Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η ελάχιστη τιμή έχει καθορισθεί στα 10 εκατ.ευρώ ------------------------------------------ ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.-(Ανταπόκριση/Τετάρτη Ωρα 3.21μμ)

Με τη μέθοδο της δημοπρασίας πωλείται για πρώτη φορά στη χώρα μας ένα ελληνικό νησί, το Σπαλαθρονήσι, που βρίσκεται στο Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής, στον Τορωναίο Κόλπο, μεταξύ Πόρτο Καρρά και Πόρτο Κουφό με τιμή εκκίνησης τα 10 εκατ. ευρώ και με τη διαδικασία να έχει οριστεί για τον Σεπτέμβριο. Με τη μέθοδο αυτή, όπως τόνισε στο πλαίσιο συνέντευξης τύπου ο ιδιοκτήτης του οίκου δημοπρασιών “Myro Antiques House”, Σταύρος Μυρωνίδης, φαίνεται ξεκάθαρα η τιμή πώλησης, αποδίδονται όλοι οι νόμιμοι φόροι, νομιμοποιείται το κέρδος των ιδιοκτητών και ελαχιστοποιείται η γραφειοκρατία. Πάντως, ήδη καταγράφεται έντονο το ενδιαφέρον Ελλήνων και ξένων επενδυτών για την αξιοποίηση του νησιού και όπως υπογράμμισε ο κ. Μυρωνίδης, ήδη τον έχουν προσεγγίσει και άλλοι Έλληνες ιδιοκτήτες νησιών, που επιθυμούν την πώληση της γης τους με τη χρήση της συγκεκριμένης μεθόδου. Στο μεταξύ, σημειώνεται ότι μέχρι τις 20 Αυγούστου θα πραγματοποιείται η διαδικασία “Byu it now option”, για το Σπαλαθρονήσι, γεγονός που σημαίνει ότι ήδη γίνονται συζητήσεις και εφόσον βρεθεί ο επενδυτής που ικανοποιήσει το αίτημα της ιδιοκτήτριας οικογένειας σε ό,τι αφορά την τιμή, δεν αποκλείεται η “δουλειά να κλείσει και να μην γίνει τελικά δημοπρασία”. Υπογραμμίζεται ότι το νησί, που πήρε το όνομά του από το φυτό Σπάραθος, βρίσκεται σε απόσταση 500 μέτρων από την ακτή Σιθωνία και μεταξύ αυτού και της ακτής παρεμβάλλεται ένα μικρότερο νησάκι, ιδιοκτησίας του ελληνικού δημοσίου, που μαζί με ένα βραχώδες τρίτο (βραχονησίδα), αποτελούν το σύμπλεγμα που φέρει την ονομασία Σπαλαθρονήσια. Το συνολικό εμβαδόν του νησιού είναι 103.782 τ.μ και όπως επεσήμανε ο δικηγόρος Άγγελος Φιλιππίδης, ένας εκ των έξι της οικογένειας που δικαιούνται μερίδιο από την πώληση του νησιού, το νησί εντάσσεται στις προστατευόμενες περιοχές και στο πλαίσιο αυτό για τουριστική εκμετάλλευση μπορούν να χτιστούν περί τα 8 στρέμματα, ενώ εάν κάποιος επιθυμεί να φτιάξει οικία, αυτή δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 380 τ.μ. Μεταξύ άλλων, ο κ. Μυρωνίδης εξέφρασε την πεποίθησή του στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, ότι τα ελληνικά νησιά είναι υποτιμημένα, κυρίως από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε και προέτρεψε τους Έλληνες εφοπλιστές να επενδύσουν στην ελληνική γη, αντί να αγοράζουν ακίνητα στο εξωτερικό. Πάντως όπως είπε, όποιος αγοράζει γη στη χώρα μας, είτε Έλληνας, είτε ξένος, το πράττει βασικά γιατί “αγαπάει την Ελλάδα”.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία