 |
|
|  Τετάρτη 8/8
Παγκόσμια Οικονομία
Από 23/08 πρόσθετοι δασμοί 25% απο τις ΗΠΑ σε κινεζικά εισαγόμενα προϊόντα
AFP-Reuters
Η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να επιβάλλει από την 23η Αυγούστου τελωνειακούς δασμούς 25% σε κινεζικά εισαγόμενα προϊόντα συνολικής αξίας 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σε αντίποινα για τις «δόλιες εμπορικές πρακτικές» που προσάπτει στην Κίνα, γνωστοποίησε την Τρίτη ο μόνιμος αντιπρόσωπος των ΗΠΑ για το εμπόριο (USTR).
Η Ουάσινγκτον επιβάλλει ήδη, από την 6η Ιουλίου, πρόσθετους τελωνειακούς δασμούς 25% σε εισαγόμενα κινεζικά αγαθά αξίας 34 δισεκ. δολαρίων. Πλέον θα στοχοθετηθούν πολλά ακόμη αγαθά κινεζικής προέλευσης, αξίας άλλων 16 δισεκ. δολαρίων. Συνολικά, στοχοθετούνται 279 προϊόντα που παράγονται στην Κίνα, διευκρίνισαν οι υπηρεσίες του USTR (σ.σ. και όχι του αμερικανικού υπουργείου Εμπορίου, όπως μεταδόθηκε νωρίτερα από το Γαλλικό Πρακτορείο) σε ανακοίνωση που δημοσιοποίησαν.
Στην ανακοίνωση, ως «δόλιες» κινεζικές εμπορικές πρακτικές περιγράφονται «οι εξαναγκαστικές μεταφορές τεχνολογιών και πνευματικής ιδιοκτησίας» από τις ΗΠΑ στην Κίνα.
Ο κατάλογος των αγαθών που στοχοθετούνται θα δημοσιευθεί σύντομα στην εφημερίδα της κυβέρνησης, κατά το δελτίο Τύπου του USTR.
Η ανακοίνωση δεν αποτέλεσε έκπληξη. Από τον Ιούνιο, ο Λευκός Οίκος είχε απειλήσει να λάβει αυτά τα τιμωρητικά μέτρα εναντίον της Κίνας, εν μέσω του ανοικτού πλέον εμπορικού πολέμου ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και το Πεκίνο. Η αμερικανική κυβέρνηση αξιώνει να μειωθεί το αβυσσαλέο έλλειμμα της χώρας στο ισοζύγιο των τρεχουσών εμπορικών συναλλαγών με την Κίνα.
Η σύγκρουση ξέσπασε στα τέλη του Μαρτίου, όταν η Ουάσινγκτον επέβαλε πρόσθετους τελωνειακούς δασμούς 25% στον κινεζικό χάλυβα και 10% στο κινεζικό αλουμίνιο. Κατόπιν, την 6η Ιουνίου, επιβλήθηκε μια πρώτη δόση πρόσθετων δασμών σε εισαγόμενα κινεζικά αγαθά αξίας 34 δισεκ. δολαρίων.
Το Πεκίνο ανταπέδωσε επιβάλλοντας πρόσθετους δασμούς σε αγαθά ίσης αξίας αμερικανικής προέλευσης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
