Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το μήνυμα τής Πάτι Σμιθ στην Ελλάδα ------------------------------------------ "Ο ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ"

ΕΔΩ ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση Ελ.Μάρκου/Κυριακή Ωρα 1.16μμ)

«Μπορεί να μην κερδίζουμε πάντα τις μάχες, αλλά πρέπει να συνεχίζουμε τον αγώνα. Υπάρχουν δυσκολίες στη χώρα σας, αλλά βοηθώντας ο ένας τον άλλον, ανταλλάσσετε ενέργεια, που σας κάνει δυνατούς. Τα πράγματα δεν αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη. Φροντίστε τον εαυτό σας, πίνετε νερό, τρώτε ψωμί και λαχανικά, πλένετε τα δόντια σας, γίνετε δημιουργοί, γίνετε ελεύθεροι», φώναξε στο κατάμεστο από κόσμο Ηρώδειο η Πάτι Σμιθ, η αντισυμβατική μουσικός και ποιήτρια, που έκανε σαφές το μήνυμά της: «Ο λαός έχει τη δύναμη» («People have the power») και καλά θα κάνει να το πιστέψει. Η εμφάνισή της ήταν αντάξια της φήμης της. Τα τραγούδια, ο λόγος και η προσωπικότητά της ξεσήκωσαν τον κόσμο που κατέκλυσε το αρχαίο θέατρο: «Είναι απίστευτο να βρισκόμαστε αυτή τη φωτεινή νύχτα εδώ, σε αυτό τον χώρο με την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Υπάρχει τόση νέα ενέργεια και υπέροχη ιστορία σε αυτό το μέρος, όπου τραγούδησαν η Μαρία Κάλλας και ο Παβαρότι. Είμαι τόσο ευτυχισμένη». Με τζιν παντελόνι, μπότες, γιλέκο και σακάκι, που δεν έβγαλε παρά μόνο προς το τέλος της δίωρης συναυλίας της , η «νονά» ή «γιαγιά» της πανκ όπως έχει αποκαλεστεί, ξεκίνησε με τραγούδια όπως το «April Fool» και το «Free Money», από το τελευταίο πετυχημένο άλμπουμ «Banga» (2012) το πρώτο, και το ιστορικό «Horses» (1975) το δεύτερο. Ερμήνευσε επίσης το «Summertime blues» του Έντι Κόχραν, το μοναδικό "Dancing Barefoot", ενώ δεν παρέλειψε να αφιερώσει το τραγούδι «This is the girl» στην Έιμι Γουάιχνάουζ, στην ταλαντούχα νεαρή τραγουδίστρια που χάθηκε πρόωρα. Το κλίμα άλλαξε περίπου μία ώρα από την έναρξη της συναυλίας, όταν η Πάτι Σμιθ κατέβηκε από τη σκηνή, πλησίασε τον κόσμο που καθόταν ακόμα στις θέσεις του και τον παρότρυνε να την ακολουθήσει στον χορό. Η ανταπόκριση ήταν άμεση: Η ορχήστρα του Ηρωδείου γέμισε από τους θαυμαστές της που έσπευσαν να βρεθούν κοντά στη γυναίκα η οποία άφησε εποχή με τις συνθέσεις και τα νοήματά τους, κάποια από τα οποία προσάρμοσε χτες για την περίσταση. Όπως το τραγούδι «Land» από το «Horses» (το πρώτο άλμπουμ της και ένα από τα σημαντικότερα όλων των εποχών), το οποίο «εμπλούτισε» με στίχους που μιλούσαν για αρχαία αγάλματα, ναούς, θεότητες, αλλά και για την Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και η οποία το μόνο που θέλει είναι να ελευθερωθεί.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία