 |
|
|  Κυριακή Ωρα 2.36μμ
------------------------------------------
Μια νέα εποχή αρχίζει στην Ουκρανία μετά την αποπομπή Γιανουκόβτις
------------------------------------------
ΕΔΩ ΚΙΕΒΟ.-
Μια νέα εποχή αρχίζει σήμερα στην Ουκρανία μετά τις καταιγιστικές εξελίξεις του Σαββάτου που σημαδεύτηκε από την ντε φάκτο αποπομπή του προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβτις και την απελευθέρωση της πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμόσενκο.
Σήμερα το πρωί, το κέντρο του Κιέβου, που έως χθες είχε μεταμορφωθεί σε εμπόλεμη ζώνη ύστερα από τρεις μήνες οξείας πολιτικής κρίσης, έδειχνε να ανακτά τους κανονικούς του ρυθμούς, ενώ παραμένει ακόμη άγνωστο που βρίσκεται ο αποπεμφθείς πρόεδρος.
Στη Μαϊντάν, την εμβληματική πλατεία Ανεξαρτησίας, ήταν διάχυτη η αίσθηση της αποκλιμάκωσης της έντασης και της περισυλλογής. Νωρίς το πρωί εκατοντάδες πολίτες είχαν συγκεντρωθεί πλατεία τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο. Άλλοι περιφέρονταν, με λουλούδια στα χέρια ή φωτογράφιζαν τα οδοφράγματα και τους κρανοφόρους διαδηλωτές που έπιναν τσάι γύρω από τα μαγκάλια.
Δίπλα τα καταστήματα, που παρέμεναν κλειστά τις τελευταίες ημέρες, άνοιξαν ξανά σήμερα.
Οι συγκρούσεις προκάλεσαν τον θάνατο 82 ανθρώπων αυτή την εβδομάδα, σύμφωνα με έναν τελευταίο επίσημο απολογισμό --ένα πρωτοφανές επίπεδο βίας σε αυτή τη νέα χώρα, πρώην σοβιετική δημοκρατία.
Παρότι η ακραία ένταση των τελευταίων ημερών καταλάγιασε, οι ανησυχίες για την τύχη της χώρας αυτής των 46 εκατομμυρίων κατοίκων παραμένουν μεγάλες, καθώς δείχνει ταυτόχρονα βαθιά διχασμένη και στα πρόθυρα της πτώχευσης.
Η διεθνής κοινότητα εξέφρασε σαφώς τους φόβους της μήπως η κρίση μεγαλώσει περισσότερο το χάσμα ανάμεσα στη ρωσόφωνη και ρωσόφιλη Ανατολή που αποτελεί την πλειοψηφία και την ουκρανόφωνη και εθνικιστική Δύση.
Το πολωνικό υπουργείο Εξωτερικών απηύθυνε σήμερα έκκληση για σεβασμό της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της ασφάλειας των συνόρων της Ουκρανίας, υποστηρίζοντας τις ευρωπαϊκές προσδοκίες της χώρας αυτής.
"Απευθύνουμε έκκληση όλες οι αλλαγές να λάβουν χώρα σεβόμενες την ανεξαρτησία, την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την ασφάλεια των ουκρανικών συνόρων. Ελπίζουμε η διαδικασία των αλλαγών να πραγματοποιηθεί σε πνεύμα συμβιβασμού, χωρίς προσφυγή στη βία και τη μη τήρηση του νόμου", αναφέρει το υπουργείο τονίζοντας την υποστήριξή του στις ευρωπαϊκές προσδοκίες της Ουκρανίας και εκφράζοντας ικανοποίηση για την απελευθέρωση της Γιούλια Τιμόσενκο.
"Η Πολωνία στηρίζει τις ευρωπαϊκές προσδοκίες της Ουκρανίας και την οικοδόμηση ενός κράτους δικαίου στον Δνείπερο. Ελπίζουμε στον εκδημοκρατισμό, την έναρξη μεταρρυθμίσεων, την αναγέννηση της πολιτικής ζωής σύμφωνα με τις προσδοκίες της ουκρανικής κοινωνίας".
Η ανακοίνωση του υπουργείου αποτελεί συνέχεια της δήλωσης του πολωνού πρωθυπουργού Ντόναλντ Τασκ που τόνισε χθες βράδυ ότι υπάρχουν δυνάμεις που απειλούν την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, χωρίς να διευκρινίζει ποιες είναι αυτές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
