Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι πολιτικές ιδεολογίες έχουν τις δικές τους ξεχωριστές μυρωδιές και οι άνθρωποι μπορούν να τις «μυρίσουν»

Ξεχωριστά αρώματα για «δεξιούς» και «αριστερούς»



Πανεπιστήμια Χάρβαρντ/ Πενσιλβάνια/Μπράουν

 Άσε με να σε μυρίσω, να σου πω τι κόμμα ψηφίζεις! Οι πολιτικές ιδεολογίες έχουν η κάθε μία τη δική της ξεχωριστή μυρωδιά και οι άνθρωποι ξεχωρίζουν έναν συντηρητικό από έναν προοδευτικό μόνο από τη μύτη, σύμφωνα με μια ασυνήθιστη νέα επιστημονική έρευνα. Η μελέτη για πρώτη φορά συσχέτισε τις πολιτικές προτιμήσεις με τις οσμές, δείχνοντας ότι υποσυνείδητα οι άνθρωποι προτιμούν την μυρωδιά όσων έχουν παρόμοιες αντιλήψεις με τις δικές τους.

      Οι ερευνητές των Πανεπιστημίων Πενσιλβάνια, Χάρβαρντ και Μπράουν με επικεφαλής τον Πιτ Χατέμι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό πολιτικής επιστήμης "American Journal of Political Science", πειραματίστηκαν με 146 εθελοντές ηλικίας 18 έως 40 ετών, οι οποίοι αρχικά κατατάχθηκαν με βάση τις πολιτικές πεποιθήσεις τους, από πολύ συντηρητικοί έως πολύ προοδευτικοί - φιλελεύθεροι.

      Οι εθελοντές κλήθηκαν να φοράνε επί 24 ώρες κάτω από την μασχάλη τους σφουγγαράκια για να ποτιστούν με τον ιδρώτα τους. Σε αυτό το διάστημα δεν έπρεπε να κάνουν μπάνιο ή να φοράνε άρωμα.

      Στη συνέχεια, μια δεύτερη ομάδα 125 εθελοντών έπρεπε να μυρίσουν αυτά τα "μυρωδάτα" σφουγγαράκια και να τα βαθμολογήσουν σε μια κλίμακα από το ένα έως πέντε. Και αυτοί οι εθελοντές προηγουμένως είχαν δηλώσει τις πολιτικές προτιμήσεις τους.

      Αν και η δεύτερη ομάδα των εθελοντών δεν ήσαν σε θέση να συσχετίσουν μια συγκεκριμένη οσμή με μια συγκεκριμένη πολιτική πεποίθηση (δηλαδή δεν μπορούσαν να καταλάβουν αν το ιδρωμένο σφουγγαράκι προερχόταν από έναν συντηρητικό ή προοδευτικό), αυτό που αποκάλυψε το πείραμα, είναι ότι οι άνθρωποι, χωρίς να το συνειδητοποιούν, προτιμούν την μυρωδιά των ανθρώπων που έχουν την ίδια ή παρεμφερή πολιτική ιδεολογία.

      Οι συντηρητικοί δήλωσαν ότι προτιμούν περισσότερο την μυρωδιά εκείνη που προερχόταν (χωρίς να το γνωρίζουν) από επίσης συντηρητικούς, ενώ οι προοδευτικοί - φιλελεύθεροι συστηματικά δήλωσαν ότι δεν τους αρέσει καθόλου η μυρωδιά που προερχόταν από συντηρητικούς. Από την άλλη, οι συντηρητικοί ήσαν πιο ουδέτεροι όσον αφορά τις οσμές των προοδευτικών και οι προοδευτικοί πιο ουδέτεροι όσον αφορά άλλους ομοϊδεάτες τους. Οι ερευνητές εκτίμησαν ότι υπάρχει πιθανότητα μικρότερη από 10% τα ανωτέρω ευρήματα να είναι τυχαία, όμως τα ευρήματα θα πρέπει να επιβεβαιωθούν από μια μελλοντική έρευνα.

      Όπως είπε ο Πιτ Χατέμι, η υποσυνείδητη επιρροή της μυρωδιάς μπορεί να επιδράσει θετικά ή αρνητικά σε έναν άνθρωπο σε σχέση με έναν άλλο. Αυτό μπορεί εν μέρει να εξηγεί γιατί οι άνθρωποι βρίσκουν συχνά σεξουαλικό και συναισθηματικό σύντροφο με τον οποίο ταιριάζουν και πολιτικά. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι δύο σύζυγοι τείνουν να έχουν παρόμοιες πολιτικές αντιλήψεις, ενώ άλλες μελέτες έχουν επιβεβαιώσει ότι υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στη σεξουαλική έλξη και στην οσμή.

      Εξάλλου, άλλες έρευνες παρέχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις πως οι πολιτικές πεποιθήσεις έχουν και μια βιολογική - γενετική συνιστώσα. Για παράδειγμα, οι συντηρητικοί έχουν εκ φύσεως μεγαλύτερη τάση να εκδηλώνουν το αίσθημα της αηδίας (πράγμα που τους ωθεί πιο έντονα να σιχαίνονται καινοτομίες όπως ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου), ενώ είναι επίσης πιο επιρρεπείς στον φόβο (κάτι που τους ωθεί να τάσσονται υπέρ των "κλειστών" κοινωνιών σε ζητήματα όπως η μετανάστευση).

      Μετά από όλα αυτά, δεν αποκλείεται κάποια στιγμή οι βιομηχανίες καλλυντικών να βγάλουν στην αγορά ξεχωριστά αρώματα για «δεξιούς» και «αριστερούς»!



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία