Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το Ιράν στην εποχή τών Αγιατολλάχ
------------------------------------

Φρίκη - Θα τον τυφλώσουν εφαρμόζοντας τον νόμο τής Σαρία
 



Τεχεράνη

 

  Το ανώτατο δικαστήριο του Ιράν επικύρωσε την εφαρμογή του νόμου της αντεκδίκησης για έναν άνδρα που κατηγορείται ότι τύφλωσε έναν άλλο με οξύ σε μια οικογενειακή διαμάχη, έγραψε η εφημερίδα Shargh.

    Ο δράστης, ο 26χρονος Μοχαμάντ, είχε παρακινηθεί πριν από πέντε χρόνια από τον κουνιάδο του θύματος να επιτεθεί στο θύμα με οξύ, σύμφωνα με το δημοσίευμα.

    Το θύμα, ονόματι Βάλι, σχεδόν τυφλώθηκε καθώς έχασε πλήρως την όραση από το ένα μάτι και μερικώς από το άλλο, ενώ το πρόσωπό του παραμορφώθηκε μετά την επίθεση.

    Δικαστήριο της Τεχεράνης καταδίκασε τον δράστη να χάσει το ένα μάτι, σε εφαρμογή του ισλαμικού νόμου (σαρία) που ισχύει στο Ιράν για ορισμένες εγκληματικές πράξεις. Ο δράστης καταδικάστηκε επίσης σε φυλάκιση δύο ετών και στην καταβολή αποζημίωσης προς το θύμα.

    Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο επιτιθέμενος, ένας τοξικομανής που έψαχνε για χρήματα, είχε λάβει το ποσό του ενός εκατομμυρίου ριάλ (σχεδόν 100 δολάρια ΗΠΑ), για να διαπράξει την επίθεση. Αυτός που "παράγγειλε" την επίθεση αυτή, επίσης καταδικάστηκε.

    Ο νόμος της αντεκδίκησης εφαρμόζεται στο Ιράν τις περισσότερες φορές σε υποθέσεις ανθρωποκτονιών. Η οικογένεια του θύματος πρέπει να το ζητήσει σαφώς από το δικαστήριο και η τελική απόφαση λαμβάνεται από τον δικαστή.

    Το ανώτατο δικαστήριο έχει επικυρώσει επανειλημμένα εδώ και ένα χρόνο ποινές που καταδικάζουν σε τύφλωση τους δράστες επιθέσεων με οξύ, που προκάλεσαν τύφλωση στα θύματά τους.

    Σε μια από τις υποθέσεις αυτές, η οποία προβλήθηκε ιδιαίτερα από τα μέσα ενημέρωσης, το θύμα, η 30χρονη Αμενέχ Μπαχραμί που τυφλώθηκε και στα δυο μάτια και το πρόσωπό της παραμορφώθηκε, αποφάσισε να μη ζητήσει την αντίστοιχη τιμωρία του δράστη της επίθεσης που είχε δεχτεί, λίγη ώρα πριν από την εφαρμογή του νόμου της αντεκδίκησης.

    Αρκετές επιθέσεις με οξύ εναντίον γυναικών απασχολούν την επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια στο Ιράν. Ο Τύπος είχε υποστηρίξει σε μεγάλο βαθμό την Μπαχραμί, ενώ οι δικαστικές αρχές την προέτρεπαν να μην ζητήσει την εφαρμογή της τιμωρίας.

    Το ανώτατο δικαστήριο επικύρωσε επίσης το Δεκέμβριο του 2010 την καταδίκη, βάσει του νόμου της αντεκδίκησης, ενός άνδρα που κρίθηκε ένοχος για την τύφλωση του εραστή της συζύγου του με οξύ.

    Καμιά πληροφορία δεν δόθηκε για την ενδεχόμενη εφαρμογή της ποινής αυτής και καμιά άλλη περίπτωση δεν αναφέρθηκε από τα μέσα ενημέρωσης.

    Η Διεθνής Αμνηστία και πολλές ακόμη οργανώσεις προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταδίκασαν αυτή τη μορφή τιμωρίας την οποία χαρακτηρίζουν ωμότητα και βασανιστήριο.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία