 |
|
|  Τρίτη Ωρα 7.02μμ
---------------------------------------------------
Τώρα ζητάει ποζημίωση 24.000 ευρώ
--------------------------------------------------
Εζησε επί 15 χρόνια σε ένα διαμέρισμα επιφάνειας. . . 1,56 τετρ. μέτρου΄.΄.
--------------------------------------------------
ΠΑΡΙΣΙ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Ένας άνδρας που έζησε επί 15 χρόνια σε ένα μικροσκοπικό ενοικιαζόμενο δωμάτιο, μόλις 1,56 τετραγωνικού μέτρου, στο Παρίσι, κατέφυγε στη δικαιοσύνη εναντίον της ιδιοκτήτριας ζητώντας της να του επιστρέψει ενοίκια πολλών ετών, ως αποζημίωση για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής του.
"Πρόκειται για μια νέα υπόθεση κακής στέγασης που σπάει ένα θλιβερό ρεκόρ", δήλωσε η δικηγόρος του ενάγοντα, Ορελί Ζοφρουά. Ο πελάτης της, εξήγησε, ζούσε σε ένα δωμάτιο με επικλινές ταβάνι, σαν σοφίτα, επιφάνειας 4 τετραγωνικών μέτρων, εκ των οποίων μόνο το 1,56 τετραγωνικό μετράει ως βιώσιμος χώρος, σύμφωνα με το νόμο.
Για αυτό το. . . παλατάκι που δεν διέθετε ούτε ντους, ούτε τουαλέτα, παρά μόνο ένα νιπτήρα, πλήρωνε κάτι παραπάνω από 300 ευρώ μηνιαίως.
Η Ζοφρουά ζητά να επιστραφούν στον πελάτη της τα ενοίκια 5 ετών, δηλαδή περίπου 19.000 ευρώ, συν άλλα 5.000 ευρώ για ηθική αποζημίωση.
Ωστόσο ο Ολιβιέ Ντουέκ, δικηγόρος της ιδιοκτήτριας η οποία δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο λόγω σοβαρής ασθένειας, εξήγησε ότι η πελάτισσά του "αναγνωρίζει το λάθος της αλλά την ευθύνη φέρει ο μεσίτης στον οποίο είχε αναθέσει τη διαχείριση του ακινήτου. Το μεσιτικό γραφείο "όφειλε να διασφαλίζει ομαλές συνθήκες διαβίωσης" και όχι μόνο "να περιορίζεται στην είσπραξη των ενοικίων", είπε ο δικηγόρος ζητώντας, εάν καταδικαστεί η πελάτισσά του, να πληρώσει την αποζημίωση ο μεσίτης.
Το εν λόγω διαμέρισμα ήταν "μια αποθήκη για τις σκούπες, χρήσιμη για να αποθηκεύονται εκεί χαρτόκουτα ή είδη καθαρισμού, όχι όμως και άνθρωποι", κατήγγειλε στο περιθώριο της δικαστικής διαδικασίας ο Σαμουέλ Μουσάρ του Ιδρύματος Αββά Πιέρ που στηρίζει τον 50χρονο ενοικιαστή.
Σύμφωνα με μια οδηγία της 30ής Ιανουαρίου 2002 ένα αξιοπρεπές κατάλυμα πρέπει να διαθέτει κατοικήσιμη επιφάνεια τουλάχιστον 9 τετραγωνικών μέτρων και ύψος τουλάχιστον 2,20 μέτρα.
Πώς μπόρεσε ο 50χρονος να ζήσει στο "ντουλάπι" τόσα πολλά χρόνια; "Συνηθίζει κανείς", εξήγησε ο ίδιος στους δημοσιογράφους. "Δεν είχα επιλογή, αλλιώς θα πήγαινα αλλού", σχολίασε. Σήμερα, ζει σε ένα επιδοτούμενο διαμέρισμα επιφάνειας 40 τετραγωνικών μέτρων που του φαίνεται "πελώριο".
Το 2010 είχαν καταγραφεί τουλάχιστον 177.445 ιδιωτικές κατοικίες στην περιοχή του Παρισιού που θα μπορούσαν να θεωρηθούν "ανεπαρκείς", σύμφωνα με την τοπική Υγειονομική Υπηρεσία του Ιλ-ντε-Φρανς.
Το δικαστήριο θα ανακοινώσει την απόφασή του στις 17 Δεκεμβρίου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
