 |
|
|  Ξέσπασμα τού ΥΠΕΞ τού Λουξεμβούργου Γ.΄Ασελμπορν
----------------------------------------
"ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ" ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΕ
ΒΕΡΟΛΙΝΟ.-(Ανταπόκριση Φαίη Καραβίτη/Τετάρτη Ωρα 11.26πμ)
Για τον κίνδυνο η Ευρωπαϊκή Ένωση να καταλήξει να γίνει «γερμανική Ευρώπη» και το ενδεχόμενο η Γερμανία να υποκύψει στον πειρασμό να επωφελείται μονίμως από την ευρωπαϊκή κρίση προειδοποιεί ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Γιαν Άσελμπορν, σε συνέντευξή του στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters. Καταγγέλλει μάλιστα την Γερμανία για «ηγεμονικές επιδιώξεις».
«Έχουμε εργαστεί πολλά χρόνια για να δημιουργήσουμε μια ευρωπαϊκή Γερμανία, αλλά δεν πρέπει η Ευρώπη των 27 να καταλήξει μια γερμανική Ευρώπη», σημειώνει με έμφαση ο κ. Άσελμπορν και προσθέτει: «Κάθε ευρωπαϊκή χώρα έχει την ιστορία, την παράδοση και τα πλεονεκτήματά της. Ειδικότερα οι μικρότερες χώρες της ΕΕ πρέπει να αναζητούν εξειδικευμένους τομείς. Έτσι, το Λουξεμβούργο από την δεκαετία του '60 εξελίχθηκε σε χρηματοπιστωτικό κέντρο, αλλά ανέπτυξε και σημαντική βιομηχανία δορυφόρων και χάλυβα». Εκφράζει ωστόσο την ανησυχία του, όταν βλέπει, όπως λέει, οι αναφορές σε «υπέρογκο μέγεθος» να εστιάζονται αποκλειστικά στον χρηματοοικονομικό τομέα. «Είμαστε μια μικρή χώρα, αλλά μια μεγάλη δορυφορική και χαλυβουργική βιομηχανία και μεγάλες τράπεζες — για αυτό και η κατηγορία πονάει τόσο», λέει χαρακτηριστικά.
Ο κ. Άσελμπορν τονίζει ότι η Γερμανία, η Γαλλία και η Βρετανία προσπαθούν να συρρικνώσουν τα μικρότερα χρηματοπιστωτικά κέντρα στην Ευρώπη, αλλά διευκρινίζει ότι της συζήτησης ηγείται το Βερολίνο και, αναφερόμενος στην Κύπρο, σημειώνει ότι υπεύθυνοι για την ιδέα να περιοριστεί ο τραπεζικός τομέας και να χρησιμοποιηθούν οι καταθέσεις για την διάσωση είναι οι Γερμανοί. Προσθέτει δε ότι είναι οι γερμανοί πολιτικοί εκείνοι που πυροδοτούν την συζήτηση και για άλλες χώρες. «Δεν γίνεται η Γερμανία, η Γαλλία και η Βρετανία να λένε ‘χρειαζόμαστε χρηματοπιστωτικά κέντρα μόνο στις χώρες μας και όλα τα άλλα πρέπει να εξαφανιστούν’. Κάτι τέτοιο θα ήταν ενάντια στο ευρωπαϊκό πνεύμα, ενάντια στην εσωτερική αγορά και στην αλληλεγγύη. Πρόκειται για επιδίωξη ηγεμονίας, η οποία είναι λάθος και μη ευρωπαϊκή», είπε χαρακτηριστικά στο Ρόιτερς.
«Πολύ δύσκολα ανέχομαι τον όρο ‘επιχειρηματικό μοντέλο’», συνεχίζει ο κ. Άσελμπορν, αναφερόμενος στην διατύπωση που έχει χρησιμοποιήσει επανειλημμένα ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για την Κύπρο. «Η Γερμανία δεν έχει το δικαίωμα να καθορίζει τα πρότυπα για τις άλλες χώρες της ΕΕ. Δεν επιτρέπεται, με το πρόσχημα οικονομοτεχνικών ζητημάτων, να υποβάλλονται κάποιες χώρες σε ασφυξία», τονίζει και υπενθυμίζει ότι στο Λουξεμβούργο δραστηριοποιούνται και γερμανικές τράπεζες, ενώ απασχολούνται 150.000 Γάλλοι και Γερμανοί οι οποίοι μετακινούνται καθημερινά προς και από το Μεγάλο Δουκάτο. Προειδοποιεί μάλιστα ότι αν οι Γερμανοί προσπαθήσουν να συρρικνώσουν τον χρηματοπιστωτικό τομέα της χώρας του, αυτό «θα είναι κρίμα για το σύνολο της Ευρώπης» και επισημαίνει ότι, σύμφωνα με όλες τις εκθέσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, το Λουξεμβούργο δεν είναι φορολογικός παράδεισος.
Ο Γιαν Άσελμπορν προειδοποιεί ακόμη για τον κίνδυνο κάποιοι να μπουν στον πειρασμό να επωφελούνται μονίμως από την κρίση. «Σε βάθος χρόνου, δεν είναι καλό η Γερμανία να δανείζεται με 1,5% και οι άλλες χώρες με τέσσερις και πέντε φορές υψηλότερο επιτόκιο. Αυτό θα πρέπει να το έχουν στο νου τους οι Γερμανοί. Είναι απαραίτητη η αλλαγή νοοτροπίας».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
