 |
|
|  Τετάρτη 17/5
ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Ο ΓΑΛΛΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
38χρονος Bρετανός βουλευτής παντρεύεται την 66χρονη σύντροφό του
Daily Mail
Παρόλο, που ο γαλλικός και ο ξένος Τύπος δείχνουν να αμφισβητούν τον πραγματικό έρωτα μεταξύ του 39χρονου Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν και της 64χρονης συζύγου του Μπριζίτ, υπάρχει ένα ακόμα ζευγάρι, αυτή τη φορά στη Βρετανία, που αν και η νύφη είναι μεγαλύτερη 28 χρόνια από τον γαμπρό, ετοιμάζεται να ανεβεί τα σκαλιά της εκκλησίας.
Πρόκειται για τον 38χρονο βουλευτή του Συντηρητικού κόμματος Κέβιν Φόστερ, που τον Ιούνιο θα φορέσει «βέρα στο δεξί» στην 66χρονη εκλεκτή της καρδιάς του, Χέιζελ Νούναν. Ο Φόστερ, αν και είναι στη Βρετανία δημόσιο πρόσωπο, ως βουλευτής στην περιφέρεια Τορμπάϊ, στο Ντέβον, δεν δίστασε να αρραβωνιαστεί επίσημα πριν τρία χρόνια την αγαπημένη του, που είναι τρία χρόνια μεγαλύτερη από την μητέρα του!
«Πότε δεν σκέφθηκα ότι η Χέιζελ είναι μεγαλύτερή μου. Είμαστε πολύ κοντά. Η Χέιζελ είναι η ερωμένη μου και η καλύτερή μου φίλη», δήλωσε στην Daily Mail ο Βρετανός βουλευτής. Το ζευγάρι γνωρίστηκε το 2000, όταν η Χέιζελ είχε θέσει υποψηφιότητα με τους Τόρις στο Κόβεντρι και εκείνος, νεαρό αγόρι τότε, γεννημένος στο γειτονικό Πλίμουθ, βοηθούσε στην προεκλογική εκστρατεία του κόμματος.
Εκείνη την περίοδο η Χέιζελ ήταν παντρεμένη και μητέρα δύο ενήλικων παιδιών. Οι δυο τους συνεργάστηκαν για το κόμμα τους, ήρθαν κοντά σαν φίλοι, μέχρι που, αρχικά, ένας πλατωνικός έρωτας τους «χτύπησε την πόρτα».
Ο έρωτας «φούντωσε» αργότερα, στα τέλη του 2010, όταν εκείνη χώρισε και στη συνέχεια ο πρώην σύζυγός της έφυγε από τη ζωή ενώ εκείνος βγήκε από μια σχέση που είχε κρατήσει μόλις 18 μήνες. Τώρα, το ζευγάρι ανυπομονεί να ενωθεί με τα δεσμά του γάμου στις 10 Ιουνίου, δύο ημέρες μετά τις εθνικές εκλογές στη Βρετανία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
