 |
|
|  Παρασκευή 21/10
----------------------------------------
Λιβύη
----------------------------------------
Ένοπλοι επιτέθηκαν σε λέμβο που μετέφερε μετανάστες ανοικτά της Λιβύης με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον τέσσερις άνθρωποι
----------------------------------------
ΡΩΜΗ.-
Ένοπλοι επιτέθηκαν σε λέμβο που μετέφερε μετανάστες στη διάρκεια της χθεσινής νύχτας ανοικτά της Λιβύης με αποτέλεσμα τουλάχιστον τέσσερις άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και 15 έως 25 άλλοι να αγνοούνται, ανέφερε η Sea-Watch, μια γερμανική μη κυβερνητική οργάνωση που έσπευσε για τη διάσωση των μεταναστών αυτών.
Μέσα στη νύχτα, το σκάφος SeaWatch2 στάλθηκε από την ιταλική ακτοφυλακή, που συντονίζει τις επιχειρήσεις στην περιοχή, για να διασώσει τους επιβάτες μιας υπερφορτωμένης λαστιχένιας λέμβου που βρισκόταν στα διεθνή ύδατα, σε απόσταση 14 ναυτικών μιλίων από τις ακτές της Λιβύης, εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο εκπρόσωπος της Sea-Watch.
Ένα πετρελαιοφόρο που διατάχθηκε να αλλάξει πορεία από την ακτοφυλακή μετέβη επίσης στο σημείο για να παραλάβει τη λέμβο, ενώ οι ομάδες του Sea-Watch άρχισαν να διανέμουν σωσίβια στους μετανάστες, ο αριθμός των οποίων εκτιμάται στους 150 περίπου.
Τότε όμως έφθασαν ένοπλοι πάνω σε ένα σκάφος που έφερε τα διακριτικά της λιβυκής ακτοφυλακής. Πολύ νευρικοί, μιλώντας στα αραβικά, επιτέθηκαν στη λέμβο των μεταναστών και προσπάθησαν να κλέψουν την εξωλέμβια μηχανή της.
Χτυπώντας τους μετανάστες με ρόπαλα, ορισμένοι ανέβηκαν στη λέμβο, προκαλώντας κινήσεις πανικού. Οι περισσότεροι μετανάστες βρέθηκαν στη θάλασσα.
Οι ομάδες του Sea-Watch κατάφεραν να διασώσουν 120 άτομα και να ανασύρουν τέσσερα πτώματα. Όμως οι διασώστες είδαν επίσης να επιπλέουν πτώματα τα οποία δεν μπόρεσαν να ανασύρουν και εκτιμούν ότι από 15 έως 25 άνθρωποι αγνοούνται.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
