 |
|
|  Σάββατο 21/10
ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΣΤΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ
Μια πρώην σαλαφίστρια και νυν φεμινίστρια μήνυσε τον ισλαμολόγο Ταρίκ Ραμαντάν υποστηρίζοντας ότι την βίασε
AFP
Μήνυση σε βάρος του γνωστού Ελβετού φιλόσοφου και ισλαμολόγου Ταρίκ Ραμαντάν, με την κατηγορία του βιασμού και της σεξουαλικής επίθεσης, κατέθεσε η Εντά Αγιαρί, μια πρώην σαλαφίστρια που έχει μετατραπεί σε ακτιβίστρια του φεμινιστικού κινήματος.
Όπως ανέφερε ένας από τους δικηγόρους της, η μήνυση κατατέθηκε στις εισαγγελικές αρχές της Ρουέν, όπου κατοικεί η Αγιαρί. Μεταξύ άλλων, κατηγορεί τον Ραμαντάν για βιασμό, σεξουαλική επίθεση, παρενόχληση και εκφοβισμό.
Η 40χρονη Αγιαρί, που είναι πρόεδρος της οργάνωσης Liberatrices ("Ελευθερώτριες") έγραψε στη σελίδα της στο Facebook ότι "πριν από πολλά χρόνια" υπήρξε θύμα "ενός πολύ σοβαρού πράγματος" αλλά δεν αποκάλυψε το όνομα του δράστη επειδή δεχόταν απειλές εκ μέρους του.
Στο βιβλίο της "Επέλεξα να είμαι ελεύθερη", που κυκλοφόρησε το 2016 από τον εκδοτικό οίκο Flammarion, περιγράφει αυτόν τον άνδρα, που τον αποκαλεί "Ζουμπέιρ": πρόκειται για έναν μουσουλμάνο διανοούμενο με τον οποίο έδωσε ραντεβού στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στο Παρίσι, μετά από μια διάλεξη που θα έδινε εκείνος στη γαλλική πρωτεύουσα.
"Επειδή ντρέπομαι, δεν θα δώσω εδώ τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες των πράξεων που με ανάγκασε να υποστώ. Αρκεί να ξέρετε ότι επωφελήθηκε από την αδυναμία μου", γράφει η Αγιαρί, διαβεβαιώνοντας ότι η ίδια αντιστάθηκε, του "φώναζε να σταματήσει" και εκείνος "την προσέβαλε, τη χαστούκισε και την βίασε".
"Το επιβεβαιώνω σήμερα, ο περίφημος Ζουμπέιρ είναι ο Ταρίκ Ραμαντάν", έγραψε στο Facebook.
Σύμφωνα με τον νομικό σύμβουλό της η Αγιαρί δεν ήθελε να δημοσιοποιήσει την υπόθεση επειδή φοβόταν. Μετά από όσα έγιναν όμως το τελευταίο διάστημα, καθώς άνοιξαν τα στόματα και πολλές γυναίκες μιλούν για τα δικά τους βιώματα, αποφάσισε να αποκαλύψει όσα υπέστη και η ίδια.
Ο Ταρίκ Ραμαντάν δεν έχει αντιδράσει μέχρι στιγμής στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης. Ο 55χρονος εγγονός του ιδρυτή των Αδελφών Μουσουλμάνων της Αιγύπτου είναι καθηγητής σύγχρονων ισλαμικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
