 |
|
|  Δευτέρα 27/8
«Τίποτα δεν έχει αλλάξει στην Τουρκία», διαπιστώνει η γερμανίδα δημοσιογράφος και μεταφράστρια τουρκικής καταγωγής Μεσαλέ Τόλου
AFP-Reuters-dpa
Η 34χρονη δημοσιογράφος και μεταφράστρια Μεσαλέ Τόλου, η οποία διώκεται από την τουρκική δικαιοσύνη για «τρομοκρατικές» δραστηριότητες, επέστρεψε την Κυριακή στη Γερμανία, όπου τόνισε πως «τίποτα δεν έχει αλλάξει» στην Τουρκία όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, παρότι της επιτράπηκε να φύγει από τη χώρα αυτή.
Στην Τόλου, γερμανίδα τουρκικής καταγωγής, είχε απαγορευθεί να εγκαταλείψει την τουρκική επικράτεια μετά την προσωρινή αποφυλάκισή της τον Δεκέμβριο, έπειτα από οκτώ μήνες προφυλάκισης, από τον Απρίλιο του 2017. Ο γιος της, ηλικίας σήμερα τριών ετών, ήταν μαζί της στη φυλακή για μεγάλο μέρος της κράτησής της.
Η προφυλάκιση της δημοσιογράφου, που κατηγορείται για «προπαγάνδα» και διότι «ανήκει», κατά τις αρχές, στο τουρκικό Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα (MLKP), μια παράταξη εκτός νόμου που χαρακτηρίζεται «τρομοκρατική οργάνωση» από την Άγκυρα, συνέβαλε στην κλιμάκωση της έντασης ανάμεσα στην Τουρκία και τη Γερμανία.
Η Τόλου, η οποία εργαζόταν πριν από τη σύλληψή της για ένα μικρό τουρκικό αριστερό πρακτορείο ειδήσεων, το Etkin Haber Ajansi (ETHA), διατρέχει κίνδυνο να της επιβληθεί ποινή κάθειρξης ακόμη και 15 ετών αν κριθεί ένοχη στη δίκη της, η οποία συνεχίζεται. Η προσεχής ακροαματική διαδικασία έχει οριστεί για τη 16η Οκτωβρίου.
Πριν επιβιβαστεί στο αεροσκάφος με το οποίο θα ταξίδευε προς τη Γερμανία, η δημοσιογράφος έγραψε στον λογαριασμό της στο Twitter «έπειτα από 17 μήνες, γυρίζουμε σπίτι», κάτω από μια σέλφι της ιδίας και του γιου της στο αεροδρόμιο.
Το κατηγορητήριο σε βάρος της Τόλου βασίζεται κυρίως στο ότι ήταν παρούσα σε διαδηλώσεις και κηδείες μελών του MLKP. Οι υποστηρικτές της δημοσιογράφου, που απορρίπτει όλες τις κατηγορίες, καταγγέλλουν μια πολιτική δίκη.
«Δεν μπορώ να νιώθω αληθινά ευτυχισμένη επειδή μπόρεσα να φύγω (από την Τουρκία), διότι γνωρίζω ότι τίποτε δεν άλλαξε σε αυτή τη χώρα από τον εγκλεισμό μου», είπε η Τόλου κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε μετά την άφιξή της στη Στουτγάρδη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
