 |
|
|  Πέμπτη 23/3
Απίστευτη φρίκη στη Γαλλία
Ένας χασάπης έσφαξε τη σύντροφό του και τα τρία παιδιά της και κατόπιν αυτοκτόνησε, επειδή ήθελε να τον χωρίσει
Μπομόν-λε-Βαλένς
Μια μητέρα και τα τρία παιδιά της βρέθηκαν νεκροί στη νοτιοδυτική Γαλλία, μετά την αυτοκτονία του συντρόφου της γυναίκας,ο οποίος "ομολόγησε" το έγκλημά του σε σημείωμα που άφησε.
Ο δράστης του τετραπλού φονικού, ένας χασάπης 46 ετών, φαίνεται ότι δυσκολευόταν να διαχειριστεί τον χωρισμό του από τη 44χρονη, όπως εξήγησε ο εισαγγελέας Αλέξ Περέν σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε.
Η τραγωδία αποκαλύφθηκε όταν ο δράστης πήδηξε στις γραμμές ενός τρένου στη Βαλένς. "Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ήταν αυτοκτονία, ο μηχανοδηγός τον είδε να ρίχνεται στη σιδηροδρομική γραμμή", εξήγησε ο Περέν.
Λίγο αργότερα, οι αστυνομικοί που έσπευσαν στο σημείο βρήκαν μέσα στο αυτοκίνητο του αυτόχειρα ένα σημειωματάριο. Εκεί διάβασαν με τρόμο την "διαθήκη" του που περιείχε και την ομολογία: "Σκότωσα τον γιο μου, 5,5 χρονών, τη σύντροφό μου και τα δυο παιδιά της, 12 και 13 ετών". Ο 46χρονος είχε φροντίσει να γράψει και τη διεύθυνση της οικογένειας στο Μπομόν-λε-Βαλένς, μια κοινότητα περίπου 3.600 κατοίκων.
Οι αστυνομικοί έσπευσαν στο σπίτι. Στο σαλόνι του ισογείου βρέθηκε το πτώμα της γυναίκας που προφανώς είχε δεχτεί επίθεση με μαχαίρι. Στον επάνω όροφο βρέθηκαν νεκρά και τα τρία παιδιά, όλα στα κρεβάτια τους, με τις πιτζάμες τους. Οι αρχές υποθέτουν ότι το έγκλημα διαπράχθηκε ξημερώματα , την ώρα που τα παιδιά κοιμούνταν.
Ο 46χρονος φαίνεται ότι "φοβόταν πως θα έχανε τον γιο του" λόγω του χωρισμού του από τη σύντροφό του, εξήγησε ο εισαγγελέας. Στα μέσα της δεκαετίας του '90 είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 3,5 ετών για "ένοπλη βία" αλλά έκτοτε δεν είχε άλλες δοσοληψίες με τον νόμο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
