Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Xρησιμοποιούν και τις παλάμες τών χεριών τους!
Μέλη οικογένειας Kούρδων  στν Τουρκία περπατούν στα...τέσσερα



Xάταϊ.-

Απομονωμένη σε μια απομακρυσμένη γωνιά της Τουρκίας, ανάμεσα σε
χωμάτινους δρόμους και πέτρινα σπίτια, ζει μια οικογένεια που φαίνεται
να μην αγγίζουν τα 4 εκατομμύρια εξέλιξης. Αρχικά διαφημιζόταν από
Τούρκους επιστήμονες ως απόδειξη της «οπισθοδρομικής εξέλιξης», καθώς
αρκετά μέλη της οικογένειας Ulas περπατάνε... στα τέσσερα.
Από τα 19 παιδιά που γεννήθηκαν από τον Resit και τη Hatice Ulas - οι
οποίοι περπατάνε όρθιοι - πέντε αδέρφια χρησιμοποιούν ως έξτρα πόδια
και τις παλάμες των χεριών τους, με εκπληκτική ευκινησία μάλιστα,
κόντρα σε αυτό που οι ερευνητές αρχικά νόμιζαν ότι ήταν μια υποτροπή
στην εξέλιξη της ορθοστασίας.
Είναι τόσο σκληρό και αφύσικο για τους ανθρώπους να περπατάνε με αυτόν
τον τρόπο που συχνά το χρησιμοποιούν οι πεζοναύτες των ΗΠΑ ως άσκηση
αντοχής. Γι αυτήν την οικογένεια από την Τουρκία όμως είναι μια
αποκαρδιωτική πραγματικότητα, καθώς φαίνεται να γυρίζουν εκατομμύρια
χρόνια πίσω.
Οι πρώτες θεωρίες ανέφεραν λοιπόν- για να προσπαθήσουμε να δώσουμε μια
εξήγηση - πως τα αδέρφια περπατάνε όπως οι πρώτοι πρόγονοί μας, στα
τέσσερα, προσφέροντας μια «οπτική» στο μακρινό παρελθόν. Σε αντίθεση
όμως με τα πρωτεύοντα θηλαστικά από τα οποία εξελίχθηκαν οι άνθρωποι,
τα αδέρφια Ulas δεν χρησιμοποιούν τις γροθιές τους για να περπατήσουν
αλλά την παλάμη τους, προκαλώντας έτσι κάλους.
Ορισμένοι επιστήμονες χαρακτήρισαν την κατάστασή τους ως
«οπισθοδρόμηση» - προκαλώντας την κριτική από άλλους ειδικούς που
υποστηρίζουν ότι είναι ένας συνδυασμός «γενετικών» και «περιστασιακών»
παραγόντων.
Οι αδερφές Safiye, Hacer, Senem και Emine αλλά και ο αδελφός τους
Hüseyin έχουν περάσει πολλά χρόνια να βασανίζονται από σκληρούς
χωρικούς στην επαρχία Hatay της νότιας Τουρκίας (κοντά στα σύνορα με
τη Συρία). Κι όταν λέμε να βασανίζονται, δεν είναι μόνο οι ύβρεις που
εκτοξεύονται συνέχεια προς αυτούς αλλά ακόμα και πέτρες ή κομμάτια
βράχου.
Ένα έκτο αδερφάκι περπάτησε επίσης στα τέσσερα, αλλά δυστυχώς πέθανε
σε ηλικία πέντε ετών.
Λόγω του bullying που δέχονται, οι γυναίκες τείνουν να μένουν ολοένα
και περισσότερο κοντά στο σπίτι, αλλά σύμφωνα με τους επιστήμονες που
μελέτησαν την οικογένεια, ο αδερφός τους περιφέρεται ορισμένες φορές
για πολλά χιλιόμετρα απόσταση και έχει με κάποιους χωρικούς συζητήσεις
και κουβέντες.
Κανένας από τους πέντε, (ηλικίας από 25 ως 41 ετών), δεν πήγε σχολείο,
αλλά ήταν σε θέση να μάθει αρκετά κουρδικά για να επικοινωνεί με τα
άλλα μέλη της οικογένειάς του.
Για περισσότερες από δύο δεκαετίες, η ύπαρξη της οικογένειας έμεινε
κρυφή... Ένα ας το πούμε μυστικό για τον υπόλοιπο κόσμο, μέχρι που δύο
Βρετανοί επιστήμονες είδαν μια αδημοσίευτη εργασία από έναν Τούρκο
καθηγητή το 2005.
Η εκπληκτική αυτή αποκάλυψη ήταν ικανή να… σκίσει τα βιβλία της
επιστήμης, καθώς το τετράποδο βάδισμά τους δεν είχε αναφερθεί ποτέ
πριν σε υγιείς ενήλικους ανθρώπους.
Τούρκοι επιστήμονες υπέθεσαν ότι το βάδισμά τους οφειλόταν σε μια
διαταραχή την οποία ο εξελικτικός βιολόγος Üner Tan, ονόμασε σύνδρομο
Uner Tan. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από αυτό περπατούν με τετραποδική
κίνηση και έχουν σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες, υποδηλώνοντας έτσι ότι
είναι μια μορφή «οπισθοδρομικής εξέλιξης». Αυτή η θεωρία όμως
«κατακρεουργήθηκε» από τον Βρετανό ψυχολόγο Nicholas Humphrey, ο
οποίος την χαρακτήρισε «ανεύθυνη» και «προσβλητική». Ο ίδιος συνάντησε
και παρατήρησε την οικογένεια Ulas.
Μιλώντας σε ντοκιμαντέρ του BBC 2, ο καθηγητής Humphrey είπε: «Νομίζω
ότι η περιγραφή της οικογένειας αυτής από τον καθηγητή Tan ως
«οπισθοδρόμηση», δεν είναι μόνο επιστημονικά ανεύθυνη, αλλά και βαθιά
προσβλητική γι αυτήν την οικογένεια».
Πηγές,BBC,gazzetta.gr



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία