 |
|
|  Τρίτη Ωρα 10.07πμ
----------------------------------------
Ομογένεια/ΗΠΑ
----------------------------------------
Συναυλία-αφιέρωμα στο Μίκη Θεοδωράκη για τα 40χρονα του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού Νέας Υόρκης
----------------------------------------
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.-(Ανταπόκριση Παναγιώτης Παναγιώτου)
Σαράντα χρόνια ανυπότακτης παρουσίας στον ελληνοαμερικανικό χώρο για την αλήθεια της γλώσσας, της ιστορίας και της κληρονομιάς μας συμπλήρωσε φέτος το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού (ΚΕΠ) Νέας Υόρκης και στο πλαίσιο τον εορτασμών του παρουσίασε μια καλοδουλεμένη παράσταση-αφιέρωμα στο Μίκη Θεοδωράκη. Περισσότερα από δυο χιλιάδες άτομα, στο αμφιθέατρο του Κολεγίου Χάντερ στο Μανχάταν, καταχειροκρότησαν τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν και τίμησαν με την παρουσία τους το ΚΕΠ και τον συνθέτη που ανέβασε την Ελλάδα πιο ψηλά.
Οι υπέροχοι ερμηνευτές Βασίλης Λέκκας, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Γιώτα Νέγκα, 'Αννα Λινάρδου και Νίκος Κουρουπάκης, μαζί με τη θαυμάσια χορωδία του ΚΕΠ, παρουσίασαν αντιπροσωπευτικό δείγμα της αξεπέραστης μουσικής δημιουργίας του Μίκη Θεοδωράκη, σε έργα Ελλήνων που σφράγισαν με το ύφος και το λόγο τους τη σύγχρονη ελληνική ποίηση, όπως των Ελύτη, Σεφέρη, Ρίτσου, Αναγνωστάκη, Ελευθερίου, Λειβαδίτη, Χριστοδούλου, Καμπανέλη και άλλων.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε επίσης χορευτική εμφάνιση και προβολή βίντεο με αποσπάσματα από συναυλίες και συνεντεύξεις του Μίκη Θεοδωράκη, καθώς και απαγγελία του Μάνου Κατράκη από το 'Αξιον Εστί.
Τη μουσική διεύθυνση της συναυλίας είχε ο Κώστας Μπαλταζάνης (κιθάρα) και στην ορχήστρα συμμετείχαν οι: Αρετή Γιοβάνου (πιάνο), Παναγιώτης Ανδρέου (μπάσο), Κώστας Ψαρρός και Χρήστος Παπαδόπουλος (μπουζούκι), Γιώργος Μανιάτης (ντραμς), Γιώργος Σπανός (κρουστά) και Livio Almeid (φλάουτο).
Με την ερμηνεία του τραγουδιού «Της ξενιτιάς» εμφανίστηκε στην σκηνή ένας μετανάστης-χορευτής, ο Πέτρος Φουρνιώτης, δίνοντας μια αλλιώτικη νότα στην όλη εκδήλωση. Ακολούθησε ο Ζορμπάς, με χορό και τραγούδι, ενώ είχε προηγηθεί προβολή της χαρακτηριστικής σκηνής από την ομώνυμη ταινία και στιγμιότυπο με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον 'Αντονι Κουίν, σε συναυλία στη Γερμανία.
Κορυφαία στιγμή της παράστασης ήταν όταν ο Βασίλης Λέκκας και στη συνέχεια όλοι οι καλλιτέχνες, μαζί με το κοινό, ερμήνευσαν το τραγούδι «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις», δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα. Τέλος, με ένα τραγούδι-κάλεσμα «μη παρακαλώ σας μη/μη λησμονάτε τη χώρα μου» οι θεατές απέδειξαν, για μια ακόμη φορά, την ακατάλυτη σχέση τους με όλα εκείνα που συνθέτουν την ταυτότητά τους.
Εκ μέρους του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη παρέστη ο πρόξενος Μάνος Κουμπαράκης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
