 |
|
|  Τρίτη Ωρα 3.35μμ
----------------------------------------
Ελλάδα
----------------------------------------
ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ ΑΠΟ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΕ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ
----------------------------------------
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.-(Ανταπόκριση Ε.Σοφιανού)
"Άκουσα τη γιαγιά να φωνάζει, ενώ δούλευα σε διπλανή οικοδομή. Έτρεξα αμέσως να δω τι συμβαίνει". Μ' αυτά τα λόγια ο υδραυλικός Θεόδωρος Καλτσίδης περιγράφει πώς ρίχθηκε στη "μάχη" με τις φλόγες- αλλά και τον χρόνο -για να σώσει από το διαμέρισμα της οδού Τραπεζούντος 7, στο Κορδελιό Θεσσαλονίκης, τους ενοίκους του.
Η πόρτα του διαμερίσματος ήταν κλειδωμένη και χρειάστηκε ν' ανέβει από το φωταγωγό και στη συνέχεια να σπάσει μια μπαλκονόπορτα για να μπει στο φλεγόμενο διαμέρισμα. Για τρεις- έναν 65χρονο, τη σύζυγό του και το ενάμισι ετών εγγονάκι τους - ήταν ήδη πολύ αργά. Ωστόσο, ύστερα από τιτάνια προσπάθεια, ο κ. Καλτσίδης κατάφερε να απομακρύνει από τις φλόγες τον υιοθετημένο γιο του ηλικιωμένου ζευγαριού και ένα ακόμη δεκάχρονο αγόρι, που διακομίστηκαν στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου, με εγκαύματα (ο πρώτος σε όλο το σώμα, σε ποσοστό 85%-90%).
Έντρομοι οι κάτοικοι στην οδό Τραπεζούντος, στο Κορδελιό Θεσσαλονίκης, παρακολουθούσαν το πρωί να τυλίγεται στις φλόγες το διαμέρισμα του τετάρτου ορόφου, στον αριθμό 7 του μικρού δρόμου. Οι πυκνοί καπνοί που αναδύονταν από το διαμέρισμα, το οποίο και κάηκε ολοσχερώς, έφεραν στο φως μια οικογενειακή τραγωδία.
Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, τις οποίες εξετάζει, ωστόσο, το ανακριτικό της Πυροσβεστικής Υπηρείας, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο ο παππούς να περιέλουσε τον εαυτό του και το σπίτι με βενζίνη και στη συνέχεια να έβαλε φωτιά. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο 65χρονος αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα.
Ο παππούς Γρηγόρης Καζόγλου, η σύζυγός του Βάσω και το εγγονάκι τους, το οποίο πρόσεχε η γιαγιά διότι η μητέρα του βρισκόταν στη δουλειά, απανθρακώθηκαν, ενώ σώθηκαν ο υιοθετημένος γιος του ηλικιωμένου ζευγαριού (25 ετών σύμφωνα με τους γείτονες, 18 σύμφωνα με πληροφορίες από το νοσοκομείο) και το δεκάχρονο εγγονάκι τους (από την άλλη κόρη τους).
Ο παππούς έμενε στο ισόγειο της τετραώροφης οικοδομής και στον δεύτερο όροφο- μέχρι πρόσφατα -μία από τις κόρες του 65χρονου, με την οποία βρισκόταν σε αντιπαράθεση, σύμφωνα με πληροφορίες. Στον τρίτο, οι γονείς του μικρού που βρήκε τραγικό θάνατο, οι οποίοι βρίσκονταν στη δουλειά, ενώ το δεύτερο παιδί τους, ηλικίας 3,5 ετών, βρισκόταν στον παιδικό σταθμό την ώρα που ξέσπασε η πυρκαγιά. Στο διαμέρισμα του τετάρτου ορόφου έμενε η γιαγιά, Βάσω Καζόγλου με τον υιοθετημένο γιο τους Αναστάσιο.
Ο Νίκος Κοκκινάκης, ένοικος του διαμερίσματος του πρώτου ορόφου, αλλά και γείτονες υποστήριξαν, με δηλώσεις τους, πως και στο παρελθόν ο παππούς δημιουργούσε προβλήματα, προκαλώντας εντάσεις και "εκτοξεύοντας" απειλές κατά της γιαγιάς και των υπολοίπων μελών της οικογένειας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
