 |
|
|  Τρίτη Ωρα 2.52μμ
------------------------------------------------
΄Επληξε έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς στον Κόσμο
------------------------------------------------
ΣΕΙΣΜΟΣ 7,1 ΡΙΧΤΕΡ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ ΤΙΣ ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ
-----------------------------------------------
ΜΑΝΙΛΑ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Ισχυρός σεισμός μεγέθους 7,1 βαθμών συγκλόνισε σήμερα τρία νησιά στο κέντρο του αρχιπελάγους των Φιλιππίνων, στην περιοχή του Σεμπού, προκαλώντας τον θάνατο τουλάχιστον 73 ανθρώπων και τον τραυματισμό δεκάδων μέχρι στιγμής.
Το επίκεντρό του εντοπίστηκε σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων νότια-ανατολικά της Μπαλιλιχάν μιας πόλης με πληθυσμό περίπου είκοσι χιλιάδες κατοίκους στην επαρχία του νησιού. Το εστιακό του βάθος, σύμφωνα με το Αμερικανικό Γεωφυσικό Ινστιτούτο, ήταν 20 χιλιόμετρα.
Η περιοχή Σεμπού απέχει περίπου μία ώρα με το αεροπλάνο από την πρωτεύουσα Μανίλα κι έχει πληθυσμό 2,6 εκατομμύρια κατοίκους.
Τουλάχιστον 57 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο νησί Μποχόλ και 16 στα γειτονικά νησιά Σεμπού και Σικιγιόρ, σύμφωνα με την αστυνομία. Σύμφωνα, πάντως, με τον μέχρι στιγμής απολογισμό κανένας ξένος τουρίστας δεν συγκαταλέγεται στα θύματα.
Και τα τρία νησιά αποτελούν δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς.
Οι Φιλιππίνες βρίσκονται στην λεγόμενη πύρινη ζώνη του Ειρηνικού, που χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά έντονη σεισμική και ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Πολλά από τα θύματα καταπλακώθηκαν στο κτίριο της ψαραγοράς η οποία κατέρρευσε στην πόλη Σεμπού, ενώ ένα παιδί σκοτώθηκε από το ποδοπάτημα του πανικόβλητου πλήθους που προσπαθούσε να διαφύγει από άλλο κτίριο.
Κάτοικοι και τουρίστες κάνουν λόγο για εκτεταμένες ζημιές σε παλιά και σύγχρονα κτίρια, ιστορικές εκκλησίες, ένα πανεπιστήμιο και στο οδικό δίκτυο.
Ο Βρετανός Ντέιβιντ Βενάμπλ, ο οποίος κατοικεί στο Σεμπού επί επτά χρόνια, δήλωσε ότι ήταν ο ισχυρότερος σεισμός που έχει ζήσει μέχρι σήμερα.
"Είναι πολύ περίεργη και τρομακτική εμπειρία όταν τα θεμέλια του κτιρίου και η γύρω περιοχή σείονται ανεξέλεγκτα", περιέγραψε ο ίδιος.
Η Μπονίτα Σαμπίλες, κάτοικος της πόλης Μαντάουε στο Σεμπού, είπε ότι ξύπνησε όταν ένιωσε το έδαφος να τρέμει.
Η ίδια περιγράφει ότι σημειώθηκαν μεγάλες υλικές ζημιές στην περιοχή και καταστράφηκε ο πύργος με το ρολόι της εκκλησίας του Σάντο Νίνο στο Σεμπού — μία από τις πιο φημισμένες εκκλησίες της χώρας.
Η ίδια είπε ότι το ευτύχημα είναι πως ήταν εθνική εορτή και οι μαθητές δεν βρίσκονταν στο σχολείο.
Η περιοχή Βισάγιας, που επλήγη από τον σεισμό, είναι ένα σύμπλεγμα νησιών και αποτελεί μια από τις τρεις κύριες γεωγραφικές περιοχές των Φιλιππίνων. Πρόκειται για έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό, γνωστό για τις όμορφες παραλίες του, τα τροπικά δάση και τα τοπικά φεστιβάλ του.
Τα Βισάγιας αποτελούνται από πολλά μικρά και μεγάλα νησιά και περιβάλλονται από την ομώνυμη θάλασσα.
Η περιοχή, η οποία αποτελείται από τρεις περιφέρειες και 16 επαρχίες, έχει πληθυσμό μεγαλύτερο των 18 εκατομμυρίων κατοίκων, σύμφωνα με την απογραφή της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας το 2010. Η έκταση της περιοχής είναι 58,295 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Τα κυριότερα νησιά της είναι τα Σεμπού, Μποχόλ, Λεϊτέ, Σαμάρ, Νέγκρος και Πανάι.
Κατά τους πρώτους επτά μήνες του χρόνου, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο ξένοι τουρίστες επισκέφθηκαν διάφορους προορισμούς στα Βισάγιας, σύμφωνα με στοιχεία από διάφορα τοπικά τουριστικά γραφεία.
Οι περισσότεροι προτίμησαν τα νησιά Σεμπού, Μποχόλ και Μπορακάι, που έχουν ψηφιστεί ανάμεσα στα νησιά με τις καλύτερες παραλίες στον κόσμο καθώς φημίζονται για την λευκή τους άμμο.
Το Μποχόλ φημίζεται για τους αποκαλούμενους "Λόφους της Σοκολάτας". Πρόκειται για μία περιοχή του νησιού με έκταση περίπου 20 τετραγωνικά μίλια, που καλύπτεται από κωνικούς και σχεδόν απόλυτα συμμετρικούς λόφους.
Είναι περίπου 1.300 και το ύψος τους φθάνει τα 30 με 50 μέτρα.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου της ξηρασίας το φύλλωμα των δέντρων μαραίνεται και γίνεται καφέ κι έτσι η περιοχή πήρε το όνομά της.
Δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση για τον σχηματισμό των λόφων, που είναι ο μοναδικός γεωλογικός σχηματισμός τέτοιου είδους στον κόσμο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
