 |
|
|  Κυριακή Ωρα 11.37πμ
----------------------------------------
ΗΠΑ
----------------------------------------
Τιμητικό Όσκαρ για την ανθρωπιστική δράση της απονεμήθηκε στην Αντζελίνα Τζολί
----------------------------------------
ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Με τιμητικό Όσκαρ για την ανθρωπιστική δράση της βραβεύτηκε , κατά την 5η απονομή των Βραβείων Γκάβερνορς η Αμερικανίδα ηθοποιός Αντζελίνα Τζολί, η οποία είναι από το 2012 ειδική απεσταλμένη της Ύπατης Αρμοστίας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 40 αποστολές του Οργανισμού σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η Τζολί παρέλαβε το Ανθρωπιστικό Βραβείο Τζιν Χέρσχολτ από τα χέρια του σκηνοθέτη Τζορτζ Λούκας, σε μια τελετή παρουσία πολλών διάσημων συναδέλφων της, όπως οι Τομ Χανκς, Τζέικ Γκίλενχολ, Νταϊάν Κίτον, Έμα Τόμσον, Χάρισον Φορντ, Έιμι Άνταμς και Μάθιου Μακόναχι.
"Όταν άρχισα να ταξιδεύω κατάλαβα την ευθύνη που φέρω απέναντι στους άλλους", δήλωσε η 38χρονη ηθοποιούς στην ομιλία τους ενώπιον των 600 καλεσμένων της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Κινηματογράφου. "Όταν γνώρισα επιζώντες πολέμων, όταν είδα λιμούς και βιασμούς κατάλαβα ποια ήταν η ζωή των περισσότερων ανθρώπων σ' αυτήν τη Γη και πόσο τυχερή ήμουν που είχα κάτι να φάω, μια στέγη, ένα μέρος να ζήσω με ασφάλεια και την ευτυχία να έχω μια υγιή οικογένεια", πρόσθεσε. "Αντιλήφθηκα πόσο προστατευμένη υπήρξα και ήμουν αποφασισμένη να μην ξαναζήσω ποτέ έτσι", συνέχισε η Τζολί η οποία έχει βραβευτεί και με το Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου για την ταινία "Το κορίτσι που άφησα πίσω".
Τιμητικά βραβεία Όσκαρ, για το σύνολο της καριέρας τους, απονεμήθηκαν επίσης στην ίδια τελετή στον Ιταλό ενδυματολόγο Πιέρο Τόζι, τον Αμερικανό ηθοποιό Στιβ Μάρτιν και την Βρετανίδα ηθοποιό Άντζελα Λάνσμπερι, την γνωστή "συγγραφέα-ντετέκτιβ" Τζέσικα Φλέτσερ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
