Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακή Ωρα 8.14μμ ---------------------------------------- Ημεταμόρφωση τής αιγυπτιακής πρωτευουσας ---------------------------------------- ΤΟ ΚΑΪΡΟ ΤΗΣ "ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ" ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ---------------------------------------

ΚΑΪΡΟ.-(Ξένα Πρακτορεία)

Οι καλά γνωρίζοντες το Κάιρο που μόνον του έχει πληθυσμό 20 εκατομμυρίων κι η ηχητική ατμόσφαιρά του έγεμε : κλάξον, φωνών από μεγάφωνο, προτροπών των πλανόδιων πωλητών, έχουν μείνει έκπληκτοι : τώρα, όταν ξεκινά να ισχύει η 'κατάσταση έκτακτης ανάγκης', κάθε βράδυ, η αιγυπτιακή πρωτεύουσα βυθίζεται στη σιωπή. Τότε, στη διάρκεια της νύκτας, οι διαβάτες, δηλαδή οι απερίσκεπτοι ή οι --λίγοι-- εξουσιοδοτημένοι να κυκλοφορούν, σταματώνται --συχνά-πυκνά-- για να ελεγχθούν. Πληρώματα τεθωρακισμένων και περίπολοι ελέγχουν προσεκτικά τα στοιχεία στα δελτία της ταυτότητας, ερευνούν στο εσωτερικό φορητών συσκευών φύλαξης τιμαλφών, ενώ στις γειτονιές έχουν συγκροτηθεί περίπολοι από υπερβάλλοντες σε ζήλο νέους, που θέλουν να εντοπίσουν κάποιο μέλος της Αδελφότητας των Μουσουλμάνων, που αψηφά τις διαταγές και κυκλοφορεί. Η Αίγυπτος, των Φαραώ, των χορευτριών του χορού της κοιλιάς, εγκαταλειμμένη για μήνες τώρα από τους τουρίστες της διάγει, σήμερα, την πέμπτη διαδοχική μέρα που η νυκτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας έχει τεθεί σε ισχύ --με απόφαση των ενόπλων δυνάμεων, που ανέτρεψαν προ περίπου 45 ημερών τον ισλαμιστή εκλεγμένο πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι. Ο φόβος...ερήμωσε τα φωνακλάδικα καφενεία, τους δρόμους όπου αντηχούσαν οι νεανικές ομιλίες, αλλά και τους παράδρομους του Καΐρου όπου σε μικρές ομάδες οι ηλικιωμένοι έπαιζαν χαρτιά. Υπάρχει εντολή να ανοίγουν πυρ τα σώματα ασφάλειας στους διαδηλωτές που επιδεικνύουν εχθρότητα, τουλάχιστον 750 άνθρωποι αυτές τις μέρες έχασαν την ζωή τους, στη συντριπτική πλειοψηφία φίλα προσκείμενοι στον Μόρσι, αυτό το τετραήμερο, ένα από τα πλέον δραματικά της αιγυπτιακής σύγχρονης Ιστορίας. Τη νύκτα, στις φωτισμένες τουριστικές παραλίες βλέπει κανένας τώρα μόνον γάτες ανάμεσα σε σορούς σκουπιδιών. Οι κάτοικοι του Καΐρου, που λάτρευαν τα ψώνια μέχρι νωρίς το βράδυ και ακόμα να γευματίζουν με παρέα στα κοσμοσύχναστα εστιατόρια, συχνά στις όχθες του Νείλου, άλλαξαν πλέον συνήθειες : τώρα ψωνίζουν μόνον την ημέρα, ενώ οι λαϊκοί χοροί έγιναν και αυτοί ημερήσιοι. Ταξιτζήδες και έμποροι ανησυχούν για την κατρακύλα της κερδοφορίας τους. "Δεν βγάζω ούτε το ποσό μού χρειάζεται για την βενζίνη του οχήματος, ούτε καν αυτό που θα μού επιτρέψει να αγοράσω μια σωστή φρατζόλα", εκμυστηρεύεται ο 43χρονος οδηγός ταξί Αμρ. Ακόμα και τα φαρμακεία δεν μπορεί να διανυκτερεύουν πλέον στον αριθμό που είχε διαμορφωθεί πριν από τις μαζικές κινητοποιήσεις, που στην εξέλιξή τους έφεραν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία