 |
|
|  Σάββατο 9/12
Μουσική
Τζόνι Χαλιντέι, το τελευταίο αντίο και το τελευταίο σόου...
AFP
Σε συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα, δεκάδες χιλιάδες Γάλλοι αποχαιρέτισαν σήμερα για τελευταία φορά, με τραγούδια και χειροκροτήματα, το ίνδαλμά του, τον Τζόνι Χαλιντέι, με μια τελετή που μετατράπηκε σε λαϊκό προσκύνημα.
Συνοδευόμενη από 700 μοτοσικλετιστές με μαύρα περιβραχιόνια, η νεκροφόρα που μετέφερε το λευκό φέρετρο διέσχισε τη λεωφόρο των Ηλυσίων, υπό τις ζητωκραυγέςε του τεράστιου πλήθους. Η πομπή κατέληξε στην εκκλησία Μαντελέν, στο κέντρο της πρωτεύουσας, όπου τελέστηκε η κηδεία παρουσία της οικογένειας του καλλιτέχνη, πολλών καλλιτεχνών και πολιτικών.
Η σύζυγος του ρόκερ, η Λετισιά, φορώντας μαύρα γυαλιά, και τα δύο κοριτσάκια τους, η Τζέιντ και η Τζόι, ακολουθούσαν τη νεκροφόρα ενώ οι συγκεντρωμένοι, πολύ συχνά με δάκρυα στα μάτια, τους εξέφραζαν με κάθε τρόπο τη συμπαράστασή τους.
Ο Τζόνι Χαλιντέι πέθανε την Τετάρτη σε ηλικία 74 ετών, από επιπλοκές από τον καρκίνο του πνεύμονα. "Ήταν κομμάτι ημών των ίδιων, ήταν ένα κομμάτι της Γαλλίας", είπε στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ζητώντας από τους παρευρισκόμενους να χειροκροτήσουν τον ρόκερ "για να του πούμε ευχαριστώ, για να μην πεθάνει ποτέ, ο κύριος Τζόνι Χαλιντέι".
Η τελετη στην εκκλησία Μαντελέν μεταδιδόταν στον εξωτερικό χώρο από γιγαντοοθόνες. Τα περισσότερα γαλλικά τηλεοπτικά κανάλια διέκοψαν το πρόγραμμά τους ή το τροποποίησαν για να την μεταδόσουν.
"Δεν γνωρίζω κανέναν Γάλλο που να μην είναι σε θέση να αναφέρει πολλά τραγούδια του Τζόνι Χαλιντέι", είπε από την πλευρά του ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ, χαιρετίζοντας μια προσωπικότητα "που αποτελούσε δοκιμό στοιχείο της ταυτότητάς μας και σε περίπου 60 χρόνια καριέρας πούλησε περισσότερους από 100 εκατομμύρια δίσκους".
Στη σκηνή που είχε στηθεί για τον σκοπό αυτό στα σκαλιά της εκκλησίας, το συγκρότημα του Τζόνι έπαιζε κάποια από τα γνωστότερα κομμάτια του και το πλήθος ακολουθούσε τη μουσική τραγουδώντας. Στο πόντιουμ, η κιθάρα του τραγουδιστή έστεκε μόνη, πίσω από ένα μικρόφωνο.
Στην πρόσοψη του νεοκλασικού κτιρίου είχε αναρτηθεί μια μεγάλη φωτογραφία του εμβληματικού ρόκερ.
Πολλές προσωπικότητες του καλλιτεχνικού και πολιτικού κόσμου έφτασαν στην εκκλησία για να αποχαιρετίσουν τον Χαλιντέι. Ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, συνοδευόμενος από την σύζυγό του, την τραγουδίστρια Κάρλα Μπρούνι, είχε δακρύσει. Παρών και ο διάδοχός του στην προεδρία, το Φρανσουά Ολάντ, μαζί με τη σύντροφό του, την ηθοποίο Ζιλί Γκαγιέ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
