 |
|
|  Κυριακή Ωρα 9.05μμ
----------------------------------------
ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΑΦΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΥΠΕΞ Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΣΤΟ ΙΡΑΝ
----------------------------------------
ΕΔΩ ΤΕΧΕΡΑΝΗ.-(Ανταπόκριση)
Σειρά συναντήσεων κατά τη σημερινή, τελευταία ημέρα της επίσημης επίσκεψής του στην Τεχεράνη, είχε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών, Ευ. Βενιζέλος. Ειδικότερα, ο κ. Βενιζέλος έγινε δεκτός από τον Πρόεδρο της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν Χασάν Ρουχανί, στον οποίο είχε την ευκαιρία να μεταφέρει τους θερμούς χαιρετισμούς του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και να συζητήσει μαζί του για ζητήματα που άπτονται των διμερών, πολιτικών, οικονομικών και εμπορικών σχέσεων, στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας και των σχετικών αποφάσεων του ΟΗΕ και της Ε.Ε., όσο και για τις διμερείς σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης-Ιράν, καθώς η Ελλάδα ασκεί την περιοδική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Πρόεδρος Χασάν Ρουχανί είχε την ευκαιρία να επαναλάβει τη σταθερή πολιτική βούλησή του για την επίτευξη μιας ολοκληρωμένης οριστικής συμφωνίας σε σχέση με το πυρηνικό πρόγραμμα, ενώ υπογράμμισε το ρόλο που μπορεί να παίξει η Ελλάδα και τη σημασία που έχουν οι ελληνο-ιρανικές διμερείς σχέσεις και στον πολιτικό και τον οικονομικό τομέα. Ο κ. Βενιζέλος έγινε, επίσης, δεκτός από τον επικεφαλής του Συμβουλίου Σοφών της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν και πρώην Πρόεδρο της χώρας, Ακμπάρ Χασέμι Ραφσαντζανί, με τον οποίο συζήτησε θέματα αντίστοιχα με αυτά που συζήτησε με τον Πρόεδρο Ρουχανί, ενώ ιδιαίτερες αναφορές έγιναν στους στενούς πολιτιστικούς και ιστορικούς δεσμούς των δύο χωρών.
Τέλος, ο κ. Βενιζέλος συναντήθηκε με τον γενικό γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας του Ιράν, Αλί Σαμκαχανί.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
