 |
|
|  Σάββατο 30/12
Αργεντινή
Άλλο ένα παιδί που είχε κλαπεί επί στρατιωτικής δικτατορίας, το 127ο κατά σειρά, βρέθηκε-Σήμερα ειναι 40 χρονων
AFP
Οι Γιαγιάδες της Πλατείας του Μαΐου ανακοίνωσαν πως εντόπισαν μια γυναίκα που είχε απαχθεί, όταν ήταν ακόμα βρέφος, από άνδρες των ένοπλων δυνάμεων, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας (1976-1983) στην Αργεντινή: πρόκειται για το 127ο παιδί που βρήκε η οργάνωση αυτή τα 40 χρόνια της δράσης της.
Πρόκειται για την κόρη ενός ζευγαριού μελών της οργάνωσης περονιστών ανταρτών Μοντονέρος. Η Μαρία δελ Κάρμεν Μογιάνο και ο Κάρλος Σιμόν Πομπλέτε είχαν εξαφανιστεί το 1977, στην επαρχία Κόρδομπα (κεντρικά), και δεν ξαναεμφανίστηκαν ποτέ. Όταν είχε απαχθεί, η Μαρία δελ Κάρμεν βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο εγκυμοσύνης, επτά ή οκτώ μηνών.
Μια 40χρονη γυναίκα εξακριβώθηκε ότι είναι κόρη της χάρη σε εξετάσεις γενετικού υλικού. Δεν έχει ακόμη συναντηθεί με τα μέλη της πραγματικής της οικογένειας, που την αναζητούσε επί τέσσερις δεκαετίες.
Το βρέφος είχε καταχωριστεί στο ληξιαρχείο ως η κόρη ενός ζευγαριού προσκείμενου στο στρατιωτικό καθεστώς, στη Μεντόσα, περίπου 1.000 χιλιόμετρα δυτικά του Μπουένος Άιρες.
«Θέλουμε να καθησυχάσουμε την ανιψιά μας. Θέλουμε να της δώσουμε όλο τον χρόνο που θα χρειαστεί για να χωνέψει αυτή την κατάσταση», τόνισε η Έλσα Πομπλέτε, αδελφή του Κάρλος Σιμόν Πομπλέτε, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Μπουένος Άιρες.
Πρόσθεσε ότι όλη η οικογένεια την περιμένει «με ανοιχτά τα χέρια, με ανοιχτή την καρδιά και μ' όλες τις ελπίδες του κόσμου, για να της πει την ιστορία της, για να την αγκαλιάσει».
Σύμφωνα με την Εστέλα Καρλότο, την πρόεδρο των Γιαγιάδων της Πλατείας του Μαΐου, το μωρό «γεννήθηκε στην αιχμαλωσία, τον Μάιο ή τον Ιούνιο του 1977, στη Σχολή Μηχανικού του Πολεμικού Ναυτικού», τη διαβόητη ESMA.
Οι βιολογικοί της γονείς «είχαν απαχθεί στην Κόρδομπα καθώς ταξίδευαν από τη Μεντόσα στο Μπουένος Άιρες», διευκρίνισε η Αντριάνα Μογιάνο, αδελφή της Κάρμεν.
«Τους είχαν κρατήσει για μερικές ημέρες στο Λα Πέρλα (σ.σ. κέντρο βασανιστηρίων στην Κόρδομπα). Ο Κάρλος παρέμεινε εκεί, ενώ εκείνη (σ.σ. η Μαρία δελ Κάρμεν) μεταφέρθηκε στην ESMA, όπου γέννησε», πρόσθεσε, επικαλούμενη μαρτυρίες ανθρώπων που επέζησαν.
Σύμφωνα με αυτές τις μαρτυρίες, στη γέννα συνέβαλε ο μαιευτήρας Χόρχε Λουίς Μανιάκο, ο οποίος καταδικάστηκε αργότερα για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αλλά αποφυλακίστηκε πρόσφατα, αφού εξέτισε τα δύο τρίτα της ποινής του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
