Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τιμή και δόξα στη Βασιλική Λαμπίδου

«Έφυγε» η γερόντισσα των Μαρασίων



Αλεξανδρούπολη (Τρίτη)

Δάκρυσε  η Θράκη καθώς αποχαιρέτισε την αγαπημένη της Βασιλική Λαμπίδου, τη γνωστή και ως "γερόντισσα των Μαρασίων", που αν και είχε περάσει τα εκατό χρόνια ζωής ύψωνε καθημερινά την ελληνική σημαία στην αυλή του σπιτιού της, στα τριακόσια μέτρα από τα τουρκικά φυλάκια, με φυσικό σύνορο τον ποταμό Έβρο. Η γνωστή, για την προσφορά της στην πατρίδα, γερόντισσα κηδεύτηκε  στο χωριό Μαράσια, παρουσία πλήθους κόσμου και των εκπροσώπων της αυτοδιοίκησης και του στρατού.

    Μόλις την περασμένη Πέμπτη ο Πρόεδρος της Κοινότητας των Μαρασίων, Γιώργος Χατζηγκακίδης, είχε παραλάβει για λογαριασμό της την τιμητική διάκριση που της δόθηκε από το Δίκτυο Εκλεγμένων Γυναικών πρώτου και δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκησης «Η Αθηνά», στο πλαίσιο πανελλήνιου συνεδρίου που διοργάνωσε. «Την επισκέφθηκα για να της παραδώσω την τιμητική αυτή διάκριση, όμως ήταν κατάκοιτη και κατά διαστήματα έπεφτε σε κώμα και μετά συνερχόταν και πάλι» αναφέρει ο κ. Χατζηγκακίδης.

    «Η «Κυρά των Μαρασίων», ξεκίνησε  το μεγάλο της ταξίδι εγκαταλείποντας τα εγκόσμια και αφήνοντας πίσω της μία ισχυρή παρακαταθήκη μνήμης και αίσθησης του εθνικού χρέους. Θα παραμείνει ένα σύμβολο αγάπης προς την πατρίδα και τον τόπο της, τον ακριτικό Έβρο. Η Περιφέρειά μας, η πατρίδα μας σήμερα είναι φτωχότερη… Και έχει ανάγκη από ανθρώπους σύμβολα όπως η εκλιπούσα» σημειώνει, σε δήλωσή του, ο περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, ’ρης Γιαννακίδης.

    Βέβαιος ότι οι γυναίκες της ευρύτερης περιοχής, του Τριγώνου, της Φύσσας, της Ορεστιάδας και του Κυπρίνου, θα συνεχίσουν να σηκώνουν ψηλά την ελληνική σημαία δήλωσε ο δήμαρχος Ορεστιάδας, Δημήτρης Μουζάς, ο οποίος, ωστόσο, έκανε λόγο για δυσαναπλήρωτο κενό.

    Μιλώντας πριν από λίγες μέρες για την Βασιλική Λαμπίδου, η αντιπρόεδρος του Δικτύου Εκλεγμένων Γυναικών πρώτου και δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκησης «Η Αθηνά», Φανή Μπαχαρίδου, είχε αναφέρει πως η γυναίκα αυτή γνώρισε σε νεαρή ηλικία την προσφυγιά, κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1921 και έλεγε πως ακούγοντας τους φύλακες από την άλλη πλευρά ένιωθε πάντα την ανάγκη να δηλώνει την παρουσία της και την ελληνικότητα του τόπου.

    Σημείωνε, άλλωστε, πως όταν τη ρωτούσε κάποιος αν χρειάζεται κάτι, εκείνη απαντούσε: «μια καινούρια ελληνική σημαία» καθώς, όπως υπογράμμιζε, το πανί σκίζεται εύκολα πάνω στον ιστό. "Πάντοτε επισήμαινε με έμφαση ότι πρέπει να κρατάμε ζωντανή την εθνική μας συνείδηση γιατί οι καιροί ήταν και παραμένουν δύσκολοι. Οποιοσδήποτε αν της μιλούσε για πέντε έστω λεπτά έφευγε σοφότερος από το σπίτι της" τόνιζε η κ. Μπαχαρίδου.

    Η Βασιλική Λαμπίδου έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις από το στρατό, την Ακαδημία Αθηνών και όλη την τοπική κοινωνία ενώ τον περασμένο Ιανουάριο την επισκέφθηκε στο σπίτι της και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας.

   



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία