 |
|
|  Κυριακή 25/10
----------------------------------------
Προσοχή,Αλλαγή ωρας σήμερα
----------------------------------------
Δέκα πράγματα που μας συμβαίνουν όταν τα ρολόγια πηγαίνουν 1 ώρα πίσω
----------------------------------------
ΛΟΝΔΙΝΟ.-
Τα ξημερώματα η ώρα άλλαξε (σε όλη την Ευρώπη) και οι δείκτες των ρολογιών μας στις 04.00 γύρισαν πίσω ώστε να δείχνουν 03:00. Είναι κάτι που το έχουμε ξανακάνει πολλές φορές, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως κάθε φορά δεν μας συμβαίνουν τα ίδια -ενοχλητικά- πράγματα.
Η Telegraph έκανε λοιπόν μία λίστα με 25 από αυτά και ανάμεσά τους, εντοπίσαμε εκείνα που σίγουρα έχουμε κάνει όλοι μας.
1. Εκείνη η «επιπλέον ώρα ύπνου» που πανηγυρίζουμε όλοι μας ότι θα έχουμε τελικά δεν συμβαίνει ποτέ, αφού έτσι και αλλιώς ξυπνάμε πιο νωρίς. Να πάρει!
2. Η μαμά μας -και ο μπαμπάς μας, γιατί για ελληνική οικογένεια μιλάμε- παθαίνει εμμονή με την αλλαγή της ώρας και μας το υπενθυμίζει συνέχεια, με όλους τους πιθανούς τρόπους.
3. Περνάμε τη μισή Κυριακή προσπαθώντας να καταλάβουμε ποιες συσκευές έχουν αλλάξει αυτόματα την ώρα και είναι πολύ, μα πολύ κουραστικό.
4. Περνάμε την υπόλοιπη μισή Κυριακή προσπαθώντας να αλλάξουμε την ώρα σε όσα δεν έχει γίνει αυτόματα και αυτό είναι πολύ, μα πάρα πάρα πολύ κουραστικό.
5. Βαριόμαστε τόσο πολύ να αλλάξουμε την ώρα στο αυτοκίνητο και τον φούρνο μας και απλώς αποφασίζουμε πως θα πρέπει για τους επόμενους έξι μήνες να θυμόμαστε πως πηγαίνουμε μια ώρα μπροστά (ή απλώς θα ζούμε με τον πανικό ότι έχετε αργήσει!).
6. Τη Δευτέρα το πρωί ένας συνάδελφος αργεί μία ολόκληρη ώρα στη δουλειά και τρώει το δούλεμα της ζωής του. Εντάξει, ίσως «αυτός ο συνάδελφος« να είμαστε εμείς.
7. Είναι πλέον βράδυ όταν φεύγουμε από το γραφείο και αυτό μας προκαλεί τεράστια κατάθλιψη.
8. Το στομάχι μας απλώς δεν μπορεί να προσαρμοστεί στην αλλαγή της ώρας και αρχίζει να γουργουρίζει πριν την ώρα του.
9. Όταν βγαίνετε για ποτό το Σάββατο το βράδυ είστε ενθουσιασμένοι που έχετε κερδίσει μια επιπλέον ώρα μέχρι την ώρα που θα κλείσουν τα μαγαζιά. Ξεχνάτε όμως ότι αυτό σημαίνει και μία ώρα ύπνου λιγότερο.
10. Το θετικό της υπόθεσης; Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν... Γιούπι!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
