αξιοποιήσουμε ως έμπνευση για να δημιουργήσουμε ρομπότ που κάνουν το ίδιο».

         Σε αυτό το πλαίσιο, οι ερευνητές εδώ και τρεις δεκαετίες μελετούν πώς τα έντομα και γενικότερα τα ζώα περπατούν, τρέχουν, πηδούν, γλιστρούν και έρπουν, προκειμένου να καταλάβουν τις βασικές εμβιομηχανικές αρχές που διέπουν την κίνησή τους, πράγμα που θα βοηθήσει στο σχεδιασμό καλύτερων ρομπότ. Έτσι, μεταξύ άλλων, έχουν προκύψει ρομπότ με πόδια που κολλάνε σαν βεντούζες στις κάθετες επιφάνειες όπως των σαυρών και άλλα που μοιάζουν και συμπεριφέρονται σαν κατσαρίδες.

         Καθόλου παράξενο, με προφανείς τις εφαρμογές στο πεδίο της μάχης, η ανάπτυξη των ρομπότ-κατσαρίδων χρηματοδοτείται από τον αμερικανικό στρατό.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία