 |
|
|  ...είχε 20 τόνους χασίς
---------------------------------------
ΤΟ ΒΑΠΟΡΙ ΑΠ ΤΟ ΜΑΡΟΚΟ
ΕΔΩ ΡΩΜΗ.-(Ανταπόκριση/Πέμπτη Ωρα 8.26μμ)
Η αστυνομία ανακοινωσε σήμερα την κατάσχεση "ρεκόρ" άνω των 20 τόνων χασίς από πλοίο που αναχαιτίσθηκε βόρεια της Παντελερία, ενός νησιού που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 60 χλμ. από τις τυνησιακές ακτές και αποτελεί μέρος του αρχιπελάγους της Σικελίας.
"Είμαστε εξαιρετικά ικανοποιημένοι. Είναι μια σημαντική κατάσχεση και τα ναρκωτικά έχουν αγοραία αξία περίπου 15 εκατ. ευρώ", διευκρίνισε ο συνταγματάρχης Κριστιάνο Αλεμάνο της ιταλικής οικονομικής αστυνομίας. "Είναι η πιο σημαντική τέτοια επιχείρηση που έχει γίνει στη Μεσόγειο τα τελευταία 10 χρόνια", πρόσθεσε.
Το πλοίο, με σημαία των νησιών Κομόρες, φόρτωσε τα ναρκωτικά στην ακτή του Μαρόκου και, σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία της έρευνας, κατευθυνόταν προς τη Λιβύη.
Η επιχείρηση της ιταλικής αστυνομίας άρχισε , όταν η γενική διεύθυνση της δίωξης ναρκωτικών (DCSA) έκανε γνωστό "πως ένα πλοίο που περιέχει σημαντικό φορτίο ναρκωτικών πλέει στη Μεσόγειο".
Μόλις η αστυνομία εντόπισε το σκάφος, χρειάσθηκε να περιμένει να μπει στα ιταλικά χωρικά ύδατα για να επέμβει.
"Παρά λίγο να μην μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε την επιχείρηση. Αν το πλοίο είχε αποφασίσει να περάσει τρία μίλια βορειότερα, έξω από τα ιταλικά χωρικά ύδατα, δεν θα είχαμε δικαίωμα να το αναχαιτίσουμε: τα Νησιά Κομόρες δεν μας έδωσαν την άδεια να το κάνουμε μέσα στα διεθνή ύδατα", εξήγησε ο Αλεμάνο.
Σύμφωνα με τη διεθνή Σύμβαση της Βιέννης του 1983, μια χώρα έχει το δικαίωμα να αναχαιτίζει πλοίο που πλέει στα διεθνή ύδατα μόνον αν η χώρα στην οποία είναι νηολογημένο το πλοίο τής δώσει τη σχετική έγκριση.
Το πλοίο έφθασε στο λιμάνι της Μαρσάλα, μιας πόλης στη νότια Σικελία, όπου θα ανακριθούν τα έξι μέλη του πληρώματός του, όλοι Σύροι.
Στις 13 Απριλίου ένα τουρκικό πλοίο που μετέφερε ένα τόνο χασίς είχε αναχαιτισθεί από την ιταλική αστυνομία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
