Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




ΟΧΙ ΑΛΛΟ ...ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ!

Αφήστε τον Σαρωνικό σώστε πρώτα την Ελλάδα!

Γράφει απο τη Λάρισα ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας





ΚΑΙ έτρεξαν όλοι οι  πολιτικοί αρχηγοί, να δουν την καταστροφή των ακτών της Αττικής, απο το πετρέλαιο. Για γέλια και για κλάματα δηλαδή. Όλοι τους. Αυτοί που κατέστρεψαν ολόκληρη την Ελλάδα και βύθισαν τον πληθυσμό στο πέλαγος της απελπισίας, πήγαν λέει να σώσουν τον Σαρωνικό! Και έβαλαν μπροστά απο τις ευθύνες τους, τον μόνο ενδεχομένως άνθρωπο, που έστω και με τα σκούρα κομματικά γυαλιά, βλέπει ίσως καλύτερα απο όλους τους υπουργούς της κυβέρνησης. Διότι ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, έξω απο τις ιδιαίτερες ικανότητες του ως άτομο,  είναι αυτό ακριβώς που αντιπροσωπεύει η γενική κατάσταση. Το απόλυτο σκοτάδι στους κυβερνητικούς (μνημονιακούς) χειρισμούς που θα (ήθελαν να) οδηγήσουν την χώρα σε έξοδο απο την οικονομική κατρακύλα. Αυτό που λέμε, "θέλω μα δεν μπορώ"... 

 

  • Η καταστροφή των ακτών του Σαρωνικού λοιπόν, μοιάζει τόσο μικρό και ασήμαντο γεγονός μπροστά στην κατεδάφιση της χώρας και τον οικονομικό διασυρμό της στον κόσμο ολόκληρο, αυτή η μεγάλη περιβαλλοντική ζημιά, με το πετρέλαιο στις ακτές της Αττικής, είναι ένα τίποτα μπροστά στην απώλεια της ανεξαρτησίας ενός ολοκλήρου έθνους. Το χειρότερο όλων δε, είναι οτι, για την τεράστια περιβαλλοντική ζημιά κάποιοι μπορεί και να πληρώσουν, αλλά για την εθνική καταστροφή κανείς δεν πρόκειται να καθίσει  στο σκαμνί! 

 

ΚΑΝΕΙΣ δεν θα πληρώσει για την καταστροφή όλων των αναπτυξιακών υποδομών της χώρας. Κανείς δεν θα απολογηθεί σε κανονικό δικαστήριο για την μεγάλη κλοπή των ασφαλιστικών ταμείων των Ελλήνων εργαζομένων και την ληστρική επιδρομή σε βάρος μισθωτών και συνταξιούχων. Δεν θα πληρώσει κανείς για τον οικονομικό μαρασμό του συνόλου σχεδόν των νοικοκυριών και για την υποβάθμιση της ζωής της νέας γενιάς των Ελλήνων. Κανείς δεν θα δικαστεί για το εθνικό έγκλημα της υπογεννητικότητας που έφεραν τα μνημόνια σωτηρίας (!) στη χώρα, ούτε για την εγκληματική αλλοίωση του πληθυσμού απο την ανεξέλεγκτη είσοδο στη χώρα όλων των φυλών της γης!

 

  • ΑΥΤΑ έκαναν στην Ελλάδα και στον πληθυσμό και τώρα θέλουν λέει να σώσουν τον Σαρωνικό. Οποία υποκρισία! Το κομματικό τους "μαγαζί" θέλουν να προφυλάξουν και, οπως πάντα συμβαίνει στον άμοιρο πολιτικά τόπο, έστησαν άλλο ένα "κομματικό παιχνίδι εντυπώσεων" γύρω απο τα ... πετρέλαια, τα καράβια και τον Σαρωνικό! Τους έπιασε ο πόνος για κάποιες χιλιάδες λουόμενους και μερικούς επιχειρηματίες που υπέστησαν αδικαιολόγητα και στα καλά καθούμενα οικονομική ζημιά και δεν απολογούνται για τα εκατομμύρια των Ελλήνων που εξαιτίας τους και των πολιτικών τους, ζουν πλέον στο όριο της φτώχειας. Αλλά, εδώ, με τον Σαρωνικό είναι πολύ εύκολο το πράγμα. Θα φορτώσουν την ευθύνη σε κάποιον καπετάνιο, μπορεί και σε κανέναν εργάτη φουκαρά, ή και σε κάποιον μηχανικό, θα βγουν μετά να πανηγυρίσουν οτι έκαναν αυτό που έπρεπε για το περιβάλλον, τέλος καλό όλα καλά. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ούτε κάν μια, έστω μια, παραίτηση. Ούτε μια απλή συγνώμη απο έναν πολιτικό!  

 

ΔΕΝ θέλω να το πιστέψω αλλά περιστατικά σαν αυτό της ρύπανσης των ακτών τόσο κοντά στην πρωτεύουσα, μου φαίνεται οτι προσφέρουν χρόνο και άλλοθι στις κυβερνήσεις. Αποστρέφουν την προσοχή του κόσμου απο τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και βοηθούν τις κυβερνήσεις να "χωνεύουν" χωρίς πολύ βοή τα σκληρά μέτρα που ετοιμάζονται κάθε φορά να εφαρμόσουν. Το μέγα ζητούμενο όμως είναι, γιατί άραγε ακόμα ... βρίσκουν και τα κάνουν;  



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία