 |
|
|  Τρίτη Ωρα 9.07μμ
----------------------------------------
Βέλγιο
----------------------------------------
Ένας 44χρονος διαφυλικός υποβλήθηκε σε ευθανασία μετά από αποτυχημένη επέμβαση αλλαγής φύλου
----------------------------------------
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Ένας 44χρονος Βέλγος ζήτησε και υποβλήθηκε σε ευθανασία μετά από μια αποτυχημένη επέμβαση αλλαγής φύλου καθώς ο γιατρός του έκρινε ότι ο ψυχικός πόνος του είχε πλέον γίνει αφόρητος.
Ο διαφυλικός Νάθαν Φέρχελστ έφυγε από τη ζωή σε νοσοκομείο των Βρυξελλών, περιστοιχισμένος από πολλούς φίλους του, μετά από μια μακρά νομική και ιατρική διαδικασία για να του δοθεί η άδεια να πεθάνει όπως το επιθυμούσε.
Στο Βέλγιο η ευθανασία είναι νόμιμη από το 2002.
"Πέθανε γαλήνια", είπε ο γιατρός που τον παρακολουθούσε, ο Βιμ Ντίστλεμανς του φλαμανδικού πανεπιστημιακού νοσοκομείου VUB. Ο Φέρχελστ πληρούσε όλους τους όρους για να του γίνει ευθανασία, δεδομένου ότι "στην περίπτωση αυτή μπορούσαμε σαφώς να μιλήσουμε για αφόρητο ψυχικό πόνο", τόνισε ο γιατρός μιλώντας στην εφημερίδα Het Laaste Nieuws.
Ο Νάθαν γεννήθηκε γυναίκα, σε μια οικογένεια που είχε ήδη τρία αγόρια και ονομαζόταν Νάνσι. Οι γονείς του τον απέρριπταν γιατί ήθελαν και πάλι αγόρι, σύμφωνα με την εφημερίδα όπου έδωσε συνέντευξη την παραμονή του θανάτου του.
Από την εφηβεία του ονειρευόταν να γίνει άνδρας και για αυτό υποβλήθηκε σε τρεις επεμβάσεις —ορμονοθεραπεία, μαστεκτομή και αλλαγή φύλου— από το 2009 μέχρι το 2012, αλλά δεν έμεινε ικανοποιημένος: το στήθος του παρέμενε πολύ μεγάλο και το πέος που του έφτιαξαν οι γιατροί δεν λειτουργούσε, όπως εξήγησε.
"Ετοιμαζόμουν να γιορτάσω τη νέα μου γέννηση αλλά την πρώτη φορά που είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη αισθάνθηκα απέχθεια για το νέο σώμα μου. Υπήρξαν και ευτυχισμένες στιγμές όμως τελικά η ζυγαριά έκλινε προς την άσχημη πλευρά", πρόσθεσε, καταλήγοντας ότι "έμεινε 44 χρόνια παραπάνω απ' ότι έπρεπε σ' αυτή τη Γη".
Προκειμένου να εγκριθεί η ευθανασία "ο ασθενής θα πρέπει να πάσχει από σοβαρή και ανίατη πάθηση που του προκαλεί αφόρητο πόνο, ψυχικό ή σωματικό", εξήγησε η Ζακλίν Ερμάν, μέλος της Εθνικής Επιτροπής Ευθανασίας του Βελγίου. Εκτός από τους παθολόγους, ο ενδιαφερόμενος εξετάζεται και από ψυχίατρο οποίος είναι και ο αρμόδιος να καθορίσει εάν αφορμή του αιτήματος είναι, για παράδειγμα, μια ιάσιμη κατάθλιψη.
Ένα φλαμανδικό τηλεοπτικό κανάλι, το TV Oost, σκοπεύει να μεταδώσει ένα ρεπορτάζ για τη ζωή και τον θάνατο του Νάθαν.
Το θέμα της ευθανασίας στο Βέλγιο δεν έχει κλείσει ακόμη, αφού το κοινοβούλιο σκοπεύει να εξετάσει σύντομα εάν θα επεκτείνει το δικαίωμα αυτό και σε ανηλίκους ή σε ενήλικες που πάσχουν από άνοια. Στην πλειονότητά τους οι Βέλγοι συμφωνούν με την ευθανασία, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση που θα δημοσιευθεί αύριο Τετάρτη στην εφημερίδα La Libre Belgique και θα μεταδοθεί από το κανάλι RTBF.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
