 |
|
|  Τρίτη 28/2
----------------------------------------
UNICEF
----------------------------------------
Γυναίκες και παιδιά μετανάστες βιάζονται, ξυλοκοπούνται και κρατούνται σε πραγματικά κολαστήρια στη Λιβύη
----------------------------------------
Λονδίνο.-
Γυναίκες και παιδιά που ξεκινούν το επικίνδυνο ταξίδι για την Ευρώπη για να γλιτώσουν από τη φτώχεια και τους πολέμους στην Αφρική ξυλοκοπούνται, βιάζονται και λιμοκτονούν κατά την κράτησή τους σε πραγματικά κολαστήρια στη Λιβύη, κατήγγειλε σήμερα η UNICEF.
Ο μεταναστευτικός διάδρομος της Μεσογείου μεταξύ της Λιβύης και της Ιταλίας έχει μετατραπεί στο κύριο πέρασμα των ανθρώπων που θέλουν να ζητήσουν άσυλο στην Ευρώπη και των οικονομικών μεταναστών που επιδιώκουν μια καλύτερη ζωή στη γηραιά ήπειρο, μετά τον περιορισμό των μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία.
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο περίπου ένα εκατομμύριο μετανάστες βρίσκονται στη Λιβύη, οι περισσότεροι από τους οποίους περιμένουν σε ανθυγιεινά κέντρα κράτησης που μαστίζονται από τις αρρώστιες και τα οποία, όπως περιγράφει η UNICEF στην έκθεσή της, "δεν απέχουν από στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας (...) και αυτοσχέδιες φυλακές".
Εν μέσω του χάους που επικρατεί στη Λιβύη, οι ένοπλες οργανώσεις ελέγχουν τώρα στην πραγματικότητα τα επίσημα κέντρα κράτησης για τους μετανάστες, ενώ έχουν φτιάξει και δικά τους κέντρα, ανταγωνιζόμενες ή συνεργαζόμενες με εγκληματικές συμμορίες και παράνομους διακινητές ανθρώπων, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
"Για τις χιλιάδες γυναίκες και παιδιά μετανάστες που βρίσκονται φυλακισμένοι, (τα κέντρα αυτά) αποτελούν πραγματικά κολαστήρια στα οποία κρατούνται άνθρωποι για μήνες", αναφέρει η UNICEF στην έκθεσή της που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.
Σε συνεντεύξεις που ελήφθησαν από περισσότερες από 100 γυναίκες και παιδιά, σχεδόν οι μισοί δήλωσαν ότι έχουν βιαστεί ή κακοποιηθεί αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, επισημαίνεται στην έκθεση. Τα περισσότερα από τα παιδιά δήλωσαν εξάλλου ότι ξυλοκοπήθηκαν από ενήλικες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, με τα κορίτσια να υφίστανται περισσότερες κακοποιήσεις από τα αγόρια.
"Εδώ (στο κέντρο κράτησης) μας συμπεριφέρονται σα να είμαστε κότες. Μας δέρνουν, δεν μας δίνουν καλό νερό και καλή τροφή", δήλωσε ο Τζον, ένα 14χρονο αγόρι που έχει ταξιδέψει μέχρι τη Λιβύη ασυνόδευτο από τη Νιγηρία από την οποία έφυγε για να γλιτώσει από την οργάνωση Μπόκο Χαράμ.
"Πάρα πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν εδώ, πεθαίνουν από τις αρρώστιες, πεθαίνουν από το κρύο", πρόσθεσε, όπως καταγράφεται στην έκθεση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
