 |
|
|  Δευτέρα Ωρα 11.25μμ
----------------------------------------
Ελλάδα
----------------------------------------
Την πρώτη θέση στην παγκόσμια αγορά κατέχουν οι Έλληνες πλοιοκτήτες
----------------------------------------
ΕΔΩ ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση Πάρης Τσιριγώτης)
Στην πρώτη θέση στην παγκόσμια ναυτιλιακή αγορά καταλαμβάνουν οι Έλληνες πλοιοκτήτες με βάση υπολογισμού τους gross tonnage (gt) ή τους dead weight tones (dwt).
Σύμφωνα με στοιχεία του ναυλομεσιτικού οίκου Clarksons στα τέλη Απριλίου του τρέχοντος έτους ο ελληνόκτητος στόλος αποτελείτο από 4.894 πλοία, 168.922.455 gt και 291.735.318 dwt. Στη δεύτερη θέση η Ιαπωνία με 8.357 πλοία,159.401.728 gt και 242.640.509 dwt και τρίτη η Κίνα με 6.427 πλοία, 190.601.765 dwt και 116.675.336 gt.
Ανά τύπο πλοίων, η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση στα δεξαμενόπλοια με 1.217 πλοία, ακολουθεί η Ιαπωνία με 938 πλοία και η Κίνα με 531 πλοία.
Οι Έλληνες πλοιοκτήτες που φιγουράρουν πρώτοι στον κατάλογο σε αριθμό πλοίων, είναι οι Γιάννης Αγγελικούσης των εταιρειών Anangel, Maran Tankers, Maran Gas με 114 πλοία, 20.581.974 dwt και 12.088.789, ενώ προχώρησε σε παραγγελία 18 πλοίων μεταφοράς LNG (υγροποιημένου φυσικού αερίου).
Ο Γιώργος Οικονόμου των εταιρειών Cardiff και Dryships με 128 πλοία, 16.433.577 dwt και 9.177.969 gt ο οποίος προχώρησε σε παραγγελία 4 πλοίων και 2 πλατφορμών εξόρυξης πετρελαίου. Η Αγγελική Φράγκου της εταιρείας Navios με 117 πλοία, 11.252528 dwt και 6.268.888 gt η οποία προχώρησε σε παραγγελία 5 πλοίων. Επίσης η Dynacom του Γιώργου Προκοπίου με 95 πλοία, 12.486.682 dwt και 7.443.560 gt. η οποία προχώρησε σε παραγγελία 6 πλοίων.
Οι ελληνικές εταιρείες έχουν προχωρήσει σε μεγάλες αγορές πλοίων, ύψους 6,8 δισ., το α' τρίμηνο του 2014 ενώ οι παραγγελίες για νέα πλοία αυξήθηκαν κατά 126% σε σχέση με το ίδιο τρίμηνο του 2013 με επενδύσεις άνω των 3,5 δισ. ευρώ. Το επενδεδυμένο κεφάλαιο για την κατασκευή νέων πλοίων έχει επίσης αυξηθεί, ξεπερνώντας τα 25 δισ. ευρώ για 792 νέες παραγγελίες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
