Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




ΑΛΛΟΙ ΤΟΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΤΟΝ ...ΔΙΟΡΙΖΟΥΝ!

Εδώ παπάς εκεί παπάς...

Γράφει απο τη Λάρισα ο Δημοσιογράφος Χρ. Τσαντήλας





ΚΑΙ ενώ στην κυβέρνηση παίζουν (και διορίζουν) τον ... Παπά, (αν και ούτε χαρτοπαιχτική λέσχη δεν μπορούν να στήσουν - πιο οργανωμένες είναι αυτές απο τα υπουργεία), ωσονούπω φτάνει και ο μήνας του "αρμέγματος"! Οχι των γαλακτοπαραγωγικών τετράποδων, αλλά του αρμέγματος ημών, των φορολογουμένων. Των φορο-παραγωγικών πολιτών (δεν βρίσκω και μεγάλη διαφορά ως προς την διαδικασία) αφού πλέον το "άρμεγμα" της τσέπης των Ελλήνων, θεσμοθετήθηκε και έλαβε διαστάσεις ... εθνικής  αφαίμαξης!

 

ΣΤΗΝ κυβέρνηση άρχισαν να αλληλοδιορίζονται (πρωτοτυπώντας και ανατρέποντας το εθιμικόν της πολιτικής, πατέρας τον γιό, αλλά ...γιος τον πατέρα!), ενώ στην αντιπολίτευση (θα έγραφα κάτι χειρότερο τώρα τι κάνουν...) ακόμα μπανιαρίζονται! Με τον Σεπτέμβρη να έρχεται φουριόζος, ληστρικός για τα νοικοκυριά και τους νοικοκυραίους, οι οποίοι άμα τη επιστροφή απο τα παραθεριστικά, θα επιδοθούν στις ... κατάρες, μετρώντας στο γραμματοκιβώτιο τα στοιβαγμένα ραβασάκια! 

 

ΠΟΣΗ αχαριστία! Αντί να επιχαίρει το πόπολο που εφορίες, ταμεία, τράπεζες και οργανισμοί δεν έχασαν τις διευθύνσεις μας (!) ενας ολόκληρος πληθυσμός στέλνει τους πάντες στον αγύριστο, ενώ αμέσως μετά, ως νομοταγείς πολίτες σπεύδουν να εξοφλήσουν τους λογαριασμούς, φοβούμενοι τους Συριζαίους που δεν καταλαβαίνουν Χριστό και είναι ικανοί στα καλά καθούμενα ακόμα και να σε ξεσπιτώσουν!

 

  • ΠΡΟΣ τί όμως τέτοια σκληρότητα απο μια αριστερή (τρομάρα της) κυβέρνηση; Συνήθισαν οι πεινασμένοι (λέτε απο εξουσία μόνο;) το ψωμί και πώς να το αφήσουν...Διότι σου λέει ο φίλος μου ο Τζώνης, καλά για χαζούς τους πέρασες, δυο χρόνια βουλευτικά λεφτά είναι αυτά, μαζί με τα συνακόλουθά τους, επιτροπές και άλλα τέτοια, τρελοί είναι να τα χάσουν; Ο συνδικαλισμός τέλειωσε γι αυτούς. Γενικώς (και στα αριςτερά στέκια) τους έχουν για πολύ ξύλο. Πώς να επιστρέψουν πάλι στην ανεργία; Πώς να πιάσουν και πάλι πόστο στα εργατικά κέντρα και στα συνδικαλιστικά λημέρια; Υπουργοί και γραμματείς σήμερα πώς να πιάσουν ύστερα τις μπατανόβουρτσες; Ο,τι προφτάσουν, τώρα! Ποιός ξαναβλέπει εξουσία απο αυτούς έτσι μαντάρα όπως τα έκαναν, με τόσο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, υπακούοντας στους δανειστές, που εξαναγκάστηκαν να πάρουν; 

 

ΑΛΛΑ να φταίνε μόνο αυτοί, ή σίγουρα και όλοι οι προηγούμενοι; Το πόπολο, τίποτα; Καμία ευθύνη; Που κάθεται ως χάνος να μετρά τις απανωτές σφαλιάρες και βλέπει σαστισμένος τους "ληστές" να του ξαφρίζουν το σπίτι και εξακολουθεί να κρύβεται στη ντουλάπα; Άλλος ένας φοροληστρικός Σεπτέμβρης έρχεται και ουδείς σαλεύει. Τίποτα δεν κινείται στο συνδικαλιστικό στρατόπεδο. Πως να κινηθεί όμως, αφού οι περισσότεροι απο εκείνους που πετούσαν πέτρες κατά των επισήμων στις παρελάσεις, βρίσκονται σήμερα οι ίδιοι στη εξέδρα! 

 

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία