Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Φαγώθηκε επισήμως στο Λονδίνο

Το πρώτο στον κόσμο χάρμπουργκερ από κρέας εργαστηρίου



Λονδίνο

Το πολυαναμενόμενο πρώτο χάρμπουγκερ από κρέας καλλιεργημένο σε επιστημονικό εργαστήριο είναι γεγονός. Ψήθηκε και φαγώθηκε με κάθε επισημότητα, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Λονδίνο, όμως, πλέον, μένει να διαπιστωθεί κατά πόσον ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη διατροφική ιστορία της ανθρωπότητας ή το κρέας εργαστηρίου θα συναντήσει τόσες αντιστάσεις από τους καταναλωτές, που δεν θα έχει μέλλον.

 

Πάντως, ο επικεφαλής Ολλανδός καθηγητής Βιολογίας Μαρκ Ποστ του πανεπιστημίου του Μάαστριχτ, σύμφωνα με το BBC, εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι «έγινε μια καλή αρχή». Όπως είπε, το εργαστηριακό κρέας που έχει δημιουργηθεί από την καλλιέργεια δεκάδων δισεκατομμυρίων κυττάρων, θα πάρει κάποιο χρόνο ώσπου να φθάσει στην αγορά. «Προς το παρόν αποδείξαμε ότι μπορούμε να το κάνουμε», τόνισε. Το όλο εγχείρημα, όπως αποκαλύφθηκε, έχει χρηματοδοτήσει ο συνιδρυτής της Google, Σεργκέι Μπριν.

 

Οι ερευνητές πήραν βλαστικά κύτταρα από τον μυικό ιστό μίας αγελάδας, τα καλλιέργησαν και τα πολλαπλασίασαν στο εργαστήριό τους, και αρχικά τα μετέτρεψαν σε μικρές μυικές λωρίδες μήκους μόλις ενός εκατοστού και πάχους λίγων χιλιοστών. Στη συνέχεια, τα ένωσαν σε μορφή «πέλετ» που καταψύχθηκαν και τα οποία, όταν ξεπαγώνουν, ενώνονται σε μεγαλύτερα κομμάτια για να δημιουργήσουν τελικά το χάμπουργκερ που θα οδηγηθεί στην ψηστιέρα.

 

Το κρέας, το οποίο αρχικά είναι λευκό και μετά αποκτά το γνώριμο χρώμα του με την προσθήκη της φυσικής ουσίας μυοσφαιρίνης και χυμού πατζαριού, έψησε ένας σεφ από την Κορνουάλη και το δοκίμασαν δύο γευσιγνώστες. Η μία δήλωσε: «Περίμενα την υφή του πιο μαλακή, έχει αρκετά έντονη γεύση, που μοιάζει με αυτή του κρέατος, αν και είναι λιγότερο ζουμερό. Πάντως για μένα είναι κρέας». Ο άλλος κριτικός ανέφερε: «Η γεύση του θυμίζει κρέας, αν και μου λείπει το λίπος, πάντως γενικά όταν το τρως, έχεις την αίσθηση ενός χάρμπουγκερ, αν και με κάπως διαφορετική γεύση».

 

Μία ανεξάρτητη μελέτη εκτιμά ότι το εργαστηριακό κρέας χρησιμοποιεί για την παραγωγή του 45% λιγότερη ενέργεια από το συμβατικό, ενώ παράλληλα η παραγωγική διαδικασία του εκλύει 96% λιγότερα «αέρια θερμοκηπίου» και χρειάζεται 99% λιγότερη έκταση γης.

 

Το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσουν οι καταναλωτές στην ιδέα κρέατος από το εργαστήριο. Όπως δήλωσε η συνεργάτης του καθηγητή Ποστ, Έλεν Μπρίγουντ, «αν το κρέας δεν δείχνει σαν φυσικό, αν δεν έχει φυσική γεύση, δεν θα αποτελέσει βιώσιμη εναλλακτική λύση. Πολλοί άνθρωποι αρχικά αντιδρούν με απέχθεια στην ιδέα του εργαστηριακού κρέατος, όμως αν συνειδητοποιούσαν τη διαδικασία παραγωγής του κανονικού κρέατος στα σφαγεία, νομίζω ότι θα την έβρισκαν επίσης απεχθή».

 

Προς το παρόν, οι επιστήμονες μπορούν να παράγουν μόνο μικρά κομμάτια κρέατος, ενώ για μεγαλύτερα κομμάτια θα απαιτηθούν κατά την εργαστηριακή διαδικασία τεχνητά κυκλοφορικά συστήματα που θα παρέχουν θρεπτικές ουσίες και οξυγόνο στο κρέας.

 

Η οργάνωση υπέρ της ηθικής μεταχείρισης των ζώων PETA, με ανακοίνωσή της, τάχθηκε υπέρ του νέου κρέατος.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία