 |
|
|  Παρασκευή Ωρα 9.19μμ
------------------------------------------
Τα 40 χρόνια από την Επανάσταση των Γαριφάλων τίμησε η Πορτογαλία
------------------------------------------
ΛΙΣΑΒΟΝΑ.-
Τα 40 χρόνια από την Επανάσταση των Γαριφάλων και την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος γιορτάζει η Πορτογαλία, τρεις εβδομάδες προτού να απελευθερωθεί και από την επιτήρηση των δανειστών της που χαρακτηρίζεται από μεγάλη μερίδα του πληθυσμού ως εξίσου καταπιεστική.
Στις επίσημες εορταστικές εκδηλώσεις που οργανώθηκαν δεν συμμετείχαν ωστόσο οι ηγέτες της Επανάστασης. Όπως έκαναν και τα δύο προηγούμενα χρόνια, το 2012 και το 2013, τις μποϊκοτάρισαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολιτική λιτότητας που ακολουθεί η κυβέρνηση σε αντάλλαγμα για τη χορήγηση οικονομικής βοήθειας από την Τρόικα (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ) που, όπως υποστηρίζουν, προδίδει τα ιδανικά της Επανάστασης.
Το πρωί της 25ης Απριλίου 1974, άρματα μάχης του Κινήματος των Ενόπλων Δυνάμεων (MFA) μπήκαν στη Λισαβόνα. Αυτό ήταν το τέλος μιας αυταρχικής δικτατορίας που κράτησε 48 χρόνια, καθοδηγούμενης αρχικά από τον Αντόνιο Ολιβέιρα Σαλαζάρ και, μετά το 1968 και μέχρι την κατάρρευση του καθεστώτος, από τον Μαρσέλο Καετάνο.
Την ημέρα εκείνη οι Πορτογάλοι ανακάλυψαν τη δημοκρατία: ελευθερία της έκφρασης, δικαίωμα ψήφου για όλους, ισότητα ευκαιριών μεταξύ ανδρών και γυναικών, δικαίωμα στην απεργία, κοινωνική ασφάλιση για όλους. Γύρισαν έτσι σελίδα στην ιστορία τους, μετά τη δικτατορία που έστειλε στις φυλακές 30.000 πολιτικούς κρατούμενους και στον τάφο περίπου 50 αντιφρονούντες.
"Είναι μια ευτυχής συγκυρία που γιορτάζουμε αυτή τη συμβολική ημέρα σχεδόν ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση του προγράμματος οικονομικής στήριξης", δήλωσε ο πρωθυπουργός της χώρας Πέδρο Πάσους Κοέλιου.
Οι Πορτογάλοι τίμησαν την επέτειο με μια σεμνή τελετή στο κοινοβούλιο, με διαδηλώσεις και συναυλίες σε δρόμους και πλατείες. Μολονότι η επικείμενη έξοδος της Πορτογαλίας από το μνημόνιο —που ήταν συνώνυμο με οδυνηρές θυσίες για τους Πορτογάλους— προκαλεί γενική ανακούφιση, οι εορτασμοί για την Επανάσταση των Γαριφάλων έφεραν στο προσκήνιο τις βαθιές πολιτικές διαφορές. Το γεγονός αυτό ώθησε τον πρόεδρο Ανίμπαλ Καβάκο Σίλβα να καλέσει όλα τα πολιτικά κόμματα να επιδείξουν ομόνοια κατά την μετά την τρόικα περίοδο: "Κάθε φορά που είμαστε ενωμένοι, είμαστε κοντά στα ιδανικά του Απριλίου", δήλωσε χαρακτηριστικά στην ομιλία του στο κοινοβούλιο, ενώπιον πολλών προσκεκλημένων μεταξύ των οποίων ήταν και ο Πορτογάλος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
