Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σάββατο 25/11

Άννα Ράζου,υπεύθυνη του ιατροδικαστικού ιατρείου του νοσοκομείου «Ασκληπιείο Βούλας» :

Επτά στις δέκα παντρεμένες γυναίκες κακοποιούνται, αλλά πλέον σπάνε τη σιωπή τους



ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μέσα στο γάμο εντοπίζεται σε ένα ποσοστό 70% η ενδοοικογενειακή βία που υφίστανται οι γυναίκες από το σύζυγο τους, ενώ το οικονομικό και το μορφωτικό επίπεδο δεν παίζουν τελικά ρόλο, δηλώνει η υπεύθυνη του ιατροδικαστικού ιατρείου του νοσοκομείου «Ασκληπιείο Βούλας» Άννα Ράζου, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.

Η κ. Ράζου, μιλώντας στο Πρακτορείο Fm και στην εκπομπή της Τάνιας Μαντουβάλου «104,9 Μυστικά Υγείας» αναφέρεται σε έρευνα του νοσοκομείου που έγινε από τον Σεπτέμβριο του 2016 έως τον Ιούνιο του 2017. Εκτός από τα υψηλά ποσοστά έγγαμων γυναικών που διαπίστωσε πρόσφατα και η ΓΓΙΦ ότι υφίστανται βία, με 8 στις 10 γυναίκες να έχουν απευθυνθεί στη γραμμή SOS 15900, η έρευνα του Ασκληπιείου φωτίζει και άλλες πλευρές του φαινομένου, που μέσα στα χρόνια της κρίσης φαίνεται να επικοινωνείται πλέον περισσότερο, και οι γυναίκες δειλά - δειλά να ξεπερνούν το φόβο και να σπάνε τη σιωπή τους. «Τα περιστατικά που είδαμε κάλυπταν το 48% των κλινικών που εξετάσαμε εδώ στο Ασκληπιείο, μέσα σε ένα περίπου έτος, με την πλειονότητα, δηλαδή ένα 96% να είναι γυναίκες, και στην πλειονότητα Ελληνίδες. Ελάχιστες ήταν οι αλλοδαπές, και από αυτές 4 στις 10 προέρχονται από βαλκανικές χώρες», λέει η κ. Ράζου. Και προσθέτει: «Το συντριπτικό ποσοστό ήταν έγγαμες, γύρω στο 70% και οι περισσότερες από αυτές ζουν με αυτόν που τις κακοποιεί, ενώ ένα 20% ήταν σε διάσταση». Κι ενώ προηγούμενες έρευνες συμπέραναν κατά καιρούς ότι η οικονομική κρίση έχει αυξήσει τη βία μέσα στην οικογένεια, η μελέτη του Ασκληπιείου βρίσκεται μάλλον στον αντίποδα. «Η οικονομική κατάσταση δεν έδειξε να παίζει κάποιο ιδιαίτερο ρόλο. Το 50% των γυναικών ήταν άνεργες, ενώ το 21% σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση. Επίσης το μορφωτικό επίπεδο δεν φαίνεται να επηρεάζει καθόλου, τα περιστατικά βίας». Όπως αναφέρει η κ. Ράζου τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα υπάρχουν αυξημένα περιστατικά κακοποιημένων γυναικών, όχι όμως λόγω της κρίσης αυτής καθαυτής, αλλά λόγω του ότι έχει βελτιωθεί πολύ η ενημέρωση. «Προσπαθούμε και με τη δική σας βοήθεια να ενημερώνουμε τις γυναίκες ότι υπάρχουν δομές, κατάλληλοι άνθρωποι που μπορούν να τις βοηθήσουν και να τους πούμε ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να φύγουν από μία τέτοια κατάσταση». Που βρίσκονται όμως τελικά τα καθαρά αίτια για τέτοιου είδους συμπεριφορές; «Στον τρόπο που μεγαλώνουμε. Στις εικόνες που βλέπουμε σαν παιδιά. Το αν είναι αποδεκτή η χρήση της σωματικής βίας μέσα στην οικογένεια, πχ αν ένα κορίτσι μεγαλώσει σε ένα σπίτι που υπήρχε βία, μεγαλώνει με φόβο για τις δικές της διαπροσωπικές σχέσεις. Ενώ αν ένα αγοράκι μεγαλώσει σε ένα τέτοιο σπίτι, θεωρεί ότι η βία είναι αποδεκτή». Γιατί όμως παραμένουν οι γυναίκες μέσα σε ένα βίαιο γάμο; «Συνήθως μένουν για λόγους κοινωνικούς, για λόγους παιδιών ή για λόγους συμφέροντος», λέει η υπεύθυνη του ιατροδικαστικού ιατρείου του νοσοκομείου. Τι πρέπει να κάνει όμως μία γυναίκα από την πρώτη κιόλας φορά που θα πέσει θύμα βίας από τον ίδιο της το σύζυγο; «Να ειδοποιήσει αμέσως την αστυνομία. Υπάρχει νόμος που την καλύπτει. Δεν χρειάζεται δηλαδή να πληρώσει κάποιο παράβολο, ούτε κάτι άλλο. Η μήνυση γίνεται αυτεπάγγελτα στο θύτη και ακολουθούν όλες οι νόμιμες διαδικασίες. Δηλαδή γίνεται εξέταση της γυναίκας από ιατροδικαστή, συντάσσεται μία έκθεση, πάει μία δικογραφία στον εισαγγελέα και όλα παίρνουν το δρόμο της δικαιοσύνης. Θα πρέπει να γίνει όμως από την πρώτη - πρώτη φορά κι όχι να αφήσει να γίνουν επανειλημμένες οι επιθέσεις. Η βία αν έχει συμβεί μία φορά θα ξανασυμβεί σίγουρα. Και την επόμενη φορά η επίθεση θα είναι χειρότερη». Υπενθυμίζεται ότι με αφορμή τη σημερινή μέρα η Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρία ανοίγει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά τις ιατροδικαστικές δομές στις κακοποιημένες γυναίκες που αισθάνονται ότι το έχουν ανάγκη, από σήμερα έως και τις 2 Νοεμβρίου. Οι ιατροδικαστικές δομές που συμμετέχουν στη δράση θα παρέχουν δωρεάν συμβουλευτικές υπηρεσίες σε γυναίκες που έχουν βρεθεί αβοήθητες απέναντι σε βίαιες συμπεριφορές ακόμη και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι ή τον εργασιακό τους χώρο. Οι δομές καλύπτουν μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, όπως Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιά, Ηράκλειο Κρήτης, Λάρισα, Κέρκυρα, Άρτα, Σπάρτη και Σάμο. Οι ενδιαφερόμενες θα πρέπει να επισκεφθούν τον ιστότοπο της ΕΙΕ (www.hsfm.gr) και να ακολουθήσουν τον ειδικό σύνδεσμο που έχει δημιουργηθεί με τίτλο «Συνεργαζόμενες Ιατροδικαστικές δομές για κακοποιημένες».


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία