Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 12/7

Σύγχρονο Ελληνικό Τραγούδι

Πελαγία

μια νέα ερμηνεύτρια που κάνει το δισκογραφικό ντεμπούτο της σε μουσική και παραγωγή της Zωής Τηγανούρια



Συνέντευξη στην Δημοσιογράφο ΕΛΕΝΑ ΚΑΡΡΑ

Μια νέα ερμηνεύτρια με ταλέντο και σεβασμό στη μουσική, η Πελαγία παρουσιάζει την πρώτη της δισκογραφική δουλειά με ένα εξαιρετικό τραγούδι. Πελαγία, μίλησε μας για τη δουλειά αυτή.

Π: Θα ήθελα αρχικά να σας ευχαριστήσω για τη συνέντευξη αυτή. Πρόκειται για την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά, όπως πολύ σωστά είπατε. Το τραγούδι ονομάζεται «Δε ξέρω γιατί» σε μουσική της σπουδαίας Ζωής Τηγανούρια και στίχους Κωνσταντίνου Ρωμανίδη. Το τραγούδι κυκλοφόρησε με βίντεο κλιπ τη σκηνοθεσία και το μοντάζ του οποίου υπογράφει ο Θάνος Λυμπερόπουλος.. Τέλος, το τραγούδι κυκλοφορεί από την ZOE MUSIC LTD. Είναι μεγάλη ευθύνη αλλά και μεγάλη τιμή για έναν πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη να φέρει την υπογραφή μιας καταξιωμένης και διεθνούς φήμης συνθέτη και σολίστ του ακορντεόν, της Ζωής Τηγανούρια…

Π: Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για εμένα να μου εμπιστεύεται ένα τραγούδι της η Ζωή Τηγανούρια. Εκτός από ένα υπέροχο κομμάτι όμως, μου έδωσε την ψυχή της μαζί με τον Στέλιο Γενεράλη, που υπογράφει την ενορχήστρωση του τραγουδιού, δημιουργώντας μια εξαιρετική παραγωγή, με ένα κομμάτι που σπανίζει στις καινούριες παραγωγές της εποχής μας οι οποίες συνήθως στερούνται ποιότητας και αισθητικής. Θέλω λοιπόν να την ευχαριστήσω ιδιαίτερα, το οποίο θέλω να αποδείξω έμπρακτα μέσα από σκληρή δουλειά και προσεκτικές επιλογές.

--Μίλησε μας για τη γνωριμία σου με τη Ζωή Τηγανούρια η οποία πιστεύει πολύ στο ταλέντο και τις δυνατότητες σου και σε συστήνει και μέσα από την εταιρία της στο κοινό.

Π: Στη Ζωή Τηγανούρια οφείλω πολλά. Υπήρξε ο μέντορας μου, αυτή που μου έδωσε την ευκαιρία να τραγουδήσω για πρώτη φορά στη σκηνή, πράγμα που αποτελούσε μεγάλο μου όνειρο. Οι πολύτιμες και γεμάτες εμπειρία συμβουλές της για όλα και για το τι συμβαίνει πίσω από τα φώτα, με ακολουθούν από την πρώτη στιγμή της καριέρας μου φωτίζοντας σαν φάρος την πορεία μου μέχρι σήμερα. Είναι και συμβουλές που ένα κορίτσι μικρό που έχει έρθει στη μεγαλούπολη από μια μικρή επαρχία χωρίς εμπειρία από τον χώρο δεν θα μπορούσε να τις έχει διότι κανείς δεν τις χαρίζει εύκολα. Εκείνη όμως βοηθάει ουσιαστικά τους νέους και το κάνει για όλα τα νέα παιδιά με τα οποία συνεργάζεται με την εταιρία της. Η Ζωή, γνωρίζοντας με από μικρό παιδί ακόμα διότι τυχαίνει να είμαστε και συγγενείς, μου έκανε την τιμή να συμμετέχω και σε άλλες δισκογραφικές της δουλειές. Σε ηλικία 12 ετών, ήρθα στην Αθήνα, όπου ηχογραφήσαμε μια δεύτερη εκτέλεση του τραγουδιού «Δυο χείλη κατακόκκινα» , το οποίο ερμήνευσε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου για τις ανάγκες του σίριαλ «Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο» σε μουσική δική της και στίχους Χάρη Ρώμα. Καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο πρωτόγνωρη εμπειρία ήταν αυτή για ένα μικρό κοριτσάκι από την Σαμοθράκη, να βρεθεί σε ένα μεγάλο στούντιο της Αθήνας, να ηχογραφεί ένα τραγούδι. Αυτή η εμπειρία έχει χαραχτεί βαθιά στη ψυχή μου, ως μια πολύ γλυκιά και μοναδική ανάμνηση. Το 2014, συμμετείχα στο δίσκο του Στέλιου Διονυσίου με τίτλο «Εσένα αγάπησα» σε μουσική πάλι της Ζωής Τηγανούρια. Το 2016, ερμήνευσα το παιδικό τραγούδι «Σκουφοκοκκινίτσα» που κυκλοφόρησε μαζί με το ομώνυμο παιδικό βιβλίο της Μαρίνας Γιώτη σε μουσική της Ζωής. Τον ίδιο χρόνο, ερμήνευσα μαζί με τον Κώστα Τηγάνη το τραγούδι «Σαμοθράκης βήμα» που έγραψε η Ζωή μελοποιώντας τους υπέροχους στίχους του Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης κ.κ Άνθιμου, το οποίο κυκλοφόρησε από τη ZOE MUSIC LTD.

--Για να σε γνωρίσουμε καλύτερα, πες μας πότε και πως έγινε για εσένα η αρχή στο χώρο της μουσικής.

Π: Ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με τη μουσική στη Σαμοθράκη, σε ηλικία 8 ετών, μαθαίνοντας σολφέζ και συμμετέχοντας στην παιδική χορωδία του νεοϊδρυθέντος τότε Συλλόγου Φίλων Μουσικής Σαμοθράκης "Αρμονίας Γένεσις".

Σε ηλικία 9 ετών ξεκίνησα τις σπουδές μου στο πιάνο, έπειτα από εννέα (9) χρόνια σπουδών, έφτασα μέχρι τη δεύτερη μέση, ενώ παράλληλα παρακολούθησα και μαθήματα παραδοσιακού τραγουδιού.

--Έχεις κάνει σπουδές; Έχεις και κάποιου άλλου είδους σπουδές στο βιογραφικό σου; Κάποιο άλλο επάγγελμα το οποίο και ακολουθείς παράλληλα;

Π: Είμαι φοιτήτρια, στο πέμπτο και τελευταίο έτος σπουδών, του Τμήματος Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α.), με ειδίκευση στον τομέα της Εθνομουσικολογίας/Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας. Ταυτόχρονα με τις σπουδές μου, παρακολουθώ μαθήματα κλασικού τραγουδιού μαθήματα ανωτέρων θεωρητικών (αρμονία, αντίστιξη).

--Μελοντικά σχέδια?

Π: Θα συμμετέχω στην καλοκαιρινή περιοδεία της Ζωής Τηγανούρια με συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και αυτή τη περίοδο μονοπωλεί το ενδιαφέρον μου η προώθηση του τραγουδιού μου «Δε Ξέρω Γιατί».

Video Clip Link:

https://youtu.be/I1XLaY5aPkk



“Δεν Ξέρω Γιατί”

Μουσική: Ζωή Τηγανούρια

Στίχοι: Κωνσταντίνος Ρωμανίδης

Ερμηνεία: Πελαγία



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία