 |
|
|  Tρίτη 7/3
----------------------------------------
Τσακωμοί στην Λατινική Αμερική
----------------------------------------
«Ένα δειλό» «σκυλί», «δούλο» των ΗΠΑ ,χαρακτήρισε η Βενεζουέλα τον Πρόεδρο τού Περού, Πέδρο Πάμπλο Κουτσίνσκι
----------------------------------------
Καράκας.-
Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας χαρακτήρισε τον Περουβιανό πρόεδρο Πέδρο Πάμπλο Κουτσίνσκι ένα «δειλό» και «σκύλο», δουλοπρεπή στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, έπειτα από τις επικριτικές δηλώσεις του για την σοσιαλιστική κυβέρνηση του προέδρου της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο.
Πρώην στέλεχος επενδυτικής τράπεζας στη Γουόλ Στριτ που έχει ζήσει μεγάλο μέρος της ζωής του στις ΗΠΑ, ο 78χρονος Κουτσίνσκι, που κέρδισε πέρσι τις προεδρικές εκλογές, είναι ένας από τους πιο σφοδρούς επικριτές στην Λατινική Αμερική του «Τσαβισμού», το κίνημα του θανόντα προέδρου της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες που κυριαρχεί από το 1999 στο κοινοβούλιο και σε όλα τα κρατικά όργανα της χώρας.
Σε πρόσφατη ομιλία που παραχώρησε στις ΗΠΑ, ο πρόεδρος του Περού τόνισε ότι τα κράτη της Λατινικής Αμερικής συμπεριφέρονται σε γενικές γραμμές σαν ένας πειθαρχημένος σκύλος που κάθεται στο χαλί, εκτός από την Βενεζουέλα που αποτελεί ένα «μεγάλο πρόβλημα».
Ο Μαδούρο κάλεσε μέσα στο Σαββατοκύριακο τον Κουτσίνσκι να ζητήσει συγγνώμη, ενώ η υπουργός Εξωτερικών Ντέλσι Ροντρίγκεζ εξαπέλυσε δριμύτατη επίθεση εναντίον του Περουβιανού προέδρου κατά της διάρκειας εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στη μνήμη του Τσάβες.
«Κυκλοφορεί, ο καημένος, με όλο το σεβασμό επειδή είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, σαν ένα καλό σκυλί που κουνά την ουρά του στην αυτοκρατορία και ζητά μια παρέμβαση στην Βενεζουέλα. Είναι μόνος του, κυκλοφορεί σαν ένας τρελός άνθρωπος, χωρίς να του δίνει κανένας προσοχή», τόνισε η Ροντρίγκεζ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
