Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




...ενω πολύς κόσμος πεινάει

Στα σκουπίδια καταλήγουν 1,3 δισ. τόνοι τροφίμων κάθε χρόνο παγκοσμίως 



Βουκουρέστι

  Στα σκουπίδια καταλήγουν κάθε χρόνο 1,3 δισεκατομμύρια τόνοι τροφίμων παγκοσμίως. Η σπατάλη τροφίμων συνιστά ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου, καθώς ο όγκος των παραγόμενων τροφών που τελικά δεν καταναλώνονται υπολογίζεται πως αντιστοιχεί στο 30% της παγκόσμιας γεωργίας, η δε οικονομική απώλεια (εξαιρουμένων των θαλασσινών και των ψαριών) ανέρχεται σε 50 δισ. δολάρια.

   Τα παραπάνω στοιχεία παρουσίασε ο υπουργός Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης της Ρουμανίας , Ντανιέλ Κονσταντίν, ο οποίος συμμετείχε σε συνάντηση, με τη συμμετοχή εκπροσώπων 26 χωρών, που πραγματοποιήθηκε  στο Κισινάου της Μολδαβίας. Στόχος της άτυπης διαβούλευσης ήταν η προετοιμασία της επικείμενης Περιφερειακής Διάσκεψης για την Ευρώπη τού Παγκόσμιου Οργανισμού Γεωργίας και Τροφίμων, που θα γίνει 29 Μαρτίου-4 Απριλίου 2014 στο Βουκουρέστι.

   Κάθε Ευρωπαίος πετά, κατά μέσο όρο, 180 κιλά τροφίμων το χρόνο, με τη συνολική τρέχουσα ετήσια σπατάλη στην ΕΕ να φθάνει τα 89 εκατομμύρια τόνους. Για το 2020, εφόσον δε ληφθούν μέτρα, προβλέπεται ότι η σπατάλη θα φθάσει τους 126 εκατ. τόνους (αύξηση 40%). Η σπατάλη τροφίμων κατανέμεται σε ποσοστό 42% στα νοικοκυριά (εκτιμάται ότι το 60% θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί), 39% στους παραγωγούς, 5% στους έμπορους λιανικής πώλησης και 14% στον τομέα της εστίασης.

   Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακήρυξε το 2014 ως "Ευρωπαϊκό έτος κατά της σπατάλης τροφίμων", σημείωσε ο κ. Κονσταντίν. Επεσήμανε δε ότι η Ρουμανία δεν αποτελεί εξαίρεση του προβλήματος, καθώς υπολογίζεται ότι η σπατάλη τροφίμων στη χώρα φθάνει σε πέντε εκατομμύρια τόνους τροφίμων ετησίως, με την κατά κεφαλήν ετήσια σπατάλη να φθάνει στα 100 κιλά τροφίμων.

   Στη Ρουμανία, ο Ερυθρός Σταυρός ξεκίνησε το 2009 να υλοποιεί ένα πρόγραμμα για τη συλλογή τροφίμων και την απόδοσή τους σε άτομα που δε διαθέτουν εισόδημα.

   "Πριν πετάξετε μία φέτα ψωμιού, γιατί δε σας αρέσει η όψη της, απλά σκεφθείτε ότι υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, επειδή δεν έχουν αυτή τη φέτα ψωμιού", ανέφερε ο υπουργός.

   Ο κ. Κονσταντίν εξέφρασε την ικανοποίησή του για την πραγματοποίηση της συνάντησης στο Κισινάου και χαιρέτισε τη σύσφιξη των σχέσεων της Ρουμανίας με τη Μολδαβίας, εκφράζοντας τη στήριξη της χώρας του στις προσπάθειες να εναρμονιστεί ο γεωργικός τομέας της Μολδαβίας με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία