 |
|
|  Tρίτη 17/7
ΣOK ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
H αστυνομία τού Κλίβελαντ αναφέρει οτι βρέθηκε κοκαΐνη στο δωμάτιο του 34χρονου Σωκράτη Κόκκαλη Junior,που εντοπίσθηκε νεκρός σε δωμάτιο ξενοδοχείου-Εξετάζεται το ενδεχόμενο να πέθανε απο υπερβολική δόση ναρκωτικών
Cleveland.com,zougla.gr
Τρία σακουλάκια με κοκαΐνη βρέθηκαν μέσα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στο Κλίβελαντ τών ΗΠΑ όπου διέμενε ο Σωκράτης Κόκκαλης Junior, ο οποίος έφυγε αδόκητα από τη ζωή το περασμένο Σάββατο.
Αυτό μεταδίδει ο ιστότοπος Cleveland.com επικαλούμενος τις αναφορές της αστυνομίας, η οποία θεωρεί ότι ο θάνατος του 34χρονου επήλθε από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Ωστόσο, επίσημα, η αιτία θανάτου θα προσδιοριστεί από το ιατρικό κέντρο της Cuyahoga County μετά την ιατροδικαστική εξέταση.
Σύμφωνα με τις αστυνομικές αναφορές, ο Κόκκαλης Junior έμενε στο ξενοδοχείο Mariott στο κέντρο του Κλίβελαντ, όταν στις 14.45 το μεσημέρι του Σαββάτου κλήθηκε η αστυνομία καθώς και ένα ασθενοφόρο να σπεύσουν στην περιοχή έπειτα από αναφορά για εντοπισμό πτώματος. Κατά τους αστυνομικούς που ασχολούνται με την υπόθεση, ο 34χρονος είχε πεθάνει 12 ώρες προτού εντοπιστεί.
Το χρονικό του απρόσμενου θανάτου
Ο Σωκράτης Κόκκαλης τζούνιορ, γιος του Σωκράτη και της Ελένης Κόκκαλη, εντοπίστηκε νεκρός σε ξενοδοχείο στο Κλίβελαντ, όπου βρισκόταν για συναντήσεις που αφορούσαν την Intralot.
Σύμφωνα με πληροφορίες, είχε κανονίσει επαγγελματικό γεύμα το μεσημέρι του Σαββάτου, στο οποίο όμως δεν προσήλθε.
Ποιος ήταν ο Σωκράτης Κόκκαλης Junior
Ο Σωκράτης Κόκκαλης Junior ασχολήθηκε επιχειρηματικά κυρίως με την Intralot, όπου είχε την ευκαιρία να θητεύσει δίπλα στον Κωνσταντίνο Αντωνόπουλο, για πολλά χρόνια στενό συνεργάτη του πατέρα του, ενώ και ο ίδιος συνέχιζε την «παράδοση» της φιλίας με τον γιο του CEO της Intralot.
Ο Κόκκαλης Junior ασχολήθηκε το 2007 με την ανάπτυξη των αγορών, αλλά πήρε και μαθήματα στον κλάδο των κατασκευών μέσω της ενασχόλησής του με την Intrakat.
Το 2010 μαζί με τον ετεροθαλή αδελφό του, Δημήτρη Θεοδωρίδη, αναμείχθηκαν περισσότερο ενεργά με τα διοικητικά του Ολυμπιακού. Μάλιστα, ο εκλιπών ήταν Β΄ αντιπρόεδρος της «ερυθρόλευκης» ΠΑΕ.
Ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε ασχοληθεί και με άλλα projects της αγαπημένης του ομάδας, όπως οι δημόσιες σχέσεις, ενώ είχε στήσει και τις ιστοσελίδες των Πειραιωτών. Τα τελευταία χρόνια διατηρούσε δεσμό με τη Μαρία Τσούτσια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
