Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σάββατο 26/8

Μάσσιμο Μπιανκαλάνι,Ιταλός καθολικός Ιερέας

"Οι άνθρωποι αυτοί (οι μετανάστες) ειναι η πατρίδα μου,ενω οι ρατσιστές και οι φασίστες ειναι εχθροί μου"



Deutsche Welle

Ο πατέρας Μάσσιμο Μπιανκαλάνι θέλησε να κάνει ένα δώρο στους μετανάστες που εργάζονται ως μάγειρες και σερβιτόροι σε καθολική εθελοντική οργάνωση και τους πλήρωσε το εισιτήριο εισόδου σε πισίνα για να μπορέσουν να ξεκουραστούν και να βρουν λίγη δροσιά. Ο ιερέας ανέβασε την σχετική φωτογραφία στο διαδίκτυο και έγραψε ότι «οι άνθρωποι αυτοί είναι η πατρίδα του, ενώ οι ρατσιστές και οι φασίστες είναι εχθροί του». Οι απειλές και τα σκληρά σχόλια, δεν άργησαν. Η ακροδεξιά πολιτική οργάνωση Φόρτσα Νουόβα (Νέα Δύναμη), η οποία δεν εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο της Ρώμης, ανακοίνωσε ότι «θέλει να διαπιστώσει με ποιο τρόπο, ο πατέρας Mάσσιμο, κηρύττει τον λόγο του Θεού». Ο δε γραμματέας της Λέγκα, Mαττέο Σαλβίνι, σχολίασε ότι ο ιερέας αυτός τάσσεται, τελικά, όχι μόνον κατά του κόμματός του, αλλά και των Ιταλών. «Δεν μπορούμε να ανεχθούμε ρατσιστικές επιθέσεις, αλλά πρέπει να αποφεύγονται και προκλήσεις», σχολίασε ο δήμαρχος της πόλης Πιστόια στην κεντρική Ιταλία, όπου ζουν οι μετανάστες αυτοί, που εργάζονται εδώ και καιρό στον γαστρονομικό τομέα. Τελικά, την Κυριακή, ο πατέρας Μάσσιμο θα τελέσει την λειτουργία, μαζί με τον αναπληρωτή επίσκοπο της περιοχής του. «Ίσως πρόκειται για ήττα αυτής της προσπάθειας εκφοβισμού», λένε κάποιοι σχολιαστές. Ο ίδιος, όμως, απαντά ότι «οι πολίτες, θα σταθούν, σίγουρα, μαζικά στο πλευρό του». Αργά χθες βράδυ ο επίσκοπος της Πιστόια, Φάουστο Ταρντέλλι, αποφάσισε να στηρίξει τον κληρικό που καταπολεμά τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. «Δεν θα επιτρέψω να γίνεται στόχος χλευασμών και απειλών ένας ιερέας της ενορίας μου», είπε χαρακτηριστικά. Μια θαρραλέα στάση, στο τέλος ενός καλοκαιριού κατά το οποίο στην Ιταλία πολλαπλασιάστηκαν τα κρούσματα ρατσισμού. Νεαρές κοπέλες δεν προσελήφθησαν σε καταστήματα επειδή θεωρήθηκαν ακατάλληλες λόγω δεσμού τους με μετανάστη από την Αφρική. Ιδιοκτήτες ξενοδοχείων αρνήθηκαν να δώσουν δουλειά σε έγχρωμους σερβιτόρους, ενώ σε ντίσκο κοντά στην Μόντενα, κάποιοι σκέφθηκαν να χωρίσουν τους πελάτες σε δυο ουρές: μια για μαύρους, μια άλλη για λευκούς. Συμπεριφορές ασύλληπτες αλλά, δυστυχώς, όχι και τόσο σπάνιες. Ο πατέρας Μάσσιμο Μπιανκαλάνι, με την στάση του πάντως, θέλησε να δείξει, σε όσους επιμένουν να το αγνοούν, ποιά πρέπει να είναι η πραγματική χριστιανική συμπεριφορά.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία