Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ιστορίες ... κατασκοπίας!

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας





Δεν είμαι απολύτως σίγουρος, αλλά εικάζω οτι, αρκετοί πολιτικοί άντρες απο εκείνους που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν, δεν γνωρίζουν κάν τι έστι "περίπολος" στο στράτευμα! Οι περισσότεροι μάλιστα απο δαύτους, μπορεί να μην υπηρέτησαν κάν την θητεία, φόρεσαν όμως την στρατιωτική στολή "παραλλαγής" επιθεωρώντας μονάδες και επισκεπτόμενοι σκοπιές της παραμεθορίου, έν μέσω αγημάτων, ασκήσεων, τελετών υποδοχής, δεξιώσεων και άλλων ..."ταρατατζούμ"!  

Αντιθέτως, το σύνολο ημών των στρατευσίμων ανδρών, που προσφέραμε, τότε για 36, 24, ή και 12 (εσχάτως) μήνες τις υπηρεσίες μας στην... μητέρα πατρίδα, ιδιαίτερα δε εκείνοι που υπηρετήσαμε στα σύνορα, σε θάλασσα και στεριά, μπορούμε να καταλάβουμε την σοβαρότητα ή μή, διαφόρων "επεισοδίων" μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων εθνοφυλάκων στα σύνορα, περιστατικά που οι περισσότεροι διηγούνται για εντυπωσιασμό των συνομιλητών τους... 
 
Ο καθένας έχει και τις δικές του στρατιωτικές ιστορίες, με σκοπιές, ενέδρες, περιπολίες και κατασκόπους. Είναι μην πιάσουν οι αρσενικοί τέτοια κουβέντα για τον στρατό, σίγουρα ...το ξημερώνουν! 
Αν έτσι επιχειρήσω να μεταφέρω μια εμπειρία μου, θα πρέπει να την ανασύρω απο τα στρατιωτικά αρχεία του 1979 όπου η πατρίδα Ελλάς μου εμπιστεύτηκε, στο περίπου, την φύλαξη κάποιων όπλων μεγάλης εμβέλειας, εγκατεστημένων και καμουφλαρισμένων σε κάτι βουνοπλαγιές απέναντι απο το "Μπουντρούμ" της Τουρκίας. 

Το "περίπολο" λοιπόν, μια σκοτεινή βραδιά δίχως φεγγάρι, εντόπισε "εχθρό" να κινείτε στο αρχαίο ερειπωμένο κάστρο. Ετοιμάστηκε να συλλάβει τον εισβολέα. Όπλισε, σύρθηκε σε μικρή απόσταση, μπροστά ο λοχίας, πίσω του οι οπλίτες, κάνει έφοδο και πέφτει πάνω σε ζευγάρι ...ιθαγενών, οι οποίοι ζούσαν γυμνοί τον παράνομο έρωτας τους και αδιαφορούσαν βεβαίως για την ύπαρξη κάποιων οπλικών συστημάτων που υπήρχαν στην περιοχή... 

Η μικρή ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ. Καθώς ο εραστής ήταν σημαίνον μέλος της τοπικής κοινωνίας και προβεβλημένος αξιωματούχος, έπρεπε να συνταχθεί και κάποια αναφορά της περιπόλου στην "ανωτέρα", διότι ο διοικητής της μονάδος λειτουργούσε όπως λειτούργησαν τις προάλλες οι Τούρκοι με τους δυο στρατιώτες μας στον Έβρο. Έψαχνε για "κατασκόπους" μόνο που βρήκε εραστές, οι οποίοι ... θα μπορούσαν κατά την υποψία του, να παρέχουν πληροφορίες στον εχθρό! 

Τέτοια περιστατικά και  ιστορίες "κατασκοπευτικής τρέλας" εκείνη την εποχή γίνονταν πολλά. Ήταν όμως μια εποχή που παρόμοιες "διαστρατιωτικές παρεξηγήσεις" λύνονταν επιτόπου, στα σύνορα. Στα νησιά ή στον Έβρο. Μεταξύ των ίδιων των στρατιωτών και των αξιωματικών τους, κανείς δεν απειλούσε κανέναν στις σκοπιές, σχέσεις ανταλλαγής τροφίμων ή τσιγάρων ή μικροαντικειμένων μεταξύ των "εχθρών" υπήρχαν διότι στα χαρακώματα της παραμεθορίου ένας ήταν ο εχθρός για τον Τούρκο και τον Ελληνα φαντάρο. Το κρύο! Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν, ο εξ´ανατολάς κίνδυνος έγινε πλέον ορατός και ουδείς μπορεί πλέον να εμπιστευθεί τον απέναντι. Μετά απο το τελευταίο περιστατικό τα πάντα άλλαξαν στα σύνορα. Δεν πρόκειται να υπάρξουν ξανά τέτοιες ανώδυνα προκλητικές "στρατιωτικές προκλήσεις". Και θα πρέπει να το χωνέψουμε οτι με την γείτονα χώρα δεν μιλάς πλέον με σεβασμό και ευγένειες...



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία