Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 19/5

Βασίλης Τριάντης,στρατιώτης ΕΛΔΥΚ-ΠΑΡΩΝ

Οστά αγνοούμενου, επί 43 χρόνια,΄Ελληνα στρατιώτη στην Κύπρο, ταυτοποιήθηκαν και θα ταφούν στη γενέτειρά του



Ιωάννινα.- Μ.Τζώρα

Ένα επώδυνο κεφάλαιο για την οικογένεια Τριάντη από την Άνω Σκαφιδωτή της Πάργας θα κλείσει και τυπικά σε μία εβδομάδα, καθώς εκεί, το απόγευμα του ερχόμενου Σαββάτου 27 Μαϊου θα μεταφερθούν τα οστά του αγνοούμενου, επί 43 χρόνια, φαντάρου της κυπριακής τραγωδίας. Ο Βασίλης Τριάντης ήταν 21 ετών και υπηρετούσε στην ΕΛΔΥΚ. Πριν από λίγες ημέρες εντοπίστηκαν τυχαία τα οστά του και ταυτοποιήθηκαν. Ένας αγρότης εντόπισε τα οστά του ήρωα σε χώρο όπου είχε τα ζώα του, κοντά στο στρατόπεδο που υπερασπίστηκε, που έδωσε μάχη κατά του «Αττίλα», η Ελληνική Δύναμη της Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), τον Αύγουστο του 1974. «Μία ζωή αγωνία», λέει με συγκίνηση ο αδελφός του, Κώστας, στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και θυμάται εκείνη την ημέρα που μία αντιπροσωπεία από το τότε τάγμα εθνοφυλακής πήγε στο χωριό για να ενημερώσει την οικογένεια. «Ήταν 18 Αυγούστου. Ήρθαν τα ΤΕΑ και μας είπαν ότι ο Βασίλης, αγνοείται. Χάθηκε στην μάχη το τριήμερο 14-16 Αυγουστου. Ο πατέρας και η μάνα κατέρρευσαν. Δεν θέλαμε να πιστέψουμε τα χειρότερα. Η μάνα, μέχρι πριν 10 χρόνια που πέθανε, ζούσε με την ελπίδα ότι θα τον ξαναδεί», τονίζει. Δύο χρόνια αργότερα, ο Κώστας Τριάντης, αναζητώντας τον αδελφό του, πήγε στην Κύπρο. Όπως αναφέρει, εκεί η ελπίδα να τον βρει ζωντανό χάθηκε, γιατί οι μαρτυρίες έλεγαν πως οι Τούρκοι περικύκλωσαν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και δεν άφησαν κανέναν ζωντανό, γιατί πολέμησαν. Ένας φαντάρος της ΕΛΔΥΚ, από την περιοχή της Πάργας, ο οποίος επέζησε και γύρισε πίσω, είπε στην οικογένεια Τριάντη πως είχε δει το παιδί τους, τον Βασίλη, τραυματία κοντά στο στρατόπεδο. Ο Κώστας Τριάντης σημειώνει πως ο αδελφός του «βγήκε από μικρός στη δουλειά, στα καράβια, πήγε στην Αυστραλία και επέστρεψε για να υπηρετήσει την πατρίδα». Όπως θυμάται, τον Νοέμβριο του 1973, πριν αναχωρήσει για την Κύπρο, ο Βασίλης είχε στείλει ένα γράμμα στο σπίτι και ζητούσε να δει τα αδέλφια του. «Είχε φαίνεται ένα κακό προαίσθημα πως δεν θα μας ξαναδεί», συμπληρώνει. Τα λείψανα του Βασίλη Τριάντη θα φτάσουν το Σάββατο 27 Μαϊου, το απόγευμα, στην Άνω Σκαφιδωτή και θα τοποθετηθούν στην εκκλησία του χωριού. Την επομένη ημέρα, Κυριακή 28 Μαϊου, θα πραγματοποιηθεί η ταφή, με μία εκδήλωση, στην οποία στρατιωτικό άγημα θα αποδώσει τιμές.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία