Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο υποτιθέμενος "νεκρός" εμφανίσθηκε 50 ημέρες μετά την...κηδεία του ---------------------------------------- ΕΘΑΨΑΝ ΛΑΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟ΄.΄.΄.

KOMOTHNH.-(Aνταπόκριση/Πέμπτη Ωρα 9.26μμ)

Μακάβριο λάθος, από τα ευτράπελα που καταγράφονται ακόμα και στο βιβλίο Γκίνες, σημειώθηκε πρόσφατα σε οικισμό της Κομοτηνής. Ο μουσουλμάνος Ρομά, γνωστός σε όλους σχεδόν τους κατοίκους του οικισμού Τέρμα Αδριανουπόλεως Κομοτηνής, εξαφανίστηκε, κάτω από ανεξακρίβωτες συνθήκες και οι συγγενείς του άρχισαν να τον αναζητούν, με τη βοήθεια συγχωριανών του. Η εξαφάνισή του δηλώθηκε και στις τοπικές αστυνομικές αρχές και πριν από δύο μήνες περίπου το μυστήριο λύθηκε. Οι συγγενείς του ειδοποιήθηκαν ότι στο νεκροθάλαμο του νοσκομείου της Κομοτηνής βρισκόταν η σορός ενός άντρα και τα χαρακτηριστικά του έμοιαζαν με αυτά του άτυχου Ρομά. Όπως αναφέρει σε ρεπορτάζ η η τοπική εφημερίδα "Χρόνος" της Κομοτηνής, ένας από τους συγγενείς του άτυχου μουσουλμάνου, πήγε στο νοσοκομείο, αλλά εκεί, φορτισμένος από τη συγκίνηση για τον ξαφνικό χαμό του, έκανε το μακάβριο λάθος. Βιαστικά και χωρίς να παρατηρήσει τη σορό, δήλωσε στους γιατρούς, χωρίς αμφιβολία, ότι ο νεκρός ήταν πράγματι ο Ρομά, οπότε ειδοποιήθηκαν συγγενείς, φίλοι και συγχωριανοί για το μοιραίο που είχε συμβεί. Πέθανε από παθολογικά αίτια είπαν οι γιατροί, μετέφεραν τη σορό στο σπίτι του, χωρίς να ανοίξουν το φέρετρο, τον έκλαψαν και την επόμενη ημέρα έγινε η κηδεία του, παρουσία του χότζα της περιοχής και με όλες τις τιμές που αποδίδουν οι μουσουλμάνοι στους νεκρούς, ενώ στον φρεσκοσκαμένο τάφο του τοποθετήθηκε και η πλάκα με το όνομά του. Και λίγο πριν συμπληρωθούν 52 ημέρες για το μνημόσυνο (αντίστοιχο με το χριστιανικό σαρανταπενθήμερο), ξαφνικά ο συμπαθής Ρομά εμφανίστηκε στο χωριό του και όπως ήταν αναμενόμενο πήγε στο σπίτι του. Άναυδοι και τρομοκρατημένοι συγχωριανοί και φίλοι, μόλις τον αντίκριζαν έτρεχαν για να κρυφτούν στα σπίτια τους και στα καφενεία του χωριού, ενώ οι οικείοι του δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Ο κατά λάθος νεκρός Ρομά, που "αναστήθηκε" γελούσε και αφού όσοι βρισκόταν γύρω του βεβαιώθηκαν ότι δεν πρόκειται για κάποιον σωσία, ή για κάποιο φάντασμα, άρχισαν να τον ρωτούν τι είχε συμβεί, αλλά και να αναρωτιούνται τελικά ποιόν έθαψαν και ποιός ήταν ο άγνωστος άνδρας που πήρε τη θέση του στον τάφο; Και τελικά, ύστερα από λίγες ώρες το μυστήριο λύθηκε. Πράγματι, πριν από δύο περίπου μήνες ο Ρομά είχε εξαφανιστεί, επειδή έπεσε θύμα ενός τροχαίου ατυχήματος και νοσηλεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης. Στο μεταξύ όμως, εκείνο το χρονικό διάστημα, κατά σύμπτωση, ένας άλλος μουσουλμάνος, από την ίδια περιοχή, έχασε τη ζωή του και μετέφεραν τη σορό του στο νοσοκομείο της Κομοτηνής, όπου όμως δεν τον αναζήτησε κανείς. Έτσι, αντί για το Ρομά οι συγγενείς του μπορεί να έθαψαν λάθος άνθρωπο, αλλά, από την άλλη πλευρά όμως, ο άγνωστος μουσουλμάνος, που παρέμεινε στα αζήτητα του νοκροτομείου της Κομοτηνής, "αναχώρησε" από μάταιο αυτό κόσμο με αξιοπρεπή τρόπο και με όλες τις τιμές που αποδίδονται στους νεκρούς.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία